Κοινοτικό Κέντρο Λάρνακας, ανάμνηση ή έμπνευση για το μέλλον;
Γράφει ο David Fowles
Το Κέντρο Νεότητας Λάρνακας, ή το Κοινοτικό Κέντρο Λάρνακας, ένας χώρος ιερός κατά την γνώμη μου. Ένας χώρος που βαφτίστηκε από τον ιδρώτα, το αίμα και την ψυχή πολλών ανθρώπων που τα έδωσαν όλα για την Λαρνακιώτικη τους ομάδα.
Μεγάλοι και μικροί άφηναν την φωνή και την ψυχή τους στο Κοινοτικό Κέντρο, από το οποίο οι περισσότεροι Σκαλιώτες έχουμε τόσες υπέροχες και αναντικατάστατες αναμνήσεις!
Και αυτός ο χώρος να έχει σταματήσει στον χρόνο; Εκεί που σταμάτησε και η Λάρνακα παρεπιπτόντος; Είκοσι χρόνια πίσω!
Θυμάμαι τον καιρό μας, τον Πέτρο Κωνσταντινίδη που μας μάζευε από τις στράτες και με την αγάπη του μας μάθαινε να αγωνιζόμαστε. Μια γειτονιά γύρω από το Κοινοτικό κατάφερε με τους σωστούς ανθρώπους να την καθοδηγήσουν, να σαρώσει όλα τα πρωταθλήματα από Super Mini, Mini, Παίδες, Εφήβους, Παγκύπρια Σχολικά Πρωταθλήματα…..το όνειρο μπορούσε να συνεχίσει αλλά κάπου εκεί έφυγε το φως από την πόλη!
Το μόνο που έχει γίνει αυτά τα είκοσι χρόνια είναι το παλιό ΓΣΖ που για μένα είναι το μοναδικό έργο με ουσία που έχει γίνει όλο αυτό τον καιρό στην Λάρνακα.
Και σε μια εποχή που βλέπουμε την παχυσαρκία σε παιδιά. Η Κύπρος είναι από τις πρώτες χώρες στην παχυσαρκία των παιδιών στην Ευρώπη!
Ας μην αφήσουμε τα ηλεκτρονικά παιχνίδια και την τηλεόραση να μας πάρουν το μέλλον! Επειδή αυτά τα παιχνίδια είναι “έξυπνα”. Αφήνουν τον νέο να νικά τόσες φορές όσες χρειάζεται για να τον κρατούν δεμένο στον καναπέ. Τους βάζουν ιδέες στο μυαλό τους και τους καλουπιάζουν. Ας χρησιμοποιήσουμε το πνεύμα μας έναντι του marketing και να βγάλουμε τον νέο έξω στον ήλιο! Να του δώσουμε περιβάλλον στο οποίο να μπορεί να δοκιμάσει και να εξελιχτεί. Να του δείξουμε τον σωστό ανταγωνισμό. Να του δώσουμε να γευτεί τον μόχθο για την νίκη!
Στην Κύπρο που (και πάλι) είμαστε ευλογημένοι από τον καιρό!
Και ακόμη καλύτερα στην Λάρνακα μας με την θάλασσα και τις τόσες παραλίες μας.
Υπάρχουν πολλές προοπτικές για διάφορα αθλήματα.
Ας εκμεταλλευτούμε αυτά που μας έδωσε κληρονομιά ο Θεός.
Να τους δώσουμε αξία και να δημιουργήσουμε στον Σκαλιώτη πάλι το πνεύμα του πρωταθλητή!
