Αφιέρωμα στο Θέατρο Αντίδοτο Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
(απόφοιτος θεατρικών σπουδών)
Καλωσορίζω όλους τους “ηλεκρονικούς μας αναγνώστες”
Στο άρθρο αυτής της εβδομάδας θα ήθελα να αναφερθώ στο μεγάλο έργο του Θεάτρου Αντίδοτου και με την ευκαιρία να εκφράσω την ειλικρινή μου ευγνωμοσύνη προς τους ιδρυτές Ξενάκη Κυριακίδη και Κάθριν Μπίγκερ (Catherine Beger) για την υποστήριξη τους, τις γνώσεις και τη διασκέδαση που έχουν δώσει σε όλους τους μαθητές τους, νυν και πρώιν, συνμπεριλαμβανουμένου και του εαυτό μου, κατά τη διάρκεια των χρόνων.
Το 2010 ο Δήμος Λάρνακας δημοσίευσε ένα άρθρο που έγραφε:
“Το Θέατρο Αντίδοτο είναι η μόνη θεατρική εταιρία που ασχολείται με αυτό το είδος (Παιδικό και Εφηβικό Θέατρο) αποκλειστικά, καθώς επίσης και με τη παράλληλη λειτουργία Θεατρικού Εργαστηρίου …φιλοδοξεί να δημιουργήσει ένα πραγματικά υγιές πνευματικά κέντρο για παιδιά και νέους με θεατρικές παραστάσεις, ρεσιτάλ μουσικής, βραδιές χορού και άλλες δραστηριότητες που νάχουν σχέση αποκλειστικά με το παιδί και τον έφηβο”.
Aπό δική μου προσωπική εμπειρία το να είσαι στην εφηβία, με όλες τις δυσκολίες που μπορεί να φέρνει και να συναντάς ένα καταφύγιο από τη ρουτίνα των προβλημάτων και να μπορείς να αναπτύξεις και να εξασκήσεις δεξιότητες που μπορούν να εφαρμοστούν και στο γενικό πεδίο της ζωής, είναι πάρα πολύ σημαντικό. Όλα αυτά μου τα παρείχε το Θέατρο Αντίδοτο, όχι μονο σε μενα φυσικά, αλλά και σε τόσους άλλους νέους, ανεξάρτητα από την ικανότητά ή το ενδιαφέρον τους να συνεχίσουν τις σπουδές τους στο θέατρο. Ως πρώην μαθήτρια και συμμετέχουσα του Θεάτρου Αντιίδοτου, απέκτησα αυτοπεποίθηση, δεξιότητες, προσόντα που συνέβαλαν στις σπουδές μου στην τριτοβάθμια εκπαίδευση, αλλά κυρίως υπήρξε μια δεύτερη οικογένεια και μου χάρισε φιλίες ζωής.
Η ιστορία του Θεάτρου Αντίδοτο μπορεί με λίγη προσπάθεια να «χωρέσει» στις πιο κάτω γραμμές:
Το Θέατρο Αντίδοτο δημιουργήθηκε το 1999 στη Λάρνακα απο τον Ξενάκη Κυριακίδη και Κάθριν Μπίγκερ (Catherine Beger). Φτιάξανε ένα χώρο σε ένα παλιό αρχοντικό στη πιο παραμελημένη γειτονιά της Λάρνακας, τον Άη Γιάννη με φιλοδοξία να φιλοξενήσουν θεατρικό εργαστήρι και τα όνειρα τους! Το ονομάσαν Αντίδοτο γιατί ψάχνανε να βρούνε ένα όνομα, που να τους εκφράζει και μαζί μπορεί να είναι και ελληνικό και «αγγλικό».
“Αντίδοτο για μας ήταν και είναι ακόμα το φάρμακο που προτείνουμε στη κοινωνία για τη γιατρειά από τις δηλητηριάσεις που προκαλούν τα σύγχρονα δηλητήρια: κακή τηλεόραση, κακό σινεμά, κακή παιδεία. Μαζί μας τότε πήραμε στο ταξίδι μας και μια νεαρή και γεμάτη με όνειρα καλλιτέχνιδα από τη Σερβία, τη Ξένια Τέρζοβιτς που τώρα αποτελεί μια από τις πιο γνωστές designers στη πατρίδα της αλλά και στην Ευρώπη”” (Ξενάκης Κυριακίδης)
Τα θεατρικά εργαστήρια εξελίχτηκαν πολύ γρήγορα σε ένα πόλο έλξης πολλών παιδιών και εφήβων. Το 2002 κερδίσανε ένα παγκόσμιο διαγωνισμό: Το Βραβείο Καλύτερης Εφηβικής Παράστασης με το έργο NUTS του Ιταλού Φαούστο Παραβιντίνιο που απονέμεται κάθε χρόνο από το Εθνικό Θέατρο του Λονδίνου.
“Κανένας τότε εκτός από το Ίδρυμα Λεβέντη που εδρεύει στο Παρίσι και με πρωτοβουλία του τότε Δημάρχου Λάρνακας κ. Λυκούργου δεν έδειξε προθυμία να μας βοηθήσει να πάμε να παρουσιαστούμε ση περίφημη σκηνή του Εθνικού Λονδίνου”(Ξενάκης Κυριακίδης)
Το 2004 οι ιδρυτές μαζί με τα μέλη και πρώην με νυν μαθητές, μεταφέρανε τα όνειρα τους στον πρώην κινηματογράφο ΟΘΕΛΛΟΣ όπου καταφέρανε να φτιάξουμε ένα από τους καλύτερους θεατρικούς χώρους στη Κύπρο χωρητικότητας 300 θέσεων. Οι παραγωγές έγιναν πολύ γνωστές σε όλη τη Κύπρο και παρουσιάζονταν σε σχολεία και σε δημόσιες παραστάσεις. Η φήμη του Αντίδοτου μετά από μια παρουσίαση στη Δανία έγινε πλέον «διεθνής». Στη περίοδο 2005-2009 παρουσιάστηκε σε Διεθνή Φεστιβάλ στο Ισραήλ, στη Δανία, στη Γερμανία, στην Ελβετία, στη Τουρκία, στην Ιαπωνία, στην Ταιβάν. Οι παραγωγές «Ο Μικρός Κύριος» και «ΗΡΑΚΛΗΣ» είχαν γίνει τόσο πετυχημένες που πολλά θέατρα στο εξωτερικό κάλεσαν τον Ξενάκη Κυριακίδη σαν σκηνοθέτη για εργαστήρια και σκηνοθεσία (για παράδειγμα το Δημοτικό Θέατρο της Ταιπέι – Ταιβάν τον προσκάλεσε το 2008 για σειρά σεμιναρίων και σκηνοθεσία του ΗΡΑΚΛΗ)
Το 2009 χάσανε το χώρο τους για παράλογoυς και καθαρά εχπιχειρματικούς λόγους.
“Αυτό για μένα θεωρείται πολύ σημαντικό στοιχείο που αφορά την «πολιτιστική ταυτότητα» (αν υπάρχει) της Λάρνακας ειδικά. Και αυτό γιατί στις προσπάθειες να κλείσει το Θέατρο για Παιδιά και Νέους συνέβαλε καθοριστικά η αδιαφορία των τοπικών αρχών και μάλιστα η συνέργεια τους”! (Ξενάκης Κυριακίδης)
Το 2010 μετά από πολλές προσπάθειες το Θέατρο Αντίδοτο κατάφερε να πείσει το Υπουργείο Παιδείας να εφαρμόσει τελικά το σχέδιο που είχε ο πρώην Υπουργός Παιδείας αείμνηστος Άκης Κλεάνθους για δημιουργία Ιδρύματος Πολιτιστικής Δημιουργίας για Παιδιά και Νέους με κύριο καλλιτεχνικό πυρήνα το Αντίδοτο. Το ίδρυμα στεγάστηκε στις ανακαινισμένες πρώην Αποθήκες Αγ. Λαζάρου και πρόσθεσε στο χώρο ένα μετακινούμενο σύστημα θεατρικών θέσεων χωρητικότητας 200 θεατών. Το Θέατρο Αντίδοτο συνεχίζει εκεί τη δημιουργία του.
Αποκορύφωμα και σταθμός στη δημιουργική πορεία του Αντίδοτου θεωρείται η βράβευση του με τη μεγαλύτερη διάκριση που μπορεί να πάρει θεατρικό σχήμα στη Κύπρο: Η παραγωγή «Το Κρυφτούλι» απέσπασε το «Α΄Βραβείο ΘΟΚ Καλύτερης Παράστασης της Χρονιάς» που αφορά τη διετία 2008 – 2009.
Οι παραγωγές του Θεάτρου Αντίδοτο είναι πολύ δημοφιλείς ειδικά στα σχολεία όλων των βαθμίδων με μεγάλες θεατρικές επιτυχίες όπως «Ο Μικρός Κύριος», «Η Ιστορία της Κύπρου σε 60 λεπτά», «Ο Ηρακλής», «ΟΔΥΣΣΕΙΑ», «Αίσωπος». (Δήμος Λάρνακως, 2010).
Λίγα λόγια απο μερικούς πρώην μαθητές του Θεάτρου Αντίδοτου:
- Το Αντίδοτο καθόρισε την πορεία μου σαν άτομο και με βοήθησε πρωτίστως να νιώθω άνετος κι ευτυχισμένος με το ποιος είμαι, και το τι μπορώ να κατορθώσω στη ζωή μου. Θα είμαι πάντα ευγνώμων στα άτομα υπαίτια γι’αυτό. Ανδρέας Κιρκίνης, Λάρνακα, νομικός ανθρωπίνων δικαιωμάτων, (University of Leicester, Law LLB; Queen Mary’s University of London, LLM · Human Rights Law).
- Το Αντίδοτο είναι τρόπος σκέψης για εμένα. Τα δώδεκα χρόνια της ζωής μου με το Αντίδοτο ήταν τα χρόνια που “έμαθα να ζω”. Και γι’αυτό είμαι περήφανος. Για όλους τους μαθητές και φίλους του Αντίδοτου, αυτό το θέατρο θα λειτουργεί για πάντα σαν δεσμός μας. Γιατί όλοι μάθαμε από τους υπέροχους ανθρώπους που απαρτίζουν αυτή την οικογένεια πως αν θέλουμε τα όνειρα μας να υλοποιηθούν και οι ανυσηχίες μας να εισακουστούν δεν πρέπει ποτέ να τα αφήσουμε να σωπάσουν. Κι αυτό είναι κάτι που ενώνει τους ανθρώπους. Αν έπρεπε να πω το σημαντικότερο πράγμα που κέρδισα από την οικογένεια του Αντίδοτου, είναι το να διεκδικώ το δικαίωμά να ακούγεται η άποψή μου. Να μην καθησυχάζομαι, να ρωτώ, να απαιτώ για το κοινό όφελος. Αλλά κυρίως, όπως πάντα λέει ο ρομαντικός πατέρας των παιδιών του Αντίδοτου: να παρακολουθώ, να σκέφτομαι και να χειροκροτώ την προσπάθεια. Νιώθω τυχερός, που μεγαλώνοντας είχα και θα έχω πάντα το Ξενάκη Κυριακίδη και την Catherine Beger. Για όλα όσα μου χάρισε το Αντίδοτο δηλώνω αιώνια ευγνώμων. Δημήτρης Χειμώνας, Λάρνακα, Απόφοιτος του Λυκείου Παγκυπρείου Λ/κας, (Σκηνοθέτης και μελλοντικός φοιτητής στη Δραματική σχολή της Αγγλίας East 15).
- Το θέατρο Αντίδοτο έχει ως στόχο μέσα από τα θεατρικά εργαστήρια να αναπτύξει τις δημιουργικές φιλοδοξίες κάθε παιδιού και νέου, δίνοντας τους την ευκαιρία να ενισχύσουν την ομαδικότητά τους, να αυξήσουν την αυτοπεποίθηση τους και την επικοινωνία με τους γύρω τους. Πιστεύω πως καταφέρνει με επιτυχία να πετύχει τους στόχους του! Μέσα από το Αντίδοτο απόκτησα αξέχαστες εμπειρίες, είχα την δυνατότητα να εκφραστώ ελεύθερα και την ευκαιρία να δοκιμάσω τις ικανότητές μου μέσα από τους διάφορους θεατρικούς ρόλους. Άντρη Πιττάλη, Λάρνακα, μαθήτρια Αμερικάνικης Ακαδημίας Λάρνακας.
- Στο θέατρο δουλέβουμε σε ομάδες έτσι έμαθα να σέβομαι και να δέχομαι τις απόψεις και ιδέες των άλλων.. έμαθα επείσης να είμαι λιγότερο εγωϊστρια, να είμαι συνεπείς και να δουλέβω σκληρά για να μάθω τα λόγια μου, ώστε να μην κρατάω την ομάδα μου πίσω στις πρόβες. Έμαθα πως δεν είναι το αποτέλεσμα που έχει σημασία αλλά η προσπάθια, έτσι έμαθα να εκτιμώ την δουλεία των άλλων και να ‘χειροκρωτώ’ στο τέλος κάθε αυτοσχεδιασμού…απόκτησα φίλους, έμαθα τον εαυτό μου, τις δυνατότητές μου και μέχρι που μπορώ να φτάσω σαν άτομο. Φραντζέσκα Στυλιανού, Λάρνακα, μαθήτρια Αμερικάνικης Ακαδημίας Λάρνακας.
- Στη μικρή και ορισμένες φορές συντηρητική κοινωνία της Κύπρου το Θέατρο Aντίδοτο εδώ και χρόνια, με καλλιτεχνική ευαισθησία αλλά και αναγκαστικά, επιμονή, προσφέρει στην νεολαία μια σημαντική, εναλλακτική πλατφόρμα έκφρασης. Τα χρόνια της εφηβείας μου που πέρασα ως μέλος του εργαστηρίου έχουν σε μεγάλο βαθμό διαμορφώσει τις απόψεις μου για την υποκριτική τέχνη, και γενικότερα την προσωπικότητα μου. Ιάσων Ζαρίφης, Λάρνακα, Εικονογράφος, φοιτητής, University of Hertfordshire.
Εν κατακλείδι, θα ήθελα να σας παροτρύνω να επισκεφθείτε αυτό το πραγματικά μαγικό μέρος, είτε για να παρακολουθήσεται μια παράσταση ή για να λάβετε μέρος σε ένα εργαστήριο. Η επίσκεψή σας έχει μεγάλη σημασία, δεδομένου ότι το Θέατρο Αντίδοτο όπως έχει χαρακτηρισεί από την Cyprus Weekly (2009) είναι “ένας ξεχωριστός τόπος στην καρδιά της Λάρνακας”, που συμβάλλει στον πολιτισμό και την κουλτούρα της πόλης μας. Στην οποία κουλτούρα, (κατά την γνώμη μου) όλοι πρέπει να συμμετάσχουμε και να συμβάλλουμε στην ανάπτυξη της. Εμείς αποτελούμε την πολιτιστική ταυτότητα της πόλης μας!
Έτσι, το άρθρο αυτής της εβδομάδας ήταν ο δικός μου τρόπος για να ευχαριστήσω το Θέατρο Αντίδοτο για το θαυμάσιο έργο του και τις συνεισφορές του στην κοινότητα της Λάρνακας και να του ευχηθ’ω πολλά ακόμη σπουδαία επιτεύγματα στα οποία θα βρισκόμαστε όλοι εκεί να χειροκροτάμε. Η Λάρνακα χρειάζεται τον πολιτισμό, χρειάζεται το θέατρο Αντίδοτο. Καο το θέατρο Αντίδοτο χρειάζεται την στήριξη και αγάπη όλων μας, όλης της πόλης!
Τα λέμε την άλλη βδομάδα!
