Ένα κλικ με το Μελάνι “Με Φραντς Κάφκα και καφέ!”

Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου

Απογεύματα με καφέ και Κάφκα. Στις στροφές της ζωής, σε εκείνα τα κενά και υπαρξιακά, πρώτο τραπέζι πίστα στη καρδιά μου οι κλασικοί. Οι καλύτεροι μου φίλοι, οι πιο πιστοί, δεν με πρόδωσαν ποτέ! Μα ποτέ όμως! Ακίνητοι εκεί, στην βιβλιοθήκη μου, χρόνια τώρα. Τους συναντώ μέσα από σελίδες που με ταξιδεύουν αλλού, με κάνουν (έστω στιγμιαία) πιο σοφή και με μεταφέρουν σε άλλους αιώνες που ενδεχωμένως μου ταιριάζουν καλύτερα (αφού έχω κουσούρι: εκ φύσεως ρομαντική, με τάσεις φιλοσοφίας)
“Τα γράμματα στην Μιλένα” του Κάφκα. Αρχές του 1900, με αλήθειες διαχρονικές. Με την τέχνη του όμορφου και πλατωνικού φλερτ να παραμένει ίδια.
Ο Φραντς Κάφκα, ένας από τους πιο σημαντικούς συγγραφείς του 20ου αιώνα.
Απογεύματα με φράσεις στις σελίδες του βιβλίου και στο μυαλό μου… παραφράσεις.
Απογεύματα με ζεστό καφέ και σκέψεις ασυγύριστες, τρέχε συμμάζευε όταν δεν ξέρεις τι πραγματικά θέλεις. Όταν οι σειρήνες της φυγής σε κουφαίνουν και εσύ θες να δέσεις άγκυρα σε ένα νησί πέντε βήματα, σε μια πόλη πάνω στην θάλασσα, σε ένα χωριό που δήθεν είναι πόλη.
Τρέχα γύρευε….Όταν δεν ξέρεις τι θέλεις!
Κάφκας. Καφές. Αλλοπαρμένος καιρός. Το πρωί χαλάζι, το απόγευμα γλυκός κρυμένος ήλιος. Δεν φτάνει που οι άνθρωποι έχουν μουρλαθεί εντελώς, έχουν παλαβώσει και τον καιρό (global warming)….
Η δύναμη των λέξεων, μέσα από λατρεμένα βιβλία. Η αιώνια απήχηση της αγάπης. Έγραφε, που λες,  ο Φραντς για αγάπη μέσα από τις επιστολές του και αυτό (το ότι είχαν θέμα την αγάπη) τις έκανε να διατηρηθούν αγέρωχα επίκαιρες ένα αιώνα μετά. Δεν είναι, βέβαια,  μόνο αυτό, είναι το ταλέντο που είχε με τις λέξεις, το συγγραφικό ταλέντο που δεν το αποκτάς σε κανένα πανεπιστήμιο. Γεννιέσαι με αυτό. Αλλιώς, αν τύχει και γεννηθείς ατάλαντος και το παλεύεις για συγγραφέας….άστο! Θα γελάσει και το παρδαλό κατσίκι! Περιορίσου σε κανένα αρθράκι/κειμενάκι. (Φταίει και η Carrie Bradshaw, εδώ που τα λέμε, που έβγαλε σε όλες τις γυναίκες ένα “συγγραφικό”-ανύπαρκτο μεν- χαρακτήρα)
Απογεύματα. Τι να σου γράψω;
Όταν η πόλη κοιμάται, όταν οι άνθρωποι εκπέμπουν σε άλλα μήκη κύματος, όταν νομίζεις πως είχε δίκαιο ο αδελφός σου που όταν είσασταν μικροί σου έλεγε “εσύ είσαι από άλλο πλανήτη”, όταν τα υπαρξιακά ερωτήματα χτυπούν την πόρτα του inner σου…. Μην κάνεις τίποτα.
Φτιάξε ένα καφέ έτσι όπως τον γουστάρεις (με σόγια γάλα) και ξάπλωσε. Πάρε ένα κλασικό φιλαράκι (σταθερή αξία) και ξάπλωσε μαζί του (του βιβλίου καλέ!) Η καλύτερη συμβουλή που έχω να σου δώσω. (Έχω και κάτι άλλες τώρα που το σκέφτομαι, αλλά άστες για αργότερα, σε άλλο κείμενο μας).