Η Ρία στην xώρα των Θαυμάτων “Τα βαθιά δεν είναι άσχημα αμα ξέρεις να κολυμπάς”

Γράφει (και σχεδιάζει το πόστερ της στήλης) η Ρία Λοϊζου

Η βδομάδα που σύντομα θα μας αποχαιρετήσει δεν ήταν και τόσο ευχάριστη. Ωφείλω να ομολογήσω ότι με ποδοπάτησε κάνοντας την παρουσία της υπέρ-αισθητή. Ισως φταίει το γεγονός ότι μαζεύτηκαν πολλά μαζι; Δεν ξέρω…
‘Ενας θάνατος. Μία αναστάτωση και  μια ανακατοσούρα  που επικρατεί στον επαγγελματικό μου τομέα, ένα project που θα πρέπει να είναι έτοιμο χθές (Φιουξ! Το τελείωσα πριν λίγο. Πάει κι αυτό!). Μην αρχίσω τώρα και για τις υπαρξιακές κρισάρες που με πιάνουν που και που. Ίσως σε ένα άλλο άρθρο! Στο τσακ είμουν να αφήσω την λατρεμένη μου στήλη blank… Αλλά δεν τα κατάφερε!
I survived! Nαμε εδώ λοιπόν στις 11 το βράδυ να σας γράφω υπό την  μουσική υποκρούση του αγαπημένου μου Bon Iver – δικό του λατρεμένο μου κομμάτι το “Ηολοcene” ακούστε το.
Μετά από αρκετή ώρα ταβανίασης και συνειρμού έχω συνηδητοποιήσει ότι μια ολόκληρη ζωή φεύγω, ξαναγυρίζω, φεύγω, ξαναγυρίζω. Ένα προδιαγραμμένο σενάριο με παραλλαγές στο οποίο πάντα προταγωνιστώ. Ότι κι αν συμβαίνει στο τέλος προσπαθώ να ευχαριστώ ανθρώπους που δεν αντέχω με τίποτα. Και όμως το πεπρωμένο μου είναι έξω στον κόσμο που απαιτεί από εμένα να ξεχάσω τις φαντασιώσεις μου για μια “κανονική” ζωή. Υπάρχει το μονοπάτι τις καριέρας, ή μάλλον μιας επαγγελματικής ζωής που δεν έχω καν επιλέξει. Αυτή με έχει επιλέξει. Στους προηγούμενους μήνες είχα έρθει αντιμέτωπη με τις οικογενειακές (ή στενές) σχέσεις μου ακόμα και με τις επαγγελματικές μου επιλογές. Με γεγονότα ή όχι, σε αυτό το διάστημα με περιτριγυρίζει μία ψυχολογική βαθιά ενόχληση που με καλεί να ανέβω στο πατάρι ή να κατέβω στο υπόγειο της ψυχής μου για να κάνω ξεκαθάρισμα από ό,τι άχρηστο υπάρχει.
Αναγκαστική η κακοκαιρία για να υπάρξει ουράνιο τόξο.
Υ.Γ1  Η φράση “συγχώρεσε, ξέχνα και προχώρα” είναι ένα αξίωμα που δεν πρέπει να ξεχνάς ποτέ!

Υ.Γ2  Μακάρι στις δύσκολες στιγμές να γινόμαστε καρτούν που πέφτοντας από ουρανοξύστες να γινόμαστε χαλκομανία κι έπειτα σα να μην τρέχει τίποτα να ξεκολλάγαμε, να σηκωνόμαστε από την άσφαλτο και να συνεχίζαμε με ένα χαμόγελο.

Υ.Γ3 Η αλήθεια είναι ότι με έχει ρίξει στα βαθιά το όλο σκηνικό αυτής τις εβδομάδας, αλλά στο κάτω κάτω και τα βαθιά δεν είναι άσχημα αμα ξέρεις να κολυμπάς.