“Με ελκεί αυτό που μαζί του δεν συντάσσεται το σύστημα”
Δεν είναι εύκολο να γράφω για την Ελίτα Μιχαηλίδου. Την σύμβουλο έκδοσης στα περιοδικά όπου εργαζόμουν όταν ουσιαστικά ξεκινούσα την δημοσιογραφική μου πορεία. Η Ελίτα, είναι πηγή έμπνευσης για όσους εργάζονται μαζί της και συνάμα στρατιώτης σκληρά εκπαιδευμένος. Αγαπά αυτό που κάνει και αν ξεχωρίζει, αυτό γίνεται για ένα και μοναδικό λόγο: είναι αυθεντική. Η Ελίτα που βλέπεις στην τηλεόραση, η Ελίτα που διαβάζεις, αυτή είναι. Δεν προσπαθεί να παρουσιάσει κάτι άλλο. Τον τελευταίο καιρό το όνομα της μονοπώλησε για ακόμη μια φορά τα κυπριακά ΜΜΕ κι ο λόγος ήταν η αποχώρηση της απο το Σίγμα και η ένταξη της στο συγκρότημα του Φιλελεύθερου. Με αφορμή τις τελευταίες εξελίξεις στην καριέρα της και με αιτία το δημοσιογραφικό και τηλεοπτικό της ταλέντο, το Skala Times συνομιλεί σήμερα μαζί της!
Της Γιώτας Δημητρίου
Ελίτα, έχεις κλείσει ένα κύκλο και έχεις προχωρήσει. Πόσο επηρεάζουν τον εσωτερικό σου κόσμο οι εξωτερικές αλλαγές;
Είναι τo ακριβώς αντίθετο που συμβαίνει. Δηλαδή είναι οι εσωτερικές αλλαγές που επηρεάζουν τις εξωτερικές.
Πολλές φορές οι άνθρωποι φοβούνται να κλείσουν κύκλους και μένουν στάσιμοι από φόβο και μόνο, για κάτι καινούριο. Εσύ προχωράς εύκολα σε ένα νέο μονοπάτι;
Δεν προχωρώ εύκολα ούτε με ψύλου πήδημα, ίσα ίσα θεωρώ ότι είμαι πολύ σταθερή και αφοσιωμένη ως άνθρωπος. Αλλά, υπάρχουν φορές που όντως κλείνει ο κύκλος για διάφορους λόγους, κάτω από διαφορετικές συνθήκες κάτω από περίεργες συγκυρίες ή, και όλα μαζί και είναι η στιγμή σου να πας πάρα κάτω και εάν δεν «διαπράξεις» την έξοδο θα είναι σαν να μην ζεις συνειδητά σαν να αποζητάς οικειοθελώς την συνθηκολόγηση, την διασφάλιση σου σε συνήθειες, πιθανές εξαρτήσεις αυτό που έμαθες, αυτό που ξέρεις κ.λ.π. Πρόκειται για παραίτηση. Μια λέξη που εμένα, με φοβίζει.
Πόσο άλλαξε η καθημερινότητα σου από την “Σίγμα εποχή”, στην “Φιλελεύθερου εποχή”;
Πάλι δημιουργώ. Πάλι πλαισιώνομαι από αγαπημένους φίλους και συνεργάτες. Για μένα είναι μια ευεργετική περίοδος που επιστρέφω στον εαυτό μου, κάνω πράγματα πολύ ενδιαφέροντα σε έντυπα όπως το ΟΜΙΚΡΟΝ, LIFE DOWN TOWN και όχι μόνο, μελετώ πως θα πάω πάρα κάτω και τι είναι το επόμενο βήμα στην τηλεόραση που θα μου δίνει χαρά να συμμετάσχω.
Η πετυχημένη σου εκπομπή, ήταν κάτι το πρωτοποριακό για να κυπριακά τηλεοπτικά δεδομένα. Τόλμησε να μιλήσει για θέματα που ήταν άγνωστα ή πολλές φορές ταμπού για τον Κύπριο τηλεθεατή. Πέρα από τα ψηλά νούμερα τηλεθέασης, εσύ, ως άνθρωπος, τι κέρδισες από αυτές τις εκπομπές;
Την επικοινωνία με αληθινούς ανθρώπους. Αυτό που είχε σημασία, δεν ήταν απλά μια εκπομπή, ήταν μια πραγματική συνάντηση με ανθρώπους δίχως συνταγή…
Ελίτα γιατί Φιλελεύθερο; Είναι κοινό μυστικό πως πάντα έτρεφες μια αδυναμία για το εν λόγω συγκρότημα. Θα συμφωνήσεις ή θα διαφωνήσεις με αυτό;
Εκτιμώ την ποιότητα των ανθρώπων, την δημιουργική δουλειά τους, στο πόσο μοχθούν να ανταγωνίζονται μόνο τον εαυτό τους θέτοντας πολύ ψηλά τον πήχυ τους, μου αρέσουν ως έντυπα, εφημερίδα, αρχές, δεοντολογία, ας πούμε ότι έχουμε παρόμοια πλαίσια και με κάνει να αισθάνομαι οικεία, ότι ανήκω εδώ με έναν τρόπο που με αναπαύει.
Πως βλέπεις την δημοσιογραφία σήμερα στην Κύπρο;
Θα μιλήσω για περιοδικά και ιστοσελίδες που με αφορούν ιδιαίτερα. Είναι λοιπόν η ώρα που θα επαναπροσδιοριστούμε γενικότερα. Ας πούμε ότι τα κλισέ τελείωσαν. Το life style όπως αυτό εξελίχθηκε στα 90ς πάει, έσβησε. Τώρα κερδίζει η ατομικότητα έδαφος και αυτό, για να εξελιχθεί πρέπει να καλλιεργηθεί και από τα μίντια. Να βοηθήσουμε ώστε να προσδιοριστεί ένας νέος τρόπος ζωής στον αντίποδα ενός γενικότερου συστήματος που αυτοκαταργήται ή καίγεται στην ανεπάρκεια που τον καθήλωσε.
Οι τηλεθεατές σου, αυτοί που σε τοποθετούσαν για χρόνια στα ψηλά σκαλοπάτια της AGB θέλουν να σε ξαναδούν στην τηλεόραση. Θα σε ξαναδούν σύντομα;
Ναι, τουλάχιστον αυτό περιμένω και εγώ να συμβεί, τώρα ή και λίγο αργότερα.
Η σχέση σου με το γράψιμο είναι στενότερη θα έλεγα από την σχέση σου με την τηλεόραση. Είσαι ένας άνθρωπος που πέρα από τους τίτλους (υπήρξες σύμβουλος έκδοσης για όλα τα περιοδικά του Δία), έχεις γράψει βιβλία, διαβάζεις πολύ και γενικά η πένα σε πάει και την πας. Πόσο εύκολο είναι να γράφει αυθεντικά κανείς στις μέρες μας;
Το θέμα είναι να παραμένεις ελεύθερος ή, να προσπαθείς να είσαι. Από τις δικές σου φυλακές, και από τις άλλες φυλακές που δεν τις επιλέγεις εσύ, πάντα. Για να γράψεις πρέπει να διαβάσεις για να αρθρώσεις λόγια πρέπει να σκεφτείς. Τίποτε δεν συμβαίνει αυτόματα ούτε εύκολα. Απλά, με τα πολλά, έχεις μια ευχαίρια να συντάσσεις και να αρθρώνεις την ιδιοτυπία σου. Αυτό, το παρέχει η δουλειά και ο κόπος.
Όταν πρωτοξεκινούσες είχες κάποια πρότυπα στην δημοσιογραφία ή στο γράψιμο;
Ηθελα απλά να έδειχνα τα πράγματα αλλιώς. Μου αρέσουν τα κομματάκια μιας ιστορίας που συντείθενται με τον ήχο του άλλου, εκτιμώ αυτό που διαφέρει στον καθένα καθώς επίσης εκτιμώ και την λεγόμενη «ντροπή», την κρυφή αλήθεια, το μυστικό κομμάτι που μπορεί και έχει απέραντη ομορφιά αν το δεις με το σωστό φωτισμό, την ανταλλαγή που επιφέρει στην ύπαρξη. Συχνά αγαπώ αυτό που οι άλλοι καθορίζουν ως άσχημο ή ντροπιασμένο, ένα μυστικό αποσιωποιημένο, μια ανεπάρκεια, μια έλλειψη. Είναι όπως όταν βλέπει κανείς ένα τραπέζι που μόλις τέλειωσαν κάποιοι το δείπνο τους. Μερικοί θα δουν αποφάγια. Εγώ θα δω ποίηση. Και θα προσπαθήσω να μαντέψω ποιοι χόρτασαν και πόσο χόρτασαν και εάν απόλαυσαν και πόσο απόλαυσαν και θα κάνω σαν τρελλή με τις μισές μπουκιές στα πιάτα. Πώς να το πω; Εάν ήμουν φωτογράφος αυτά θα φωτογράφιζα. Όπως μια μεγάλη γυναίκα με ρυτίδες ή ένα σημαδεμένο πρόσωπο ή έναν αποδοπομπιαίο τράγο. Εμένα με έλκει το αθέατο. Το λεγόμενο μέτριο, το κοινότυπο και πολλές φορές και αυτό που θα έλεγε κανείς άσχημο. Με ελκεί αυτό που μαζί του δεν συντάσσεται το σύστημα.
Η Ελίτα με τι πράγματα εκνευρίζεται;
Με την αγένεια, την υποκρισία, την ακαλαισθησία και την έπαρση.
Με τι πράγματα ενθουσιάζεσαι;
Με όλα τα υπόλοιπα…
Πόσο εύκολα συγχωρείς όσους σε πληγώσουν;
Συγχωρώ. Μάλιστα πολύ εύκολα. Αλλά κρατώ αποστάσεις.
Πόσο εύκολα αγαπάς;
Αμα αγαπάς, αγαπάς. Το θέμα είναι σε ποιο βαθμό καταφέρνεις να αγαπάς ώστε να ελευθερώνεις.
Ο Rilke λέει “Το καλοκαίρι έρχεται.Έρχεται, όμως, μονάχα για εκείνους που ξέρουν να προσμένουν, ξένοιαστοι και γαλήνιοι σα να ‘χανε μπροστά τους την αιωνιότητα……Υπομονή, αυτό είναι το μεγάλο μυστικό” Αλήθεια, εσύ Ελίτα έχεις υπομονή; Πόσο βοηθάει η υπομονή για να πραγματοποιήσει κανείς τα όνειρα του;
Η υπομονή, εμπεριέχει μια στάση στο χρόνο. Το λέει πιο σωστά πιο πριν. «σαν να είχανε μπροστά τους την αιωνιότητα…», εάν είσαι συνεπής τότε ήδη βιώνεις αυτό που σε περιμένει, το καλοκαίρι ας πούμε για το οποίο μιλάει ο Ρίλκε και απλά, αφήνεις τον ήλιο και την θάλασσα να εξελίσσονται.
Και μια άλλη αγαπημένη συγγραφέας/δημοσιογράφος/παρουσιάστρια, που γνωρίζω πως κι εσύ την αγαπάς ιδιαίτερα, η αξέχαστη Μαλβίνα Κάραλη, έχει πει “Οι άνθρωποι που αγαπώ έχουν πάρει διαζύγιο από την κοινή γνώμη. Κοινή γνώμη, κοινό γούστο. Προβλέψιμο. Γειτονικό. Με την κοινή γνώμη τα πράγματα έχουν μόνο ένα δρόμο: ή θα την θάψεις, ή θα σε θάψει αυτή”. Για σένα Ελίτα πόσο ρόλο παίζει η κοινή γνώμη;
Η κοινή γνώμη έχει μια μεγάλη δύναμη εάν προκύπτει από μοναδικούς ανθρώπους και ιδιότυπους, ξεχωριστούς. Εμένα μου αρέσουν όλα που φαίνονται κοινά και απλά γιατί διαχωρίζω την μοναδικότητα που εμπεριέχουν.
Τι όνειρα κάνεις για το μέλλον;
Τα όνειρα που κάνω είναι για το παρόν. Να είμαι χρήσιμη και δημιουργική και να μη ξεφεύγω.
Πως θα ήθελες να είναι η ζωή σου από δω και πέρα;
Να εξαιρώ από την έκταση της τους παρείσακτους.
Ποιο τραγούδι ή στίχος, τριγυρνά στο κεφάλι σου τον τελευταίο καιρό;
Είναι πεζό και όχι τραγούδι. Γράφει στο έργο του ‘’Βραχόκηπος’’, ο Νίκος Καζαντζάκης: “Να είσαι ελεύθερος άνθρωπος, όχι μισθοφόρος…”.
