Κωνσταντίνος Πτωχόπουλος

 “Οι καλλιτέχνες της Λάρνακας υπάρχουν και δεν είναι λίγοι!”

Έχει σπουδάσει στην  Σχολή Καλή Τεχνών στην Θεσσαλονίκη. Εδώ και επτά χρόνια επέστρεψε στην πόλη του την Λάρνακα όπου ζει και εργάζεται στον τομέα που ξέρει και αγαπά: την τέχνη. Η σύγκριση με τον διάσημο πατέρα του δεν τον απασχολεί, αφού πλέον περπατά στο δικό του καλλιτεχνικό μονοπάτι. Ετοιμάζει μια καινούρια έκθεση εντός Κύπρου, ενώ συνάμα σχεδιάζει να κάνει και μια εκτός και συγκεκριμένα στην Αγγλία. Ο Κωνσταντίνος Πτωχόπουλος αφήνει τα πινέλα για λίγο και συνομιλεί με το Skala Times!

Της Γιώτας Δημητρίου

 Κωνσταντίνε μεγάλωσες σε ένα περιβάλλον γύρω από την τέχνη. Η δικιά σου όμως σχέση με την τέχνη πότε ουσιαστικά ξεκίνησε;
Θα έλεγα πως ξεκίνησε, αναπόφεκτα, από τα παιδιά μου χρόνια, όταν παρακολουθούσα τον πατέρα μου (Πέτρο Πτωχόπουλο) να ζωγραφίζει, να φέρνει πίνακες και βιβλία τέχνης στο σπίτι. Θυμάμαι στον ελεύθερο μου χρόνο ο πατέρας μου, μου έβαζε διάφορες ασκήσεις (ζωγραφικής) και τις έκανα για να του κάνω και παρέα, ζωγραφίζαμε μαζί. Αργότερα ξεκίνησα, υποσυνείδητα ίσως, να βάζω τις σκέψεις και τα αισθήματα μου σε ένα χαρτί, ζωγραφίζοντας.
Σε ποια ηλικία αποφάσισες πως θα ακολουθούσες σπουδές στην Καλών Τεχνών;
Πάντα ήθελα να πάω στην Σχολή Καλών Τεχνών, αλλά στα 17 μου, ώριμα πλέον, πήρα οριστικά την απόφαση. Όπως κι έγινε. Πριν τα 17, είχα κι άλλες σκέψεις, όπως πχ αρχιτεκτονική. Πάντα με εντυπωσίαζαν κτίρια με μοναδική αρχιτεκτονική. Τελικά το εικαστικό περιβάλλον στο οποίο μεγάλωσα, θα έλεγα πως έπαιξε ρόλο στην αγάπη μου για την τέχνη κι έτσι όπως ήταν αναμενόμενο ακολούθησα σπουδές καλών τεχνών.
Τα φοιτητικά σου χρόνια στην Θεσσαλονίκη πόσο ρόλο έπαιξαν στην μετέπειτα πορεία σου;
Όπως για κάθε φοιτητή έτσι και για μένα, ήταν χρόνια έμπνευση, αναγέννησης. Μοιράστηκα απόψεις και όνειρα περί τέχνης με άλλους ανθρώπους που αγαπούσαν εξίσου την τέχνη. Οι εμπειρίες στην Θεσσαλονίκη των πέντε φοιτητικών μου χρόνων ήταν πολλές. Οι σχέσεις μου με τους ανθρώπους εκεί ήταν πολύτιμες και γι αυτό διατηρώ τις φιλίες εκείνων των χρόνων.
Σήμερα εργάζεσε στην σχολή ζωγραφικής του πατέρα σου (Σχολές Πέτρου Πτωχόπουλου).
Εργάζομαι στην σχολή στην Λάρνακα (υπάρχει και στην Αραδίππου). Προετοιμάζουμε τα παιδιά που θα δώσουν εξετάσεις σε σχολές καλών τεχνών ή σε Αγγλικά Πανεπιστήμια. Επίσης διδάσκουμε ζωγραφική σε παιδιά του Δημοτικού και Γυμνασίου που έχουν κλίση και αγάπη για την ζωγραφική. Είναι μεγάλη ευθύνη να παίρνεις αυτά τα παιδιά και να τα προετοιμάζεις με την κατάλληλη παιδεία για να πετύχουν στις σχολές. Όσο πιο νωρίς ξεκινήσουν τόσο πιο εύκολα θα πετύχουν. Ο στόχος μας δεν είναι μόνο να πετύχουν την είσοδο τους στις διάφορες σχολές αλλά και να μπορούν αργότερα να ανταπεξέλθουν. Να έχουν τις κατάλληλες γνώσεις για να μπορούν να τα καταφέρουν μέχρι το τέλος.
Συνήθως τα έργα σου σε ποια σχολή κατατάσσονται;
Βασικά τα έργα μου έχουν έντονο το στοιχείο του σουρεαλισμού αλλά είναι με ιμπρεσιονιστικά στοιχεία δηλαδή χοντροκομμένες πινελιές χωρίς πολλές λεπτομέρειες και το θέμα να φαίνεται πιο έντονα μέσα από τον χώρο. Το χρώμα είναι αυτό που με ενδιαφέρει περισσότερο και η σύνθεση.
Αυτό τον καιρό ετοιμάζεις κάτι καινούριο;
Ναι, τώρα ξεκίνησα μια νέα δουλειά η οποία έχει να κάνει με τον άνθρωπο και με φιγούρες υπαρκτές της καθημερινότητας της δικής μου. Προσπαθώ να τις μεταλλάσω με τον χώρο, βγαίνοντας δηλαδή οι φιγούρες μέσα από τον χώρο, δηλαδή το ίδιο το τελάρο κι άλλες φορές η φιγούρα να αλλάζει το σχέδιο της και να γίνεται σουρεαλιστικό.
Έχεις κάνει αρκετές εκθέσεις τόσο ατομικές όσο και ομαδικές. Ετοιμάζεις κάποια έκθεση;
Ναι, χωρίς να είμαι έτοιμος να πω το πότε. Πιθανόν σε λίγους μήνες και να γίνει στην Λευκωσία. Αλλά ακόμα δεν έχω αποφασίσει.
Τι είναι αυτό που κάνει ένα καλλιτέχνη της Λάρνακας σαν κι εσένα να επιλέγει να κάνει εκθέσεις εκτός Λάρνακος;
Γενικά η Λάρνακα δεν φημίζεται ότι στηρίζει και πολύ τα παιδιά της όσον αφορά στα εικαστικά. Θα δείτε γενικά στις τέχνες στην πόλη μας. Να αναφέρω ένα παράδειγμα; Στο θέατρο της πόλης δίνονται προσκλήσεις (δωρέαν) για παραστάσεις και δεν πάει κανένας! Ο κόσμος της Λάρνακας δεν είναι κοντά στις τέχνες. Επίσης, αν μιλήσουμε για τον τομέα τον δικό μου, δεν έχουμε ένα χώρο να μπορούμε να κάνουμε εκθέσεις χωρίς να πληρώσουμε πολλά. Και δεν μιλώ μόνο για μένα αλλά για όλους τους νεαρούς καλλιτέχνες που έχουν τελειώσει κάποια σχολή καλών τεχνών. Και δεν είναι λίγοι στην πόλη μας. Δεν υπάρχει ένας κατάλληλος χώρος, αλλά λυπάμαι που θα το πω, δεν υπάρχει ούτε ο καταλληλος κόσμος…..
Tι εννοείς;
Δεν υπάρχει ο κόσμος που θα τρέξει στην έκθεση ζωγραφικής είτε για να αγοράσει, είτε για να απολαύσει τέχνη. Δυστυχώς οι Λαρνακείς, δεν είναι τόσο λάτρεις της τέχνης. Ενώ σε άλλες πόλεις, Λευκωσία και Λεμεσό παρατηρούμε να γίνονται συχνά όχι μόνο εκθέσεις ζωγραφικής αλλά διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις και ο κόσμος να τις στηρίζει με την παρουσία του! Δεν είναι μόνο το να αγοράσει κανείς έργα. Είναι η τριβή με άλλο κόσμο της τέχνης. Να ανταλλάξεις απόψεις, να συζητήσεις περί τέχνης. Το να αγοράσει κανείς είναι το δεύτερο. Το πρώτο είναι η στήριξει του κόσμου στην προσπάθεια του καλλιτέχνη. Οι συζητήσεις και προβληματισμοί με άλλους καλλιτέχνες. Είναι σημαντικό να κάνεις μια έκθεση και να έρχεται κόσμος που αγαπά την τέχνη, αυτή είναι μια καλή ανταμοιβή για τον καλλιτέχνη που εκθέτει. Το χειρότερο είναι να κάνεις την έκθεση και να μη έρχεται κανείς, ή να έρχεται κόσμος που δεν έχει σχέση με την τέχνη ή δεν τον ενδιαφέρει πραγματικά.
Πιστεύεις υπάρχει ελπίδα να αλλάξει η κατάσταση στην πόλη μας και να στραφεί ο κόσμος περισσότερο στα πολιτιστικά;
Αν βρεθούν καταρχάς οι χώροι και τα κίνητρα να εκθέτουν οι καλλιτέχνες της πόλης εντός, τότε ο Σκαλιώτης ίσως και να έχει ένα κίνητρο να πάει να απολαύσει κάποια έκθεση.  Αντιλαμβάνεσε όμως ότι με τα “αν” και τα “ίσως” δεν μπορεί να μιλά κανείς με σιγουριά. Αυτό που θα πω με σιγουριά είναι μακάρι. Μακάρι να δημιουργηθούν οι κατάλληλοι χώροι, από το Δημαρχείο, γιατί όχι, έτσι ώστε να μπορούν να εκθέτουν όλοι οι καλλιτέχνες της Λάρνακας και να δίνεται η ευκαιρία στους Σκαλιώτες να απολαμβάνουν εκθέσεις νέων καλλιτεχνών της πόλης. Αυτό που θέλω να τονίσω είναι πως η τέχνη είναι μια έκφραση, την οποία έκφραση θα την καταλάβει ο άνθρωπος σε μια δυσκολία ή μια ευχάριστη στιγμή. Δεν πρέπει να περιμένουμε για να τύχει να δούμε μια έκθεση. Η τέχνη είναι τρόπος ζωής και σε αυτή την πόλη υπάρχουν πολλοί καλλιτέχνες που εκφράζονται καθημερινά. Είναι καλά να το ψάξουμε το θέμα. Στηρίζεις ένα καλλιτέχνη; Στηρίζεις τον πολιτισμό. Τόσο απλά!
Κωνσταντίνε Πτωχόπουλε από τι πράγματα εμπνέεσε;
Η δικιά μου έμπνευση πηγάζει από την καθημερινότητα μου. Βγαίνω έξω να πάρω περίπατο τον σκύλο μου τον Ρέμπραντ και μπορεί να παρατηρήσω τους κορμούς των δέντρων, τα φύλλα που πέφτουν, μια πέτρα, τα χρώματα του ουρανού. Αυτά όλα που συνήθως οι άνθρωποι δεν τα παρατηρούν γιατί τα θεωρούν ρουτίνα και δεδομένα, για μένα λειτουργούν ως πηγή έμπνευσης. Την ρουτίνα μας είναι καλά να την δούμε από μια άλλη σκοπιά. Να δούμε πίσω από τον τοίχο, πίσω από την μπουκάλα. Εγώ αυτή την περίοδο για την νέο μου συλλογή εμπνέομαι από τους ανθρώπους, την ανθρώπινη έκφραση.
Εδώ και επτά χρόνια επέστρεψες Κύπρο από τις σπουδές σου στην Θεσσαλονίκη….Κάνεις συγκρίσεις;
Δεν ήταν εύκολο μετά από πεντέμιση χρόνια στην Θεσσαλονικη να επιστρέψω Κύπρο. Ο τρόπος ζωής εκεί είναι πολύ διαφορετικός με τον τρόπο ζωής εδώ. Με τους φίλους μου εκεί γυρνούσαμε τις διάφορες εκθέσεις ζωγραφικής, κάναμε αναλύσεις περί τέχνης, θυμάμαι ατέλειωτες συζητήσεις…..Στην Κύπρο δεν υπάρχει αυτή η επαφή με τους ανθρώπους της τέχνης….Είναι πράγματα που μου λείπουν και ναι σίγουρα χωρίς να το θέλω κάποτε κάνω συγκρίσεις.
Ο πατέρας σου είναι ένας ζωγράφος καταξιωμένος τόσο στο εξωτερικό όσο και στην Κύπρο….δεν σε φόβιζε ποτέ η σύγκριση μαζί του;
Κοίταξε, τα πρώτα χρόνια επειδή ήμουν και πιο μικρός ναι αυτό ήταν κάτι που το σκεφτόμουν και με φόβιζε. Τώρα επειδή πέρασαν κάποια χρόνια, η δουλειά μου είναι εντελώς διαφορετική από αυτήν του πατέρα μου, όχι δεν το σκέφτομαι και ούτε με φοβίζει. Η δουλειά μου δεν έχει καμία σχέση με αυτή του πατέρα μου, ούτε συνθετικά, ούτε χρωματικά, άρα νομίζω θα ήταν άδικο η οποιαδήποτε σύγκριση.
Αυτό γινόταν με επιμέλεια; Δηλαδή προσπαθούσες να δουλεύεις με διαφορετικό τρόπο;
Ναι, για να είμαι ειλικρινής είναι και εσκεμμένα, αλλά περισσότερο είναι η έκφραση. Ο κάθε καλλιτέχνης, άνθρωπος, έχει διαφορετικό τρόπο έκφρασης, βιώματα, σκέψης, διαφορετικά οράματα. Θέλει την βαλίτσα που γράφει “τέχνη” να την πάρει όσο πιο μακρια μπορεί. Το να κάνεις όμως τέχνη δεν είναι εύκολο.
Δεν είναι εύκολο σίγουρα αλλά τι εννοείς;
Ξέρεις, ένας άνθρωπος που ζωγραφίζει έχει κάποιες ανάγκες. Να πάει να δει μια έκθεση μοντέρνας τέχνης, να πάει να επισκεφτεί ένα μουσείο μοντέρνας τέχνης,  μια βιβλιοθήκη με βιβλία τέχνης και όχι μόνο κλασικά. Να μπορεί να δει καινούρια πράγματα ανατρεπτικά. Υπάρχουν αυτά στην Λάρνακα; Δεν είμαι σίγουρος αν υπάρχουυν καν στην Κύπρο!
Ποιοι καλλιτέχνες είναι οι δικοί σου αγαπημένοι….
Κοίταξε, εμένα μου αρέσει ένας καλλιτέχνης Ταϊβανός Αμερικάνος λέγεται James Jean είναι 32 χρονών, ξεκίνησε ως ζωγράφος αλλά δούλεψε και ξεχώρισε (βραβεύτηκε) στα κόμικς. Ο τρόπος που εργάζεται, η πορεία του, πραγματικά με εμπνέουν. Είναι ο καλλιτέχνης τον οποίο εμπιστεύτηκε και ο διάσημος οίκος Prada.
Τι έκανε η Prada μαζί του;
Του είπε σου δίνω τέσσερεις λέξεις κλειδιά: ρομαντισμό, σουρεαλισμό, χρώμα και να αναδείξεις αυτό που θέλουμε να πούμε (την θηλυκότητα). Και μέσα από αυτή την “καθοδήγηση” ο James Jean έφτιαξε μια καταπληκτική σειρά η οποία τον ανέδειξε ως καλλιτέχνη και σε διεθνή εμβέλεια και ξεδίπλωσε κάποιες πτυχές του καλλιτεχνικού εαυτού του που πιθανόν να μην ξεδίπλωνε ποτέ.
Επίσης γνωρίζω πως σου αρέσει και ο Murakami….
Ναι! Ο Murakami είναι ένας Ιάπωνας καλλιτέχνης. Όπως ξέρεις οι Ιάπωνες είναι πολύ μπροστά όχι μόνο στην τεχνολογία αλλά γενικά και στον τρόπο σκέψης τους. Ο Murakami έχει επηρεαστεί από τα Ιαπωνικά Manga (Κινούμενα Σχέδια) και έχει κάνει δικούς του ήρωες. Μέσα από τα έργα του βγάζει ένα δικό του χαρακτήρα που είναι επηρεασμένος από τον τόπο του. Έτσι βλέπουμε ότι ο κάθε καλλιτέχνης βγάζει κάτι δικό του προς τα έξω!
Τα μελλοντικά σου σχέδια Κωνσταντίνε;
Πρώτος μου στόχος αυτή την στιγμή είναι να ετοιμάσω μια έκθεση, καθώς έχει περισσότερο από ένα χρόνο να κάνω έκθεση. Θέλω αυτή η έκθεση να είναι διαφορετική από προηγούμενα έργα μου, να βγει μια καλή αξιόλογη δουλειά. Δεύτερος στόχος είναι να προχωρήσω και να κάνω μια έκθεση στο εξωτερικό και συγκεκριμένα στην Αγγλία.
Για σένα τι σημαίνει τέχνη;
Για μένα σημαίνει πολλά….είναι μέσα στην ζωή μου, είναι η καθημερινότητα μου, είναι τρόπος ζωής. Είναι κάτι που σκέφτομαι καθημερινά. Εγώ, όπως και άλλα παιδιά, θέλουμε να το κάνουμε αυτό περισσότερο για τον εαυτό μας αφού είναι ένα είδος έκφρασης για εμάς. Θέλουμε να βγάλουμε ένα συναίσθημα προς τα έξω. Είμαι ήρεμος άνθρωπος στην καθημερινότητα μου και προσπαθώ να κάνω τις εκρήξεις μου στην τέχνη μου.
Θέλω να κλείσουμε με τις δικές σου απόψεις για το τι χρειάζεται, πολιτιστικά, η πόλη μας.
Η πρώτη δικιά μου πρόταση είναι: o νέος Δήμαρχος της πόλης μαζί με τους ανθρώπους του, να κάνουν μια έρευνα και να βρουν τα νεαρά παιδιά που ασχολούνται με τις τέχνες. Αυτά τα παιδιά να εκφράσουν τις απόψεις τους και να βρεθεί ένας χώρος (πχ οι αποθήκες στις Φοινικούδες) ο οποίος θα είναι στην διάθεση των καλλιτεχνών της πόλης. Επίσης το Δημαρχείο να στηρίξει τους καλλιτέχνες με προώθηση των εκθέσεων τους. Κάθε μήνα να γίνονται ατομικές, ομαδικές εκθέσεις. Να έρχονται και από άλλες πόλεις να δουν δουλειά καλλιτεχνών της Λάρνακας! Να ξεκινήσει μια νέα πολιτιστική εποχή για την Λάρνακα. Οι καλλιτέχνες της Λάρνακας υπάρχουν και δεν είναι λίγοι!