Πεπρωμένο λένε….Θεός λένε….τύχη λένε….γραφτό λένε…
Δεν ξέρω τι ήσουν και Ποιος χάραξε την πορεία μου. Σίγουρα δεν αποφάσισα εγώ να είμαι μόνη, χωρίς εσένα. Τα μονοπάτια που βαδίζω δεν ξέρω τι αξία έχουν, αφού τα βαδίζω ολομόναχη χωρίς ένα μάρτυρα των κινήσεων μου, ένα παρατηρητή….
Πεπρωμένο λένε….Θεός λένε….τύχη λένε….γραφτό λένε…
Τι ήσουν; Γιατί δεν αποτέλεσες κομμάτι του γραφτού μου και της μοίρας μου; Γιατί δεν ήσουν αναπόσπαστο κομμάτι της τύχης μου, χωρίς τέλος;
Ποιος αποφάσισε και ποιος προκαθόρισε;
Ήθελα να ήμουν πρωταγωνίστρια κι όχι κομπάρσος σε αυτό το θέατρο της ζωής μου. Μα δεν πήρα κανένα βασικό ρόλο…..Μόνο σαν θεατής, σε κοιτούσα να φεύγεις. Και τώρα σαν θεατής παρακολουθώ τις άδειες μέρες –άδειες από έρωτα κι αγάπη- να περνούν.
Πεπρωμένο λένε….Θεός λένε….τύχη λένε….γραφτό λένε…
Τα «θέλω» της ψυχής τι ρόλο παίζουν;
«Πεπρωμένο, Θεός, τύχη, γραφτό»…μην φωνάζεις, με κουφαίνεις. Σε άκουσα!
Πεπρωμένο ….Θεός ….τύχη ….γραφτό….
Πετάω όλα τα θέλω της ψυχής, και γίνομαι μια μοιρολατρική φιγούρα.
Χαζό λες;
Πολύ έξυπνο, απαντώ.
Πεπρωμένο ….Θεός ….τύχη ….γραφτό….
Μαλβίνα Ιωάννου
