Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
Δύο κοπέλες τις προάλλες, σε ένα γνωστό στέκκι της πόλης, απόγευμα Τετάρτης, χαζογελώντας σχολίαζαν ένα βιβλίο περί κομμουνισμού. “Μα ο κομμουνισμός έπεσε, πρέπει να μας δώσεις απ΄τα κέρδη σου, αν θες να ‘χουμε κομμουνισμό” λέγανε στον τύπο που κρατούσε το βιβλίο.
Δεν με ενοχλεί η άποψη τους αν έπεσε ή όχι ο κομμουνισμός. Αν και σοβαροί μελετητές έχουν αποδείξει πως απέτυχαν οι υποστηριχτές του να τον εφαρμόσουν κι όχι η ίδια η ιδεολογία. Ούτε θα κάνω πολιτική ανάλυση αν και θα μπορούσα, καθότι και τα δύο μου thesis ήταν πολιτικού περιεχομένου.
Το θέμα μου εδώ είναι άλλο: ζούμε σε μια πόλη όπου ο κόσμος μπορεί να έχει πτυχία πανεπιστημίου αλλά πραγματική μόρφωση και παιδεία δεν έχει. Παρόλα αυτά γουστάρει να πουλεί μούρη και να εκφράζει (λανθασμένες ενίοτε) απόψεις. Οι δύο κοπέλες της Τετάρτης ήταν ξεκάθαρο πως οι γνώσεις τους περιορίζονταν στο… show off. Τι το θέλανε το σχόλιο για τον κομμουνισμό δεν κατάλαβα! Κι όσο περισσότερο συναντώ τέτοιες τύπισσες μέσα στην πόλη. (Που μιλάνε πολύ και νουν διαθέτουν λίγο) τόσο πιο πολύ αποφασίζω να μην βγαίνω έξω από το σπίτι μου!
Απόλυτη δεν είμαι.
Ούτε κακιά.
Απλά η μαννομάρα ευδοκιμεί σε πολλά σημεία της πόλης.
Κι εμείς ίσως να πρέπει να βρούμε “στέκκια αλλιώτικα, στέκκια επαρχιώτικα βρε” που λέει κι ο Σαββόπουλος. Διότι δεν χωράμε οι μεν και οι δε μαζί. Οι χαζοί και οι άλλοι.
Μέχρι να βρούμε τα στέκκια τα αλλιώτικα τα επαρχιώτικα, την βγάζουμε με κρασί και τυρί σε σπίτια φίλων και μπόλικες αμπελοφιλοσοφίες.
Γιατί δεν χωράμε οι μεν και οι δε στους ίδιους τόπους. Δεν χωράμε βρε αδελφέ!
Κι έτσι για φινάλε, να κλείσω με λόγια του Stefano D’ Anna, αφιερωμένα σε πολλές και πολλούς που σκέφτονται λίγο και μιλάνε πολύ!
O Stefano D’ Anna λοιπόν, γνωστός οικονομολόγος, κοινωνιολόγος, συγγραφέας βιβλίων best seller, λέει: “Ο πλούτος, η ευημερία, και η ποιότητα της ζωής ενός ανθρώπου, όπως και ενός έθνους ή ενός ολόκληρου πολιτισμού, δεν εξαρτώνται από τη διαθεσιμότητα και την αφθονία των υλικών μέσων και πόρων, αλλά απ΄την ευρύτητα του Είναι τους. Ο τρόπος που διαισθάνονται, σκέφτονται και δρουν, το ύψος των προσδοκιών και η βαθύτητα των ιδεών, κρίνει τη μοίρα των ανθρώπων”. 
