Γράφει και σχεδιάζει η Ρία Λοίζου
Τελικά όλοι οι άνθρωποι και ό,τι ζούμε φέρνουν μια νέα εμπειρία. Mας διδάσκουν κάτι. Οδηγόντας μέχρι να 
φτάσω σπίτι, σκεφτόμουν ό,τι είμαι παιδί των ΄8Οs και η απελευθέρωση είναι στο αίμα μου. Αυτή ζω τελικά και μ’ αρέσει που τη ζω – πιστεύω μου ταιριάζει. Όσο κι αν αντιστεκόμουν, είχα βλέπεις και τις αστικές καταβολές. Μου βγήκε η ογδοντίλα και τη βιώνω με πάθος. Γιατί τελικά είμαι πολύ πιο έξυπνη για να μπω σε καλούπια και να λειτουργήσω με στερεότυπα. Μπορώ να κάνω ό,τι θέλω και να είμαι πάνω από καταστάσεις.
Τα κατάφερα λοιπόν. Μετά από 2 χρόνια που γύρισα Κύπρο (πράγμα που πίστευα πως ποτέ δεν θα έκανα- είναι και αυτές οι τάσεις φυγής που έχω, τρομάρα μου), κατάφερα να είμαι έτσι όπως θέλω. Απελευθερωμένη και ξύπνια. Ξέρω τί γίνεται γύρω μου. Ξέρω ακόμα και όσα οι άλλοι δεν ξέρουν για τον εαυτό τους. Μπορεί κάποια από τα περασμένα μου κείμενα να συμπυκνώνονται σε ένα “δεν”, πήρα όμως ακόμα ένα μάθημα. Σημασία έχει το γυμνασμένο μυαλό, η ωραία καρδιά και η καθαρή ψυχή.
Υπάρχει πάντα στη ζωή μια στιγμή που κάνει τη διαφορά. Μια στιγμή η οποία σε κάνει πιο μεγάλο. Πιο ώριμο. Πιο σπουδαίο. Πιο σημαντικό. Πιο εσένα. Ακόμα και πιο άνθρωπο και αυτή δεν είναι άλλη από τη στιγμή που αποφασίζεις να μην ξεπουληθείς και να μείνεις ακέραιος. Να μην προδώσεις τις αξίες και τα ιδανικά σου που με κόπο έκτιζες όλα αυτά τα χρόνια. Να είσαι εσύ έστω κι αν πρέπει να πεις όχι σε χρήμα ή δόξα. Αυτή η στιγμή σε ωριμάζει. Αυτή η στιγμή είναι το ζητούμενο για μένα. Να μπορώ να την διακρίνω κάθε φορά που θα έρχεται και όταν θα φεύγει να είμαι πιο άνθρωπος. Να είμαι εγώ. Να μπορώ να κάθομαι μπροστά σε μια οθόνη υπολογιστή και να γράφω ελεύθερη ένα τέτοιο κείμενο όπως κάνω απόψε. Να είναι λευκή η συνείδηση και η σκέψη μου και να μην ξεχνάω να τα έχω καλά με μένα.
Έτσι λοιπόν, φουσκώνω από αυτοπεποίθηση που τους τελευταίους μήνες είχα καλά κρυμμένη, στέκομαι στο ύψος των περιστάσεων, βάζω τα ρούχα μου στη βαλίτσα, κλείνω κινητά, δεν παίρνω laptop και πάω να φτιάξω τσουρέκια, να βάψω αυγά, να ετοιμάσω μαγειρίτσα, να κάνω βόλτες, να δω συγγενείς και φίλους, να περάσω πολύτιμο χρόνο με τον αγαπημένο μου, να μαζέψω κομμάτια, να κοιμηθώ, να διαβάσω, να σκεφτώ καινούρια πράγματα, να δω βουνά (Αχ ναι… δεν σας είπα, πάμε οικογενειακός στο εξοχικό της μαμάς- μεγάλες στιγμές σου λέω!), να βάλω νέους στόχους και να προχωρήσω. Κι όποιος θέλει όταν γυρίσω ας είναι εδώ. Αυτά για σήμερα! Χάππι Ίστερ my beautiful readers! Καλά να περνάτε!
