Γράφει η Γιώτα Δημητρίου, (απόφοιτος θεατρικών σπουδών)
Είχα την χαρά να γνωρίσω την βρεττανίδα Cara Davies μέσω του λέκτορα μας Δρ Paul Clarke, από το πανεπιστήμιο του Μπρίστολ. Η Cara κάνει το διδακτορικό της σε συνεργασία με τους καθηγητές Simon Jones και Paul Clarke, στο οποίο ερευνά την μοντελοποίηση και δημιουργική επιμέλεια μεταξύ ζωντανής τέχνης και την παραστατικότητα των αρχείων (Performing Documents: modelling creative and curatorial engagements with live art and performance archives). Μας έφερε σε επαφή αφού η έρευνα και η πρακτική των δύο μας έχει αρκετά κοινά. Η Cara είναι καλλιτέχνης της performance και αυτοχαρακτηρίζεται ως archivist (αρχειοφύλακας, όχι όμως με την τόσο αδρανή Ελληνική έννοια της λέξης) από χόμπι. Έχει δημιουργήσει έργα παραστατικής τέχνης που έχουν ως υπόβαρθρο τους το “documentation” και τα “archives”, τα οποία προχωρούν πέρα από τα συμβατικά όρια και τις συμβατικές αντιλήψεις για την ταυτότητα, τη λειτουργία και την περιπλάνηση του σώματος. Η έρευνα και η πρακτική της εστιάζονται σε θέματα που αφορούν το “archival lacunae” (αρχειακά κενά), την επαναλαμβανόμενη παρουσίαση και χρήση τεκμηριωμένων υλών (re-presentation of documentation), και την αντιπαράθεση των ιδεών μεταξύ των ζωντανών και τεκμηριωμένων σωμάτων, για την ανάλυση της δημιουργίας τους, την επαναχρησιμοποίησή τους και τη διάδοση των αρχειακών υλικών εντός της ζωντανής τέχνης.
Συνδυάζοντας πρακτική με έρευνα η καλλιτεχνική της αισθητική πηγάζει από το προπτυχιακό της στο χορό και τις παραστατικές τέχνες στο Πανεπιστήμιο του Chichester της Αγγλίας. ‘Οπου σύμβαλλε στην ανάπτυξη ενώς ψηφιακού αρχείου του πανεπιστημίου για την έρευνα των εικαστικών και παραστατικών τεχνών (Digital Archive for Research in the Visual and Performing Arts). Αυτό την ώθησε να ακολουθήσει μια διεπιστημονική σύνδεση μεταξύ του ρόλου του αρχειοθέτη, του documenter και του performer. Η τέχνη της συνήθως επιχειρεί μια ειλικρινή και εκ των προτέρων ανταλλαγή, την επικαλούμενη συμμετοχή του κοινού, του προβληματισμού και της αλληλεπίδρασης, να ενεργοποιήσει τις σχέσεις ανάμεσα στη μνήμη, στο χώρο, τις προσωπικές ιστορίες και τη σωματική εμπειρία. Το ακαδημαϊκό της ενδιαφέρον για το performance διαμορφώθηκε από το μεταπτυχιακό της στο Dartington College of Arts, όπου είχε την ευκαιρία να παρουσιάσει τη δουλειά της στην Ισπανία, Ουτρέχτη, τη Φινλανδία και την Τουρκία. Επίσης, βραβεύθηκε από το Κέντρο Τέχνης του Κόλτσεστερ (Ηνωμένο Βασίλειο) για το βραβείο επιχορηγήσης τεχνών Escalator: Live Art Artists (2011), για το performance διαρκείας της Instability in Stability. Έχει επιπλέον δουλέψει στην ομάδα documentation στο συμπόσιο της “γιαγιάς” του Performance Art – Marina Abramovic (όπως αυτοαποκαλείται), The Pigs of Today Are The Hams of Tomorrow (2010). Επείσης έχει κάνει perform με την ομάδα Carovana S.M.I από τη Σαρδηνία στο project τους Paesaggi Interrotti (2009), και είναι ιδρυτικό μέλος του project Tracing the Pathway (2011).
Ποιοι είναι οι στόχοι σου ως καλλιτέχνης και με τυχόν συνεργασίες σε διεθνές επίπεδο;
Η ευκαιρία για διεθνείς και τοπικές συνεργασίες είναι ο πυρήνας έμπνευση της δουλειάς μου. Είναι μια πραγματική τιμή να έχω γνωρίσει πολλά ταλαντούχα άτομα σε μια τόσο νεαρή ηλικία. Ελπίζω ότι αυτό μπορεί να συνεχιστεί για πολλά χρόνια στο μέλλον, καθώς ο σκοπός μου ως καλλιτέχνης είναι να κρατήσω αυτές τις διασυνδέσεις, ενώ παράλληλα θα τις ενισχύω με πολλές νέες και συναρπαστικές σχέσεις για μελλοντικές διεθνείς και τοπικές συνεργασίες.
Αυτά για σήμερα αγαπημένοι μας αναγνώστες!
Καλό Πάσχα, Χριστός Ανέστη και τα λέμε την άλλη εβδομάδα!
