Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
Την Αμέλια την γνώρισα σε ένα από τα ταξίδια μου στη Νέα Υόρκη. Ήταν κολλητή φίλη με τις φίλες μου που σπούδαζαν εκεί. Καταγόταν από την Πολωνία και σπούδαζε και εργαζόταν στο “Μεγάλο Μήλο”. Την είχα ταυτίσει με την θετική ενέργεια και το τρανταχτό γέλιο. Party Animal, έξω καρδιά, ένα όμορφο πλάσμα που είχε προσθέσει στο προσωπικό μου λεξιλόγιο την φράση “men hunting!” Όταν βγαίναμε έξω, ήταν η αγαπημένη της φράση. Έλεγε πως πάμε για “men hunting!”
Ποθούσε κι αυτή, όπως κι εγώ, να βρει τον ένα και μοναδικό πρίγκιπα της.
Την ξαναείδα, πριν 4 περίπου χρόνια, ότι ήρθε στην Κύπρο μαζί με τον αγαπημένο της, για να παρεβρεθεί στο γάμο της κολλητής μου με την οποία είναι πολύ καλές φίλες, από τα χρόνια της Νέας Υόρκης. Είχα χαρεί που η Αμέλια είχε βρει επιτέλους τον πρίγκιπα της. Μου είχαν φανεί πολύ ερωτευμένοι κι ευτυχισμένοι. Για χατήρι του είχε εγκαταλείψει την Νέα Υόρκη και την δουλειά της και εγκαταστάθηκε στη χώρα του, που δεν ήταν άλλη από τη Βρετανία.
Στη συνέχεια η Αμέλια έμεινε έγκυος και απέκτησαν ένα κοριτσάκι.
Κάπου εδώ θα μπορούσε να γραφτεί ένα happy end και να τελείωνε η ιστορία. Αμ δε! Η ιστορία μετά την γέννηση του παιδιού τους ξεκίνησε.
Ο “πρίγκιπας” της ήταν Μουσουλμάνος. Κάτι που δεν την απασχόλησε ποτέ την Αμέλια, αφού τον αγαπούσε και φαινόταν πως κι αυτός την αγαπούσε. Άλλωστε όταν ζεις στη Μητρόπολη του Κόσμου (βλέπε Νέα Υόρκη) δεν σε απασχολούν τέτοιες λεπτομέρειες όπως είναι η θρησκεία και η χώρα καταγωγής.
Δυστυχώς, μετά την γέννηση του παιδιού τους, αυτός μεταμορφώθηκε από πρίγκιπα σε τέρας! Αποφάσισε πως ήθελε να πάρει αυτός το παιδί και να βγάλει την Αμέλια (που ήταν Χριστιανή) από τη μέση. Με κινήσεις που θύμιζαν ταινία θρίλερ άρχισε να την πολεμά και να της συμπεριφέρεται σαν να ήταν ένα σκουπίδι. Η Αμέλια βρέθηκε ξαφνικά μπροστά σε ένα άγνωστο άνθρωπο (απάνθρωπο) που δεν είχε καμία σχέση με τον άντρα που είχε ερωτευτεί κι αγαπήσει.
Μια ταινία τρόμου είχε ξεκινήσει, με την Αμέλια να βρίσκεται μόνη της, απένταρη και κυνηγημένη μέσα σε μια ξένη χώρα. Δεν μπορούσε να φύγει εκτός Βρετανίας αφού δεν μπορούσε να ταξιδέψει το παιδι της χωρίς την έγκριση του πατέρα, δεν μπορούσε να επιστρέψει κοντά στον πρώην αγαπημένο της, διότι αυτός ήταν έτοιμος με όλα τα νομικά μέσα να την χωρίσει και να της πάρει το παιδί αφού αυτή δεν ήταν σε θέση (οικονομικά) να το μεγαλώσει! Επιπλέον, όλοι οι φανατισμοί του γύρω από τη θρησκεία του, τον μουσουλμανισμό, βγήκαν ξαφνικά στην επιφάνεια.
Τις λεπτομέρειες από το θρίλερ που ζούσε η Αμέλια τις μάθαινα από τις φίλες μου που της μιλούσαν συχνά και της έστελναν ρούχα και ενίοτε λεφτά αφού ήταν μόνη, κυνηγημένη και ζούσε στο σπίτι μιας εύσπλαχνης ηλικιωμένης κυρίας που είχε δεχθεί να της δώσει για λίγο καταφύγιο στο σπίτι της, ενώ ο πρώην σύντροφος της Αμέλιας είχε ξεκινήσει σταυροφορία για να την βρει και να της πάρει το παιδί.
Αυτό το παράλογο θρίλερ που θυμίζει άλλες εποχές, αλλά ξεκίνησε εν έτη 2011, έληξε πριν από μια περίπου βδομάδα.
Η Αμέλια διάβαζε για ένα χρόνο ακατάπαυτα τους νόμους και για ένα χρόνο μάζευε στοιχεία για να μπορεί να αποδείξει την αλήθεια και τα γεγονότα. Η μόνη δύναμη της, όπως η ίδια τονίζει, ήταν οι προσευχές και η πίστη της στο Θεο. Τελικά κατάφερε να βγει εκτός Βρετανίας, να πάει στη χώρα της, την Πολωνία και να διεκδικήσει νομικά τα δικαιώματα της ως μάνα, διηγούμενη τα όσα απάνθρωπα πέρασε αυτό τον τελευταίο χρόνο.
Η υπόθεση της κυριάρχησε σε όλα τα ΜΜΕ της χώρας της και ανάγκασε την ίδια την Πολωνία να αλλάξει κάποιες νομοθεσίες όσον αφορά την ανατροφή παιδιών χωρισμένων γονιών! Η μεγάλη νίκη της υπόθεσης δε σταματά εδώ. Η Αμέλια έγινε το πρότυπο για εκατοντάδες χωρισμένες μάνες στην χώρα της, που ζουν ένα μαρτύριο όσον αφορά την ανατροφή των παιδιών τους. Έγινε σύμβολο δύναμης για εκατοντάδες γυναίκες που έχουν πέσει θύμα Μουσουλμάνων που λόγω φανατισμού της θρησκείας τους βασανίζουν (με πολλούς τρόπους) τις συντρόφους τους. Οι δίκες βέβαια θα συνεχιστούν, δεν τελείωσε οριστικά το μαρτύριο της Αμέλιας, αλλά κέρδισε την πρώτη σημαντική νίκη. Η Αμέλια ανέβηκε ένα γολγοθά και βγήκε νικήτρια δίνωντας δεκάδες μηνύματα. Ανάμεσα στα μηνύματα κι αυτό: Καμιά αδικία δεν κρατά για πάντα, κάποιος πιο πάνω από μας, κρατά σημειώσεις και βάζει τα πράγματα στη θέση τους όταν έρθει η ώρα. Κάποιος Θεός δικαιοσύνης έρχεται μια στιγμή που δείχνει την ευσπλαχνία του και ρίχνει –επιτέλους- άπλετη δικαιοσύνη.
Πως το λέει σοφά ο κόσμος; Τα άδικα ουκ ευλογούνται.
Για όλες τις Αμέλιες και για όλες τις αδικημένες έρχεται κάποτε η στιγμή που λάμπει η δικαοσύνη…. Φτάνει να μην τα βάλουν κάτω, να μην παραιτηθούν και να παλέψουν, όσο χρειάζεται, για τα δίκαια.
(Ένα link σχετικό με την υπόθεση της Αμέλιας : http://dziendobry.tvn.pl/video/dramatyczna-walka-o-corke,104,newest,41767.html)
