Σκηνογραφήματα: Μονόλογος της Μαρίας Μαγδαληνής
(Τυπολογία της ανθρώπινης συμπεριφοράς)
Γράφει ο Μ.Κ
Εσείς καλύψατε καλά τα απόκρυφά σας μυστικά τα ανομολόγητα. Σκεπάσατε τα άνθη του κακού κάτω από το πέπλο της σιωπής και της αφάνειας και για το φως της μέρας κρατήσατε εκείνο το άμωμο, το καθάριο προσωπείο, που τόσο μοιάζει με τα καινούρια ρούχα που φοράτε όταν πηγαίνετε στον οίκο του Θεού. Μα εγώ, η εικόνα της απερισκεψίας και της εξαθλίωσης στα δικά σας μάτια, τόλμησα να πάω στην εκκλησία με εκείνα τα ρούχα τα καθημερινά, τα συνηθισμένα, τα εντελώς ακατάλληλα να καλύψουν την πραγματική εικόνα της πρότερης ψυχής, για την οποία τόσο πολύ μετάνιωσα. Και τότε, καθόλου δεν προσπαθήσατε να κρύψετε το ειρωνικό σας μειδίαμα, το περιφρονητικό σας βλέμμα, τα περιπαιχτικά σας λόγια και το σήκωμα εκείνο του στήθους, σημάδι επιβεβαίωσης την υψηλότερη σας θέση στη σκάλα της κοινωνικής αποδοχής. Δε σας κατηγορώ βέβαια γι’ αυτό. Εξάλλου, αντιλαμβανόμουν πόσο αταίριαστη ήταν η παρουσία μου σε όλο αυτό το επίσημο, το πομπώδες σκηνικό. Έπρεπε όμως να σκεφτείτε πριν με περικυκλώσετε εκεί στο προαύλιο της εκκλησίας, πριν με σημαδέψετε με τα δάκτυλά σας που έμοιαζαν στα μάτια μου σαν κάννες όπλων εκτελεστικού αποσπάσματος … έπρεπε να σκεφτείτε ότι σε κάποια γωνιά του ερμαριού σας έχετε και εσείς τα καθημερινά σας ρούχα.