“Όταν κάνουμε δηλώσεις ο Θεός γελά (κι ενίοτε τσαντίζεται)”
Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
Λες πως δεν υπάρχει κανένας άντρας on the same page με εσένα. Κοιτάς την θάλασσα κι επιμένεις πως το δικό σου πρότυπο άντρα έχει εξαφανιστεί. Οι φίλες σου, σου λένε πως γίνεσαι απαισιόδοξη και να συνέλθεις. Χαμογελάς. Λες πως είσαι ήδη παντρεμένη κι ερωτευμένη με καμιά δεκαπενταριά μακαρίτες κλασικούς και μη(συγγραφείς). Οι φίλες σου δεν το βρίσκουν αστείο.
Μετά ανατροπή. “Είχα λάθος. Υπάρχει (ίσως “υπάρχουν”) άντρας (ίσως “άντρες”) στο δικό μου πρότυπο. Πρέπει να πάψω επιτέλους να είμαι απόλυτη και drama queen” (Πάλι καλά που το κατάλαβες). “Συνάντησα κάποιον που μου ανάτρεψε την θεωρία μου….”
Λες “νομίζω πως μετά από αυτό τον χωρισμό δεν θέλω να βρω κανέναν άλλο άντρα/έρωτα. Καλύτερα μόνη μου. Τις δικές μου αγάπες τις διαδέχεται ο χωρισμός και δεν βαστά η καρδιά μου για άλλους χωρισμούς”. Οι φίλες σου δεν σε παίρνουν στα σοβαρά (μα καθόλου όμως!). Εσύ ωρύεσε και κλαις. Το εννοείς που να πάρει! Καμιά άλλη αγάπη, ποτέ ξανά. Κανένας άλλος άντρας με κλειδιά της καρδιάς σου. Ποτέ ξανά!
Μετά ανατροπή. Ένα βλέμμα για ώρες στα μάτια του πιο αγαπημένου σου μωρού, μόλις τριών μηνών, σε κάνει να συνειδητοποιήσεις πως η ζωή είναι για να ερωτεύεσαι, για να έχεις ανοικτή την καρδιά σου, για να είσαι διπλή όχι μονή. Για να έχει ένα συνοδοιπόρο έρωτα να πορεύεται η ύπαρξη σου. Ένα βρέφος τεσσάρων μηνών. Το πιο σημαντικό πλάσμα στην ζωή σου, σε μαθαίνει πολλά με ένα βλέμμα. Οι φίλες σου το εξηγούν. “Επειδή οι θείες είναι σαν δεύτερες μαμάδες και εσύ ως θεία έτσι την αγαπάς την μικρούλα ανιψιούλα σου, σαν δεύτερη μαμά. Γι αυτό σε μαθαίνει πολλά με ένα βλέμμα μόνο….. Ώστε θες να ξαναερωτευτείς ε; Περίπατο πήγαν όσα έλεγες δηλαδή!”
Λες “αυτός ο τύπος φαίνεται ανούσιος. Και λίγο βλάκας και λίγο δήθεν”. Οι φίλες σου αναρωτιούνται από που έβγαλες αυτό το ξινό πόρισμα για ένα άνθρωπο που δεν γνωρίζεις. “Μα φαίνεται μάνα μου! Κάνει παρέα με μόνο ηλίθια άτομα. Και είναι και μαϊντανός, πάει παντού. Party Animal! Μα δεν δουλεύει;”. Οι φίλες σου αναρωτιούνται που βρίσκεις το δικαίωμα (ενίοτε και την έπαρση) να κρίνεις ανθρώπους, εσύ που καταβάθος (άραγε πόσο βάθος;) είσαι ένα τόσο καλό και καλοπροαίρετο πλάσμα. Στη συνέχεια τον συναντάς. (Μοίρα; καταστάσεις; τυχαία;) πίνεις ένα καφέ μαζί του. Για λίγο. Ήσουν δήθεν βιαστική.
Μετά ανατροπή. “Είχα λάθος δεν είναι βλάκας και καθόλου δήθεν. Φαίνεται άνθρωπος που έχει περιεχόμενο και…..” (Από το μαύρο το γύρισες στο άσπρο! Ούτε Αμερικανός πολιτικός να ήσουν!)
Εσύ λες, η ζωή γράφει τις δηλώσεις σου και κάποιος Θεός πάνω από μας σε βλέπει και γελά. (Ενίοτε εκνευρίζεται). Μα η ζωή είναι μια ατίθαση τσαχπίνα που γράφει σενάρια δικά της, για σένα, που πολλές φορές δεν έχουν καμία σχέση με αυτά που εσύ είχες σκεφτεί, δηλώσει, σχεδιάσει. Εσύ λες, κάνεις δηλώσεις, μα η ζωή γράφει τα δικά της σενάρια για το έργο της ζωής σου. (Ή μήπως τα έχει ήδη προγράψει; Μεγάλο debate αυτό…..)
Το τελευταίο καιρό λοιπόν, ανακάλυψα πως εκείνο το κλισέ “όταν κάνουμε σχέδια ο Θεός γελά”, θα μπορούσε κάλλιστα να παραφραστεί σε : “όταν κάνουμε δηλώσεις ο Θεός γελά (κι ενίοτε τσαντίζεται)” Σοβαρά όμως!
