Γράφει και φωτογραφίζει, ο Ανδρέας Κωνσταντινίδης
Aνθισμενη Θεσσαλονικη ή μαλλον,καινούρια αρχή….Δε θέλω, ούτε έχω κάτι, να ξεφύγω. Ίσως να είναι αυτά τα άσχημα νέα για τα οποία σας είχα μιλήσει σε πρηγούμενες στήλες μου….
Επιστροφή στη πανέμορφη,ανανεωμένη και ανθισμένη, από τα όμορφα δέντρα σε κάθε δρόμο, Θεσσαλονίκη….μαζί της και εγώ. Ίσως ακούγομαι πολύ ηττοπαθής αλλά δεν είμαι. Τα προβλήματα που σας είχα αναφέρει σε προηγούμενες στήλες, δεν αφορούσαν άμεσα εμένα, αλλά τους γύρω μου και γενικότερα τη κοινωνία, ωστόσο αυτό με πήρε προς τα κάτω!
Αλλά, οι κακές μέρες τελείωσαν. Πάω μια βόλτα στη παραλιακή, κόντρα στον αέρα και κάθομαι κάτω από τη σκιά του Λευκού Πύργου και βλέπω εκατοντάδες ανθρώπους, κάθε ηλικίας να χαμογελούν, να λένε αστεία και να αντιμετωπίζουν τη ζωή χαλαρά…και μη πείτε την γνωστή κακία για τα αδέρφια (“πάντα έτσι ήταν οι καλαμαράδες ,και έτσι θα είναι, μόνο για χαβαλέ”). Ρωτήστε να μάθετε πόσο πήγε ο βασικός μισθός και μετά πείτε μου για χαβαλέ!
Όπως και να χει, αυτό που θέλω να πω είναι οτι αν τα καταφέρνουν αυτοί οι άνθρωποι με τόσα προβλήματα, (καποιοί πρέπει να αποφασίσουν στέγη ή πείνα καμιά φορά), τότε μπορεί ο καθένας από μας να σηκωθεί πάνω και να αφήσει τις αρνητικές σκέψεις και μεμψιμοιρίες.
Απλά πρέπει να το συνειδητοποιήσουμε ότι από δω και πέρα αυτά θα έχουμε. Οι καλές μέρες πέρασαν, θα ακούμε καθημερινά για μειώσεις μισθών, για περισσότερα παιδιά που πάνε σε ψυχολόγους, για περισσότερη ανεργεία, και γενικά οι αριθμοί των στατιστικών για όλα τα αρνητικά ηα μείνουν για αρκετό καιρό ψηλοί.
Οι κυβερνήσεις μας πανε κατά διαόλου, μας κοροϊδεύουν μπροστά μας πλέον και εμείς πιστεύουμε, μας οδηγούν σε όλα αυτά που ανάφερα πιο πάνω για την χάρη της παγκοσμιοποίησης, αλλά αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο, ίσως μια άλλη φορά να πούμε και για αυτό.
Τελοσπάντων, μεσα σε αυτο το συγχυσμένο, και ίσως γεμάτο αρνητικούρα κείμενο απλά ήθελα να πω ότι πρέπει να πάρουμε την ζωή πιο χαλαρά,να χαμογελάμε πιο συχνά και να ζούμε πιο χαρούμενα…..Καλό Σαββατοκύριακο να έχετε,πίειτε και κανένα ποτάκι παραπάνω… 🙂
