Γράφει η Ρία Λοίζου
Η αλήθεια είναι ότι σήμερα δεν έχω κάποιο θέμα, για το οποίο θα ήθελα να γράψω. Γύρισα απ΄το γραφείο, μάζεψα την μπουγάδα, τακτοποίησα λιγάκι το σπίτι, καθάρισα επιτέλους το μπαλκόνι – με ένα και μοναδικό κίνητρο ότι εδώ θα απολαύσω την φρέσκα παγωμένη μανταρινάδα μου, χαλαρώνοντας και γράφοντας σας αυτό το άρθρο. Επίσης θέλω να σας ανακοινώσω ότι είμαι έτοιμη να γεμίσω το μπαλκόνι με λουλούδια όλων τον ειδόν, μυρωδιών και χρωμάτων. Προστέθηκε ήδη στο to do list – Σαββατιάτικη εξόρμηση στο πιο κοντινό φυτώριο. Α! Τα ντοματίνια μόνο μην ξεχάσω να πάρω! 
Τελευταία έχω κάτι επιθυμίες να είμαι χαρούμενη και έρχονται από το πουθενά! Άρχισε η αντίστροφη μέτρηση για το καλοκαίρι σε πολύ μεγάλο στάδιο χωρίς καν να το καταλάβω και μου ήρθε απότομο μεν, βολικό δε. Λέξεις, σημειώσεις, επαγγελματικά e-mail, φιλικές συζητήσεις στο chat, τηλέφωνα που έχουν ξεχάσει πως είναι να μην χτυπούν. Όλα καλά, όλα υλοποιήσιμα, στόχοι, όνειρα, προσδοκίες. Μια αίσθηση ασφάλειας, ελευθερίας και δύναμης.
Δεν μπορώ να εμπιστεύομαι πλέον τους ανθρώπους με την ίδια ευκολία που τους εμπιστευόμουν πριν, αλλά προσπαθώ να κάνω την κάθε στιγμή μαζί τους να μετράει. Δίνω περισσότερη σημασία στις πράξεις, παρά στα λόγια. Γιατί τελικά αυτό που μένει είναι οι στιγμές… Η ζωή συνεχίζετε με, ή χωρίς, τους ανθρώπους που μας τις χάρισαν. Και που ΄σαι… ποτέ μην ξεχνάς, δεν χρειάζεται να δίνεις εξηγήσεις. Οι φίλοι σου πάντα σε πιστεύουν. Οι εχθροί σου δεν θα σε ακούσουν καν.
Έχω παρατηρήσει πόσες φορές την πατάω με ανθρώπους που φαίνονται πολύ υποσχόμενοι ενώ είναι εντελώς και ακριβώς το αντίθετο (οι λεγόμενοι άνθρωποι Babushka – αυτούς όμως θα σου τους αναλύσω πιο λεπτομερώς κάποια άλλη στιγμή). Την έχω πατήσει και εγώ, όχι μόνο ερωτικά, γενικά κυρίως. Αυτό, μετά από σπαστικές καταστάσεις κατάλαβα ότι συμβαίνει για ένα λόγο: “‘Αποψη – Άγνοια”. Δύο συμπτώματα που δεν είναι καθόλου αναγνωρίσιμα με την πρώτη ματιά, και πραγματικά δεν ξέρεις τις περισσότερες φορές αν κάποιος κάνει ή δεν κάνει κάτι από άποψη ή από άγνοια. Στην πορεία φυσικά καταλαβαίνεις τι πήγαινε λάθος. Για αυτό είναι που λέω πως κάποιες φορές η προσπάθεια δεν μετράει, (όχι πάντα όμως).
Ο προορισμός μετράει. Ο κάθε επόμενος προορισμός. Η πορεία απλά σε διαμορφώνει. Ο κάθε προορισμός σε καθορίζει. Καμία πορεία δεν θα σε ακολουθεί για πάντα, σε αντίθεση με τους προορισμούς σου.
Lets find some beautiful destinations to get lost λοιπόν!
Υ.Γ Ζήσε, τα καλύτερα έρχονται!
