Γράφει η Ψυχοθεραπεύτρια/ Υπνοθεραπεύτρια Κλαίρια Δεσπότη (BSc Psychology, MACP, Dip. Clinical Hypnotherapy, NGH, GHR reg., Dip. CVGB (Virtual Gastric Band Hypnosis), Hypnobirthing&Hypnofertility practitioner, WILL-STOP Hypnotherapy, Dip. Stress&Anger Management Coaching), Tηλέφωνο 99901858.Email: kleria@skalatimes.com
Μια φορά και έναν καιρό…
Μια φορά και ένα καιρό ήταν ένα πολύ έξυπνο και ταλαντούχο αγόρι που δυστυχώς όμως έχανε πολύ εύκολα την ψυχραιμία του. Κάθε φορά που θύμωνε έλεγε και έκανε πράγματα που πλήγωναν τους ανθρώπους γύρω του, κι αυτό ανησυχούσε πολύ τους γονείς του. Μια μέρα λοιπόν ο πατέρας του θέλοντας να διορθώσει αυτό το σοβαρό ελάττωμα στο χαρακτήρα του γιού του σκαρφίστηκε μια ιδέα. Έδωσε λοιπόν στο αγόρι μια τσάντα γεμάτη με καρφιά και ένα μεγάλο σφυρί και του είπε “Κάθε φορά που θυμώνεις, ή χάνεις την ψυχραιμία σου θέλω να καρφώνεις με αυτό το σφυρί ένα καρφί στον φράκτη της αυλής μας. Κτύπα όσο πιο δυνατά μπορείς για να βγάλεις το θυμό σου”.
Φυσικά οι ξύλινες σανίδες του φράκτη ήταν τόσο σκληρές όπως το σίδηρο, και το σφυρί πολύ βαρύ και αυτό που του ζήτησε ο πατέρας δεν ήταν τόσο εύκολο όσο πίστεψε αρχικά το αγόρι.
Παρ’ όλα αυτά μέχρι το τέλος της πρώτης μέρας το αγόρι είχε καρφώσει 37 καρφιά στον φράκτη. Σταδιακά στις εβδομάδες που ακολούθησαν το αγόρι μαθαίνει να ελέγχει το θύμο του και ο αριθμός των καρφιών που κάρφωνε στο φράκτη μειώθηκε θεαματικά. Ανακάλυψε ότι είναι ευκολότερο να μάθει να ελέγχει τον θυμό και την ψυχραιμία του από το να καρφώνει καρφιά στον φράκτη. Επιτέλους, ήρθε η μέρα που το αγόρι δεν κάρφωσε ούτε και ένα καρφί στον φράκτη της αυλής του σπιτιού του. Έτρεξε τότε στους γονείς του νιώθοντας περήφανος για το κατόρθωμα του. Ο πατέρας του τότε του είπε “Ως ένδειξη της επιτυχίας σου θέλω να βγάζεις ένα καρφί από τον φράκτη για κάθε μέρα που πετυχαίνεις στο να κρατάς την ψυχραιμία και την υπομονή σου”
Πολλές βδομάδες αργότερα το αγόρι νιώθοντας ακόμη πιο περήφανος για τον εαυτό του ενημερώνει τον πατέρα του ότι κατάφερε να αφαιρέσει όλα τα καρφιά από τον φράκτη. Τότε ο πατέρας παίρνει τον γιό του στον φράκτη και του λέει: “Γιέ μου συμπεριφέρθηκες σωστά. Αλλά κοίτα πόσες τρύπες έχεις αφήσει στον φράκτη. Δεν θα είναι ποτέ ξανά ο ίδιος. Όταν τσακωθείς ή πληγώσεις κάποιον με άσχημα λόγια αφήνεις πληγές όπως αυτές στον φράκτη μας. Μπορείς να μαχαιρώσεις έναν άνθρωπο και μετά να αφαιρέσεις το μαχαίρι αλλά η πληγή θα είναι εκεί. Και οι πληγές από λόγια πονάνε όσο και η πληγή από ένα μαχαίρι. Δεν έχει σημασία πόσες φορές θα πεις συγγνώμη, η πληγή της μαχαιριάς σου θα είναι πάντα εκεί, ακόμα και αν περάσουν πολλά χρόνια. Και οι άνθρωποι είναι πολύ πιο πολύτιμοι από ένα παλιό ξύλινο φράκτη…”
Το πιο πάνω είναι ένα πολύτιμο μάθημα… δεν συμφωνείτε; Και μια υπενθύμιση σε όλους μας θα έλεγε κανείς. Όλοι θυμώνουμε από καιρό σε καιρό, είναι μία φυσιολογική ανθρώπινη αντίδραση. Το θέμα είναι όμως είναι το ΤΙ κάνουμε με το θυμό μας. Λένε πως ένας σοφός άνθρωπος κτίζει γέφυρες και όχι εμπόδια στις σχέσεις του με άλλους ανθρώπους…
(Την επόμενη βδομάδα θα δούμε τρόπους με τους οποίους μπορούμε να ελέγξουμε τον θυμό μας και πώς να διατηρούμε την ψυχραιμία μας όπου χρειάζεται)
