ΕΥΡΟΣ A. ΕΥΡΥΒΙΑΔΗΣ……  Love & the City     

            

 “Αν έβγαινα Δήμαρχος θα πάθαινα εγκεφαλικό από την πρώτη μέρα”

Λόγος ευθής, καυστική κριτική πάντα τεκμηριωμένη, χιούμορ ακόμα και για τις μαύρες καταστάσεις, μια μεγάλη αγάπη για την πόλη του αυθεντική, χωρίς τυμπανουκρουσιές. Καλλιτέχνης, λάτρης όλων των ειδών της τέχνης. Ένας έφηβος που ακόμα προσπαθεί να αλλάξει όχι τον κόσμο, αλλά την πόλη του, προς το καλύτερο. Διότι η εφηβεία δεν έχει να κάνει με την ηλικία, αλλά με τα μάτια που βλέπεις τη ζωή και τα δικά του μάτια είναι γεμάτα επανάσταση και επιθυμία για το καλύτερο. Η αλήθεια είναι, πως πέρασα ένα ολόκληρο βράδυ προβληματιζόμενη για το ποιος θα είναι ο πρόλογος μου για αυτήν την συνέντευξη. Πόσες από τις κουβέντες που μοιράστηκε μαζί μου ο συνεντευξιαζόμενος θα γράψω και πόσες θα αναγκαστώ να κόψω, αφού για ολόκληρη τη συνέντευξη θα χρειάζονταν αρκετές σελίδες. Πώς κάνεις πρόλογο για αυτό τον άνθρωπο, καθηγητή, τον  γνωστό στη πόλη μας, για τον οποίο μπορείς να γράψεις ολόκληρο βιβλίο με τις αφηγήσεις, γνώσεις κι απόψεις του;…..Δεν κάνεις. Αφήνεις τον ίδιο να το κάνει. Πώς; “Κλέβοντας” λίγα λόγια από την προσωπική του ιστοσελίδα (www.evros.com.cy)  “Γεννήθηκα κατά την αποικιοκρατία. Μεγάλωσα σε ανεξάρτητο κράτος. Ανδρώθηκα στην αμέσως μετά τον Μάη του ’68 Γαλλία. Έζησα το πραξικόπημα και την εισβολή. Δούλεψα για 30 χρόνια στα σχολεία. Έγινα τελικά ΕΥΡΟπαίος πολίτης. Είμαι ο Εύρος…..”
Ναι. Είναι ο Εύρος Ευρυβιάδης!

Της Γιώτας Δημητρίου

Η ιστορία της οικογένειας Ευρυβιαδη από που ξεκινά; Εχει αναφερθεί βέβαια και ο πατέρας σας εκτενώς για αυτό στα βιβλία του…..
Περιληπτικά, μπορώ να σου πω ότι έχω στοιχεία του γενεαλογικού μας δέντρου που φτάνουν μέχρι και το 1775. Κατάγομαι από δύο οικογένειες. Η μία με ρίζες Λευκαδίτικες (του πατέρα)Σούνδια και η άλλη είναι με ρίζες Λευκαρίτικες (της μητέρας)Κυπριανού. Είμαστε απόγονοι του Πιεράκη Δημητρίου Κωρέλλα που αποκεφαλίστηκε από τους Τούρκους την 9^η Ιουλίου1821, μαζί με τον Αρχιεπίσκοπο Κυπριανό. Η γιαγιά της γιαγιάς μου, ζούσε και πήγαινε σχολείο στη Σμύρνη, έχω μάλιστα τα πιστοποιητικά του Παρθεναγωγείου που είχε φοιτήσει. Να σου αναφέρω επίσης, ότι η οικογένεια μου έχει συγγένεια, μακρινή, με τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη.

Με τον Αριστοτέλη Βαλαωρίτη! Άρα τίποτα δεν είναι τυχαίο. Αυτή η καλλιτεχνική φλέβα……
Βέβαια. Άλλωστε κι ο πατέρας μου αγαπούσε τη μουσική, έπαιζε βιολί, έγραφε….

Εσείς τα παιδικά σας χρόνια που τα περάσατε;
Στη Λάρνακα μέχρι τα 18 μου.

Τι θυμάστε από τα παιδικά σας χρόνια; “Τα Τέσσερα Φανάρια” ανήκαν στην οικογένεια σας….
“Τα Τέσσερα Φανάρια” πρωτολειτούργησαν  το 1950,  χτίστηκαν εκεί που ήταν το σπίτι της γιαγιάς μου. Στη αρχή κατεδάφισαν ένα μέρος του πατρικού και έχτισαν μερικά δωμάτια και μετά έφτιαξαν το ξενοδοχείο. Τα παιδικά μου χρόνια ήταν μέσα στο γνωστό κλίμα που ζούσε η Κύπρος κατά διάρκεια  της Αγγλοκρατίας. Εμείς βέβαια τότε ως παιδιά δεν πολυκαταλαβαίναμε. Τότε η Λάρνακα ήταν ένα μεγάλο και ήσυχο χωριό. Όλοι ζούσαν εδώ στο κέντρο (φοινικούδες) και σε μερικές άλλες γειτονιές, τώρα πια δεν ζει σχεδόν κανείς εδώ αφού τα πάντα έγιναν κέντρα αναψυχής και μαγαζιά και τα υπόλοιπα είναι ετοιμόρροπα και διατηρητέα.

Τι έρχεται πιο έντονα στη μνήμη σας όταν θυμάστε εκείνα τα χρόνια;
Εδώ στις Φοινικούδες, υπήρχε μια σειρά από απλά κεντράκια με τέντες από καραβόπανο, οι καρέκλες ήταν ξύλινες, τα τραπεζάκια σιδερένια. Έβλεπες τις Φοινικιές όταν καθόσουν και απολάμβανες το αεράκι τον ανοικτό ορίζοντα και τη θάλασσα. Ζούσες κι απολάμβανες την κάθε εποχή στον καιρό της….

Τι εννοείται “απολάμβανες την κάθε εποχή”; Από θέμα καιρικών συνθηκών;
Εφόσον τα μαγαζιά ήταν υπαίθρια απολάμβανες την κάθε εποχή. Τώρα δεν κάθεσαι στο ύπαιθρο. Τώρα με τα μαγαζιά έτσι όπως έχουν γίνει, κάθεσαι στο “θερμοκήπιο” και αναρωτιέσαι αν είσαι Λεμεσό, Λάρνακα ή δεν ξέρω που! Ούτε καν τη θάλασσα δεν βλέπεις! Έχουν βάλει τη στάση λεωφορείων στο καλύτερο σημείο λες και δεν μπορεί κάποιος να περπατήσει λίγα βήματα από τις Φοινικούδες να πάει μέχρι τη στάση!

Πραγματικά είναι σαν να τους έχει πει κάποιος “κανονίστε όσοι κάθονται στις Φοινικούδες να μην βλέπουν τη θάλασσα”! Είναι όντως απίστευτο!
Όλα τα νησιά στην Ελλάδα έχουν τα μαγαζιά τους δίπλα από την θάλασσα….εμείς έχουμε μια μαντρωμένη ΜΑΡΙΝΑ για λίγους, όσο για την αποβάθρα μας που έγινε αποθήκη των πλοιοκτητών!

Πάμε πίσω, μέχρι τα 18 σας μένατε Λάρνακα…..
Ναι, μετά πήγα στρατό, που τότε στρατός σήμαινε κακουχία. Είχαμε καψόνια, κακομεταχείρηση, δεν είχαμε ούτε σεντόνια να κοιμηθούμε. Από άποψη υγιεινής; Άσε….Ούτε σαπούνι να πλένουμε τις καραβάνες, τις πλέναμε, για να φύγουν τα λάδια με άμμο! Καμία σχέση με τα σημερινά δεδομένα. Μιλάμε για το ’67, επί χούντας……

Θα λέγατε πως ήταν τραυματική η εμπειρία του στρατού;
Τραυματικότατη!

Μετά το στρατό;
Μετά πήγα στη Γαλλία για σπουδές.

Ήταν δική σας απόφαση η Γαλλία και οι σπουδές στο κλάδο καλών τεχνών;
Βέβαια, δεν πήγα με το ζόρι πάντα με αυτό ασχολούμουν.

Κύριε Ευρυβιάδη, υπάρχει ένα debate κατά πόσο το ταλέντο κάνει ένα καλλιτέχνη σπουδαίο ή η εξάσκηση. Δηλαδή κατά πόσο κάποιος χωρίς ταλέντο μπορεί να γίνει σπουδαίος καλλιτέχνης μέσα από την εντατική εξάσκηση. Η δικιά σας γνώμη;
Εξαρτάται τι εννοούμε ταλέντο και τι σπουδαίος.

Πολύ απλό. Εμένα αν μου δώσετε να ζωγραφίσω δεν μπορώ ούτε μια γραμμή να σχεδιάσω σωστά…..
Δεν παίζει κανένα ρόλο πλέον αυτό, δεν είναι το σωστό κριτήριο αξιολόγησης. Είναι ένα χάρισμα αντιγραφής, σχεδιάζοντας, ή αποδίδοντας φωτογραφικά. Αλλά δεν είναι αρκετό μόνο αυτό. Η τέχνη σήμερα έχει άλλους στόχους πιο μαχητικούς και ουσιαστικούς.

Ενδιαφέρουσα άποψη αυτή! Αλλά οι περισσότεροι,πιστεύω, αυτό κάνουν. Βρίσκουν κάτι στο διαδίκτυο, το ζωγραφίζουν…
Αυτό διδασκόταν παλιά στις σχολές. Πως να αποτυπώσεις αυτό που βλέπεις. Αν πχ ήταν ένα πορτρέτο, να μπορούσες πέρα από την εξωτερική ομοιότητα, να αποδώσεις και τον εσωτερικό του κόσμο, την προσωπικότητα και τον χαρακτήρα του. Ήταν μόνο μια άσκηση. Τώρα όμως, δεν είναι αυτό αυτοσκοπός Δυστυχώς, όμως, διανύουμε εποχές περίεργες και η τέχνη έχει παρεξηγηθεί πολύ. Σε καιρούς που στόχος είναι το γρήγορο κέρδος, η εξαπάτηση είναι μέρος του παιγνιδιού.  Πολλοί νομίζουν ότι κάνουν τέχνη. Υπάρχει μεγάλη άγνοια στην καλή εκτίμηση του ωραίου και του σωστού. Φταίει και η παντελής έλλειψη ειδικών μουσείων και εκπαίδευσης, που θα  βοηθούσαν στη διαμόρφωση σωστής καλλιέργειας. Η Κύπρος χρειάζεται ένα Υπουργείο Πολιτισμού, επειγόντως.

Δεν μου απαντήσατε όμως αν γεννιέται κανείς με ταλέντο ή αν καλλιεργείται το ταλέντο με τις σπουδές.
Βεβαίως και καλλιεργείται με τις σπουδές. Αναπτύσσεται με πολλή δουλειά, μελέτη, επαφή με έργα τέχνης, με τις σωστές σπουδές, την διάθεση να ακούσεις και να μάθεις. Ο άνθρωπος πρέπει να αναπτύσσεται συνέχεια. Εγώ σήμερα στα 63 μου, μαθαίνω το iphone, ενώ υπάρχουν άλλοι στα 40 τους που ούτε ένα sms ή ημέηλ μπορούν να στείλουν. Πρέπει να είμαστε περίεργοι για την ζωή! Όχι περίεργοι για το τι κάνει ο γείτονας μας. Περιέργεια για το κάθε τι που θα μας κάνει καλύτερους σαν ανθρώπους και πνευματικά πλουσιότερους. Περιέργεια για τα πάντα που διέπουν την ανθρώπινη ύπαρξη.

Ναι, αλλά όσο κι αν δεν θέλουμε να το παραδεκτούμε, η νοοτροπία ενός τόπου παίζει μεγάλο ρόλο ακόμα και στην ψυχοσύνθεση των ανθρώπων. Εμείς ζούμε σε μια πόλη που η περιέργεια των περισσότερων είναι “τι φόρεσε αυτός, που πήγε εκείνος, με ποιαν βγαίνει ο τάδε, κτλ”
Είναι και το lifestyle βλέπετε, τα ελεγχόμενα μέσα, δυστυχώς και η εκπαίδευση μας τέτοια, που μας οδηγεί στο να είμαστε προσηλωμένοι σε λάθος πράγματα και να δίνουμε σημασία σε ξεπερασμένα πρότυπα. Έτσι  για να μας ελέγχουν και να μας ποδηγετούν…..

Ποιοι;
Το κράτος και η εκκλησία….μας θέλουν νομίζεις ελεύθερους επαναστάτες;
Μας θέλουν χαζούς και φοβισμένους και με τους «βαρβάρους» να καραδοκούν.

Ναι, αλλά όταν ένα παιδί πάει εξωτερικό για σπουδές, βλέπει άλλες κουλτούρες και νοοτροπίες, διευρύνει τους ορίζοντες του, γιατί όταν επιστρέφει στη Κύπρο γίνεται ξανά κομμάτι αυτής της κυπριακής λανθασμένης νοοτροπίας;
Βολεύονται χρυσή μου! Σκέψου ένα παιδί  που επιστρέφει πίσω στη Κύπρο, κατάγεται από εύπορη οικογένεια, οι γονείς του έχουν γνωστούς και μέσον και μπορούν να του βρουν μια καλή θέση στο δημόσιο. Θα του πάρουν και αυτοκίνητο. Τι θα κάνει; Επανάσταση ή θα βολευτεί; Θα βολευτεί και θα πει και ένα τραγούδι, δεν θα κατακρίνει το κατεστημένο, θα βολευτεί! Δεν βλέπεις την κατάντια της κοινωνίας μας; Και δεν μιλά κανένας διότι όλοι έχουν λερωμένη τη φωλιά τους. Όλοι θέλουν την εξουσία και μετά αρχίζει το βόλεμα των υμέτερων. Να σου δώσω ένα παράδειγμα. Θυμάμαι τον καταιγισμό μηνυμάτων, φυλλαδίων, κτλ στις πρόσφατες δημοτικές εκλογές από τους υποψήφιους Δημοτικούς Συμβούλους. Ακούς, βλέπεις κανένα σήμερα να κάνει κάτι; Βάζω στο Facebook διάφορες φωτογραφίες με απαράδεκτες εικόνες στη πόλη και κανείς δεν απαντά δεν αντιδρά. Γιατί άραγε;

Κάνετε συχνά κριτική στο Facebook για τα κακώς έχοντα της πόλης. Έχω ακούσει πολλούς να λένε και το ξαναέθιξε το θέμα κι ένας φίλος μου τις προάλλες: κάποιος που έπρεπε να θέσει υποψηφιότητα για Δήμαρχος είναι ο Εύρος Ευρυβιάδης. Τι λέτε;
Όχι μάνα μου!!! (Γέλια!) Έχω διερωτηθεί αν θα μπορούσα. Αλλά  δεν είναι για μένα αυτά τα πόστα. Εγώ θέλω να είμαι μόνο καλός πολίτης. Με φαντάστηκες να πηγαίνω εκκλησία στις εθνικές επετείους, να δέχομαι τον χαιρετισμό των παιδιών στην παρέλαση που περνούν και κλωτσούν ο ένας τον άλλον ενώ παράλληλα χαιρετούν και τους επίσημους.  Όι μάνα μου! Και να ανέχομαι κάθε χρόνο το πανηγύρι του κατακλυσμού, εγώ που θέλω να καταργηθεί. Σκέφτηκες; Τι σόι Δήμαρχος θα ήμουν; Για να σοβαρευτούμε και λίγο. Κακά τα ψέματα, αν έβγαινα Δήμαρχος με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η Λάρνακα και με την τελειομανία που με διακατέχει, θα πάθαινα εγκεφαλικό από την πρώτη μέρα.

Ή θα προκαλούσατε εγκεφαλικό σε άλλους προφανώς. (Γέλια)
Ναι!  Δεν είμαι διπλωμάτης δυστυχώς. Όταν λέω διπλωμάτης, εννοώ με την έννοια του πολιτικού. Θα τα έβαζα με όλους και πρώτους τους καταστηματάρχες.

Έχετε σκεφτεί ποτέ να δημιουργήσετε μια ομάδα πίεσης για το καλο της πόλης;
Δεν το σκέφτηκα…..Θα μπορούσε….Κοίταξε, το Δημαρχείο χρειάζεται τη βοήθεια όλων μας. Πιστεύω πως κι ο κύριος Ανδρέας Μωϋσέως έχει προσπαθήσει πάρα πολύ και ο νέος Δήμαρχος ο κύριος Ανδρέας ο Λουρουτζιάτης θέλει να γίνουν πράγματα προς το καλύτερο και προσπαθεί για αυτό. Αλλά το πρόβλημα είναι οι νοοτροπίες μέσα στο ίδιο το Δημαρχείο. Κάποια τμήματα δεν κάνουν σωστά την δουλειά τους. Ο εκάστοτε Δήμαρχος οφείλει και πρέπει να είναι αυστηρός αν θέλει να γίνονται  αποτελεσματικά οι αλλαγές προς το καλύτερο και όπως πρέπει!
Όχι μόνο κινήσεις προς εντυπωσιασμό. Αν χρειαστεί να κτυπήσει και το χέρι στο τραπέζι. Επαναλαμβάνω, το Δημαρχείο δεν πρέπει να το πολεμάμε, πρέπει να το βοηθάμε! Αυτό που κάνω στο Facebook, που δημοσιεύω φωτογραφίες με τα κακώς έχοντα της πόλης, δεν το κάνω για να αποδείξω στον εκάστοτε Δήμαρχο πως είναι ανίκανος, το κάνω για να του δείξω πως αυτά που πρέπει να γίνουν είναι πάρα πολλά. Αν κάποιοι δεν είναι κατάλληλοι για τα πόστα που έχουν, να ζητήσουν  συγνώμη από τον κόσμο και να αντικατασταθούν! Περπατώ την πόλη. Πάω παντού με τα πόδια, επειδή δεν οδηγώ και δεν έχω ούτε καν άδεια.  Βλέπω τις παρανομίες, τα χάλια. Είμαστε πρωταθλητές στα αυθαίρετα και στις ταμπέλλες. Ο καθένας κάνει της κεφαλής του. Δεν βλέπεις κτίρια μόνο ταμπέλες και επιγραφές ένα χάος. Και όλα αυτά τα ντεκόρ των Χριστουγέννων,  τα αστεράκια αναμμένα στους στύλους ολόχρονα; Όταν γυρίζεις την πόλη πεζός δεν μπορείς να φανταστείς τι ‘’θησαυρούς’’μπορεί να ανακαλύψεις!

Υπάρχουν πολλοί που λένε ότι αγαπούν την πόλη αλλά η πόλη είναι γεμάτη πληγές…..Αυτοί που λένε ότι την αγαπούν, είναι αυτοί που παρκαρούν παράνομα στη μέση του δρόμου ή στα πεζοδρόμια, ρίχνουν σκουπίδια, ψωνίζουν και διασκεδάζουν εκτός πόλεως, κτλ…
Κανένας δεν την αγαπά!  Την απομιζούν! Την επωφελούνται. Αγαπούν τις Φοινικούδες; Ναι, μόνον όταν θα αποκτήσουν μαγαζί και θα εισπράττουν. .

Παλιά ήταν έτσι κύριε Ευρυβιάδη ή μήπως τότε αγαπούσαν την πόλη οι σκαλιώτες;
Να σου πω, όταν έρχονται στη Λάρνακα ξένοι να ανοίξουν εμπόρια, είναι σαν αυτόν που πάει στη Μύκονο να ανοίξει μπουτίκ για μαγιό. Αγαπά τη Μύκονο ή θέλει σε ένα καλοκαίρι να γίνει εκατομμυριούχος. Και στη Λάρνακα γεμίσαμε μαγαζιά που ανοίγουν και κλείνουν ανάλογα.

Ο Σκαλιώτης επιχειρηματίας;
Ο Σκαλιώτης, κακά τα ψέματα, από παλιά, δεν επένδυε στη Λάρνακα. Επένδυε στην Αμμόχωστο και στη Λευκωσία. Οι πιο πλούσιοι της Λάρνακας δεν ρίσκαραν τις επενδύσεις τους στην Λάρνακα.  Ευτυχώς σήμερα υπάρχουν Σκαλιώτες επιχειρηματίες που επενδύουν στην πόλη τους.

Πάμε πίσω. Τα  φοιτητικά σας χρόνια στη Γαλλία πώς ήταν;
Ήταν μια αποκάλυψη για μένα. Έφυγα από μια Κύπρο υπό την σκιά της χούντας των Αθηνών και ένα μικροεμφύλιο που γινόταν, κάθε λίγο έβαζαν βόμβες, ήταν η εποχή των Μακαρειακών και των μη, από ένα τόπο με παιδονόμους που μας έλεγχαν, ήμασταν κάτω από συνεχή επιτήρηση και καταπίεση. Από όλα αυτά λοιπόν, βρέθηκα σε ένα love boat που είχε έρθει από την Χάιφα στη Λεμεσό για να ταξιδέψω στη Γαλλία. Πάνω στο πλοίο ανακάλυψα πως ζούσαν οι νέοι, εγώ ήμουν το χωριατόπουλο και οι άλλοι τα “έξαλλα νιάτα”, το πλοίο είχε δισκοθήκη, καφέ, εστιατόρια, πισίνες, σινεμά κλπ. Το ταξίδι διάρκεσε πέντε μέρες.  Σπούδασα στο Νότο, στη Μασσαλία, στο Ecole des Beaux Arts et d’ Architecture de Luminy…..

Γιατί δεν επιλέξατε το Παρίσι;
Διότι τον Μάίο του ’68 έγινε η περίφημη επανάσταση. Τα πάντα έμειναν κλειστά για όλο το καλοκαίρι, τα σχολεία που άνοιξαν πρώτα, ήταν αυτά της Μασσαλίας.  Αποφασίσαμε λοιπόν μαζί με τον πατέρα μου, να πάω εκεί, μετά από συστάσεις και ενός φίλου της οικογένειας, αρχιτέκτονα, του Χαρίλαου Δίκαου ο οποίος ήξερε καλά τη Γαλλία. Δεν το μετάνιωσα διότι δεν ξέφυγα έτσι από το Μεσογειακό τοπίο.

Υπήρχαν κι άλλοι Κύπριοι οι Έλληνες φοιτητές;
Τον πρώτο χρόνο ουδείς!

Πώς ήταν για σας;
Δυσκολεύτηκα λίγο στην αρχή με την γλώσσα παρόλο που είχα κάνει Γαλλικά με τις δυο θείες μου, αδελφές της γιαγιάς μου, τις αδελφές Σούντια. Φρόσω και Κίκα Σούντια, έχει κι ένα δρομάκι αφιερωμένο σε αυτές σήμερα. Η Φρόσω ήταν και Λυκειάρχης στο Παγκύπριο Λύκειο. Ήταν γνωστές καθηγήτριες, παρασημοφορημένες από την Γαλλική κυβέρνηση.

Η επιστροφή στη Κύπρο;
Μετά από έξι χρόνια σπουδών επέστρεψα στην Κύπρο και περίμενα να διοριστώ στην εκπαίδευση. Εργάστηκα σε διαφημιστική εταιρεία, του Γιώργου Βασιλείου, που μετέπειτα έγινε Πρόεδρος της Κύπρου. Μετά ξέσπασε το πραξικόπημα, το οποίο με βρήκε με άδεια από την δουλειά, να βοηθώ την οικογένεια στο ξενοδοχείο, (το οποίο ήταν γεμάτο, λόγω του ότι ήταν Ιούλιος), αφού οι υπαλλήλοι δεν μπορούσαν να έρθουν στη δουλειά, κατοικούσαν στα πέριξ και υπήρχε “κέρφιου”. Μετά από μια βδομάδα έγινε η εισβολή και αμέσως η επιστράτευση, ήμουν στον Πενταδάκτυλο μέχρι την δεύτερη εισβολή. Μετά τα γεγονότα και το μοίρασμα του νησιού, έκανα εγγραφή στη σχολή μου και ξαναπήγα Γαλλία για ένα χρόνο.

Γιατί; Μήπως είχατε ανάγκη να ξεφύγετε κι από τις μνήμες του πολέμου;
Ναι. Μάλιστα είχε περάσει και από το μυαλο μου να έμενα μόνιμα εκεί. Αλλά ήρθε ο διορισμός μου και επέστρεψα πίσω.  Έτσι βολεύτηκα κι εγώ.

Το έχετε μετανιώσει; Μήπως θα ήταν καλύτερη η ζωή σας αν μένατε Γαλλία;
Όχι δεν μετανοιώνω για τίποτα. Έτσι έπρεπε να γίνει κι έτσι έγινε.

Όταν πρωτοχτίστηκε το ξενοδοχείο “Τα Τέσσερα Φανάρια” υπήρχαν άλλα ξενοδοχεία στη Λάρνακα;
Υπήρχαν ακόμη δύο μικρά, το Beau Rivage  και το Grand Hotel , εδώ στις Φοινικούδες.

Τι θυμάστε από τα “Τέσσερα Φανάρια;” Κάποιες εκδηλώσεις που γίνονταν;
Θυμάμαι το 55-65 το ξενοδοχείο μας, μαζί με το “Λήδρα Πάλλας” στη Λευκωσία και το κέντρο  “Κύμα” στη Λεμεσό (εκεί που είναι σήμερα το ξενοδοχείο “Londa”) έφερναν τραγουδιστές από την Ελλάδα για τρία βράδια και τραγουδούσαν στα τρία αυτά spots. Είχαμε φέρει πολλά γνωστά ονόματα, σπουδαίων τραγουδιστών τότε. Το ’66 είχαμε φέρει την Νανά Μούσχουρη, είχε γεμίσει το Roof Garden, φυσικά. Επίσης θυμάμαι τη δεκαετία ’80 που ανοίξαμε δισκοθήκη μέσα στο Ball room και έκανα τον DJ για χρόνια!  Πριν τα Σάββατα είχαμε νεανικό Ροκ Μπαντ που έπαιζε από τις 6-7 το απόγευμα μέχρι τις 10-11 το βράδυ. Λόγω του ότι ήταν ξενοδοχείο δεν μπορούσε να μένει πιο αργά. Γέμιζε νεολαία! Θυμάμαι έβαζα φίλες μου αεροσυνοδούς να μου φέρνουν δίσκους από το Λονδίνο. Παρακολουθούσαμε το Top Twenty, και επιλέγαμε τους δίσκους 45 στροφών με τα πιο πρόσφατα σουξέ.

Τα περιβόητα πάρτι καρναβαλιών στα “Τέσσερα Φανάρια”;
Υπήρχε μια παράδοση στην οικογένεια επειδή πάντα η μητέρα μας, μας έντυνε στα καρναβάλια και μας άρεσε να είμαστε μάσκες και να περιγελούμε τον εαυτό μας. Επίσης γίνονταν πολλοί χοροί στο ξενοδοχείο. Τη δεκαετία του 60 ο Πεζοπορικός έκανε κάθε χρόνο το χορό του “Γέρικου Φεγγαριού” και γινόταν απογευματινό πάρτυ  για τα παιδιά με πολλά βραβεία και μετά ακολουθούσε το βραδινό πάρτυ για τους μεγάλους. Μετά το 75 ακολούθησε μια χρυσή δεκαετία με τα γνωστά, τρελά  μασκέ πάρτι που διοργάνωνα.

Υπήρξατε εκπαιδευτικός για 30 χρόνια. Πόσο εύκολο είναι για ένα ζωγράφο, καλλιτέχνη να είναι εκπαιδευτικός και συνάμα να δημιουργεί;
Κάποιοι τα καταφέρνουν, και κάποιοι  όχι. Εγώ νομίζω κατάφερα το ένα. Πιστεύω πως όταν μπεις στη εκπαίδευση και θέλεις να κάνεις σωστά τη δουλειά σου, σου αποσπά όλη σου την προσοχή και σου κλέβει όλη σου την ενέργεια. Γι αυτό και δεν ακολούθησα καριέρα ζωγράφου ή δημιουργού και είμαι γνωστός ως καθηγητής και από το σχολικό θέατρο βέβαια. Τα τελευταία χρόνια επαναδραστηροποιήθηκα. Την περασμένη βδομάδα ήταν η πρώτη ομαδική που έχω λάβει μέρος εδώ και πάρα πολλά χρόνια.

Που είναι αυτή η ομαδική έκθεση;
Στο “Isnotgallery” στη Λευκωσία, θα διαρκέσει μέχρι τις 19 του Μάη.

Να θεωρήσω πως αυτή η ομαδική θα είναι και η αρχή για άλλες εκθέσεις σας που θα ακολουθήσουν;
Βεβαίως! Είχα κάνει και τον Οκτώβριο μια ατομική στην Gloria στη Λευκωσία. Επίσης πριν δύο χρόνια είχα κάνει ακόμα μια ατομική στη Κυπριακή Γωνιά, εδώ στη Λάρνακα. Απλά έχω αναφέρει την ομαδική στο Isnotgallery διότι είναι η πιο πρόσφατη μου. Μην ξεχνάς, αφυπηρέτησα στα 55 μου, τώρα είμαι 63. Τον Σεπτέμβριο θα έχω μιαν άλλη.

Τα έργα σας συνήθως τι είναι;
Είχα κάνει μια έκθεση ζωγραφικής με θέμα τη Μασσαλία και τη Λάρνακα, δύο τόπους με πολλές επιρροές πάνω μου. Τους το χρώσταγα. Στη συνέχεια “πετάχτηκα” στις κατασκευές, με τις οποίες θα συνεχίσω και τον Σεπτέμβριο στην Δημοτική Πινακοθήκη Λάρνακας. Θα υπάρχουν κι άλλοι 3 καλλιτέχνες, αλλά θεωρώ πως είναι ατομική, διότι ο καθένας θα είναι στο δικό του χώρο. Τέσσερεις αποθήκες, τέσσερεις καλλιτέχνες. Ανδρέας Παρασκευάς, Μικέλλα Ψαρά, Μαρία Τούρου κι εγώ.

Πάμε πίσω στα χρόνια που είσασταν καθηγητής. Πήρατε αγάπη από τους μαθητές σας;
Ναι, πολλή, θα έλεγα πως δεν εκπαίδευα μόνο τους μαθητές μου αλλά και αυτοί εμένα.

Εσείς δώσατε αγάπη στους μαθητές σας;
Σημασία έχει αν την εισέπραξαν που πιστεύω ναι…..Ξέρεις ακόμα τα λέμε, στο Facebook (χαμογελά) γίναμε φίλοι…

Τι σας ενοχλεί σήμερα στη πόλη μας;
Από πού να αρχίσω. Με ενοχλούν τα αυτοκίνητα που είναι παντού. Με ενοχλούν και οι κάδοι που είναι και αυτοί στην μέση του δρόμου και όπου γυρίσεις τα μάτια. Με ενοχλεί η έλλειψη πρασίνου και οι παραμελημένοι κήποι και τα πάρκα μας. Ο θόρυβος από τα μεγάφωνα της εξέδρας στην παραλία που ακούγεται μέχρι τον Λίβανο. Η έλλειψη σεβασμού, είναι πολλά. Με ενοχλούν τα αποτσίγαρα και βρωμιές στις αμμουδιές, τα πλαστικά και τα σκουπίδια στις θάλασσες μας. Είναι πολλά…….άστο.

Κυπριακή Τηλεόραση βλέπετε;
Όχι, αρνιούμαι.  Μόνο λίγες ειδήσεις και μόλις αρχίσουν τα μνημόσυνα και το τι είπε ο ένας και τι είπε ο άλλος κάνω ζάπινγκ. Τα σήριαλ τα βαριέμαι. Μόνο κάποια talent show μπορεί να δω, με διασκεδάζουν. Ακόμα και οι διαφημίσεις μας είναι χαζές. Παρακολουθώ αρκετά Γαλλική τηλεόραση, εκεί απολαμβάνεις τον σεβασμό και την σοβαρότητα που πρέπει δείχνει ένα κανάλι στον τηλεθεατή.

Είστε αισιόδοξος σε κάτι;
Δεν θα πιστέψεις σε τι είμαι αισιόδοξος! Κάποτε μπαίνω σε ένα κατάστημα και ακούω  να μου λένε “επιτέλους μπήκε στο μαγαζί μας κι ένας Σκαλιώτης, δεν βλέπουμε πλέον Σκαλιώτες”. Και σκέφτομαι: “χαράς το κακό!”. Δηλαδή τι έχει ο Σκαλιώτης που δεν έχει ένας άλλος άνθρωπος; Είναι  η εκλεκτή ράτσα του Θεού; Και στο τέλος, σιγά τι έκαναν οι Σκαλιώτες για την πόλη τους! Ερωτώ τι έκαναν οι Σκαλιώτες  για την πόλη τους; Μπορεί κάποιος να μου πει; Ένας Σκαλιώτης που έκανε πράγματι κάτι για τη πόλη του, τη Λάρνακα, είναι  ο Δημήτρης Πιερίδης και η οικογένεια του βέβαια…….

Κι ο παππούς σας που έχει χτίσει το Ευρυβιάδειο Γυμνάσιο….
Ναι είναι γνωστό το Ευρυβιάδειο. Ο Πιερίδης πιστεύω, ήθελε να κάνει πολλά για την Λάρνακα, ήδη έκανε πολλά, έδωσε ένα prestige και μια αίγλη στη πόλη με το Μουσείο του που θεωρείται ένα από τα 10 καλύτερα αξιοθέατα στη Κύπρο. Είναι μέσα σε όλους τους  ταξιδιωτικούς οδηγούς. Καλά στα παλιά χρόνια είχαμε τους Μεγάλους Ευεργέτες που έχτισαν τα σχολεία. Σήμερα; Ποιος; Τι; Κανείς, τίποτα. Να σκεφτείτε ο Παττίχης που έκανε τόσες δωρεές ήρθε από την Λεμεσό. Και χάρις σε αυτόν έχουμε τα θέατρα μας. Η Λάρνακα μεταπολεμικά φιλοξενεί την προσφυγιά μη το ξεχνάτε και τώρα ανθρώπους που ήρθαν από άλλες χώρες και είναι και αυτοί συμπολίτες μας  βεβαίως……Όλοι ευπρόσδεκτοι.

Ευπρόσδεκτοι… Είναι κύριε Ευριβιάδη ευπρόσδεκτοι με όλη αυτή την ξενοφοβία που διακατέχει τους περισσότερους; Έχουμε δικαίωμα να είμαστε ρατσιστές;
Όχι δεν έχουμε δικαίωμα να είμαστε ρατσιστές, διότι κι εμείς οι Κύπριοι στα παλιά χρόνια ξενιτευτήκαμε για ένα καλύτερο αύριο. Εγώ είχα παππού κεντηματέμπορο που γύριζε την Αμερική, που πρόκοψε και πλούτισε! Πρέπει να δώσουμε κι εμείς ευκαιρίες. Δεν μιλάω για τις περιπτώσεις που κάποιος ξένος είναι μεθύστακας ή εγκληματίας. Τελοσπάντων, αισιοδοξώ, ότι όλες αυτές οι φυλές που ήρθαν και εγκαταστάθηκαν στη πόλη, αφού προσαρμοστούν θα φέρουν τη νέα μέρα! Θα ανανεώσουν την πόλη. Θα μας απαλλάξουν από κόμπλεξ και σύνδρομα και θα μας κάνουν να πούμε “είμαστε η νέα Κύπρος”. Αύριο ένας ξένος μπορεί να βγει και Δημοτικός Σύμβουλος όπως βγαίνουν Κύπριοι σε διάφορες περιοχές στην Αγγλία και αλλού. Γιατί να μην εκλεγούν αν είναι εργατικοί, δραστήριοι, νομοταγείς πολίτες και τίμιοι; Και θέλουν να προσφέρουν! Άσε που αν έρθουν και εις γάμου κοινωνία με Κύπριους/Κύπριες, είναι και ωραίες ράτσες και θα κάνουν και όμορφα παιδιά.

Άρα αισιοδοξείτε πως θα έρθει μια νέα μέρα, καλύτερη.
Βεβαίως, διότι μετά τον κατήφορο έρχεται η άνοδος και τώρα βρισκόμαστε σχεδόν στον πάτο. Ο ανήφορος δεν είναι η επένδυση από το Κατάρ, δεν είναι η επένδυση από τους Κινέζους, δεν είναι η επένδυση και η ενωποίηση Μαρίνας Λιμανιού, διότι αυτά θα φέρουν άλλα προβλήματα……

Η Μαρίνα τι προβλήματα θα φέρει;
Θα πνίξουν την πόλη! Διότι για να πας στη Μαρίνα και στο Λιμάνι, που θα κάνουν τους ουρανοξύστες, θα πρέπει να φτιάξουν γέφυρες για να πάνε τα αυτοκίνητα! Αφού δεν έχουν λύσει το κυκλοφοριακό πρόβλημα, πως θα κάνουν όλα αυτά τα έργα; Η Λάρνακα πρέπει να ανασάνει. Το κέντρο έχει πνιγεί στα μποτιλιαρίσματα. Να αφήσουν το κέντρο στους κατοίκους του, στα ταξί και στα λεωφορεία , μικρά όμως για να στρίβουν. Να κάνουν τα έργα έξω από το κέντρο!

Εσείς τι χόμπι έχετε; Τι σας αρέσει να κάνετε;
Μου αρέσει να γράφω, τελευταίως γράφω πολύ. Γράφω εδώ και καιρό στον υπολογιστή μου κάτι βιωματικό (όχι αυτοβιογραφικό), το οποίο όταν είναι έτοιμο θα το εκδώσω. Ίσως εκδώσω και ένα άλμπουμ λεύκωμα για το THE FOUR LANTERNS HOTEL. Ασχολούμαι και με τον κήπο, τις γάτες μου, τους λίγους φίλους μου, το θέατρο, τις εκθέσεις που μου αρέσουν πολύ και τα ταξίδια. Τελευταίως ασχολούμαι και με το facebook.

Κύριε Εύρο Ευρυβιάδη, το μηνυμα σας σε αυτούς που λένε ότι αγαπούν τη Λάρνακα;
Να το κάνουν πράξη. Αν αγαπούν την Λάρνακα να το δείξουν έμπρακτα με πράξεις αγάπης και σεβασμού στην πόλη  και στο περιβάλλον και ιδίως στους κατοίκους της.

——————————————————————————————————————————————

Εξαιρετικά ενδιαφέρον φωτογραφικό υλικό από τη Λάρνακα του χθες, αλλά και από τη Λάρνακα του σήμερα, καθώς και δουλειάς του κ. Εύρου Α. Ευρυβιάδη, μπορεί να βρει κανείς στην προσωπική του ιστοσελίδα (www.evros.com.cy) καθώς και στη σελίδα του στο Facebook.