Γράφει η Δέσποινα Ιωάννου
despoina2010io@hotmail.com
Πολλές φορές είχα συνδέσει την ευτυχία με έναν παραμυθένιο έρωτα μέχρι που είδα την ταινία “All about Steve”. Η αλήθεια είναι πως την είχα επιλέξει μεταξύ άλλων γιατί πίστευα πως θα έχει ένα μαγευτικό τέλος όπου η Mary θα ζήσει την αιώνια αγάπη με τον άντρα των ονείρων της, Steve. Προς ευχάριστη μου έκπληξη, κάτι τέτοιο δεν έγινε. Στο τέλος της ταινίας η Mary συνειδητοποιεί πως δεν χρειάζεται τον Steve ο οποίος την έβλεπε απλώς “διαφορετική”, αλλά κάποιον που να την βλέπει μοναδική. Αντιθέτως, οι φίλοι της την θεωρούσαν μοναδική και έτσι βρίσκει την ευτυχία σε αυτούς. Η τελευταία φράση της ταινίας είναι ένα modus vivendi που θα ήταν καλό όλοι να έχουμε κατά νου:
«Ο εκδότης σταυρόλεξων της New York Times έχει πει: “Οι άνθρωποι έχουμε μια φυσική παρόρμηση να καλύπτουμε κενά”. Θέλω να πιστεύω ότι δεν εννοεί απλά τα σταυρόλεξα, αλλά τα κενά μέσα μας, που προέρχονται από ένα κόσμο που δεν αγκαλιάζει την μοναδικότητα. Προσπάθησα να γεμίσω τα κενά μου με λέξεις, σταυρόλεξα και τον Steve, αλλά αυτή δεν ήταν η απάντηση. Τώρα ξέρω: στο ταξίδι της ζωής απλά βρες ΕΝΑΝ τόσο φυσιολογικό όσο είσαι και εσύ- αν όχι ένα σωρό!»
Τι εννοεί λοιπόν με αυτό η αξιαγάπητη και μοναδική Mary; Οι άνθρωποι πράγματι έχουμε την τάση να επιζητούμε να καλύψουμε τα κενά που μας δημιουργούνται για να είμαστε ευτυχισμένοι. Αυτό μπορεί να συμπεριλαμβάνει από υλικά αγαθά, μέχρι και ουτοπικές αγάπες. Αλήθεια πόσες φορές έχουμε δει τον Έρωτα στο πρόσωπο του Ήφαιστου; Πόσες φορές έχουμε «καεί» από ψεύτικες αγάπες; Πόσες φορές αλλάξαμε για να μας προσέξει;
Στο ταξίδι της ζωής βρες το άτομο εκείνο που θα κάνει εσένα ευτυχισμένη κι όχι μα γίνεσαι κάτι άλλο για να είσαι μαζί του. Ακόμη, πιο σημαντικό είναι να γνωρίζεις πως η ευτυχία δεν προέρχεται από ένα άτομο αλλά μπορεί να έρθει από πολλά-τους φίλους μας. Αυτοί είναι που μας ακολουθούν μια ζωή και που μένουν μαζί μας στα καλά και στα άσχημα. Αυτοί θα είναι δίπλα μας όταν θα λέμε την τελευταία λέξη χωρισμού στην ουτοπική μας αγάπη. Αυτοί είναι οι «φυσιολογικοί» με την έννοια που εγώ καταλαβαίνω, με την έννοια που εγώ είμαι.
Ναι έχω την τάση να γεμίζω τα κενά μου με την οικογένεια μου, τους φίλους μου και τον άνθρωπο που έχω δίπλα μου. Αυτοί είναι οι φυσιολογικοί για μένα.
Αυτοί είναι που με κάνουν ευτυχισμένη και μοναδική! Έσένα; Για σκέψου….
