“κάνω πάντα αυτό που θέλω χωρίς να ακούω κανέναν παρά μόνο την καρδιά μου και το ένστικτο μου”
Η πρόσφατη της δουλειά “Ονειρεύομαι ακόμα Μαμά”, οι εμφανίσεις στην “Αυλαία”, το ότι ξεκίνησε συνεργασία με το Μουσικό Εργαστήρι του Γιώργου Θεοφάνους στη Κύπρο, ήταν οι λόγοι και η αφορμή για μια συνέντευξη μαζί της. Το μουσικό της ταλέντο και το ότι παραμένει μια από τις πιο αγαπημένες τραγουδίστριες σε Ελλάδα και Κύπρο, ήταν η αιτία. Η Ευρυδίκη, μετά από 20 χρόνια δισκογραφικής πορείας και επιτυχίες, μιλά στο Skala Times σε μια αποκλειστική συνέντευξη εφ ‘ολης της ύλης. Μιλά απλά και ροκ. Έτσι όπως είναι και η ίδια, απλή και ροκ, ως άνθρωπος.
Της Γιώτας Δημητρίου
H συνεργασία στην “Αυλαία” με τον Γιώργο Θεοφάνους πως προέκυψε;
Υπήρχαν πολλοί λόγοι που συναντηθήκαμε ξανά μετά από τόσα χρόνια. Με αφορμή αρχικά το πρόσφατο άλμπουμ μου με το οποίο γιόρτασα και τα 20 χρόνια μου στη δισκογραφία και στο οποίο ο Γιώργος μου χάρισε ένα υπέροχο τραγούδι (“Μια ζωή για μένα”) έκανα εγώ μία σειρά παραστάσεων στην Αθήνα στο “Σταυρό του Νότου” όπου φιλοξενούσα “φίλους” δημιουργούς-τραγουδοποιούς-τραγουδιστές με τους οποίους είχα συνεργαστεί στο παρελθόν και εννοείται ότι δεν θα μπορούσε να λείπει ο Γιώργος. Μετά από την τεράστια επτυχία της κοινής μας εμφάνισης στην Αθήνα υποσχεθήκαμε να το επαναλάβουμε και στην ιδιαίτερη μας πατρίδα, τη Κύπρο. Έτσι μέσα στα πλαίσια μιας σειράς παραστάσεων του Γιώργου στην “Αυλαία” που ξεκίνησε με την Νατάσσα Θεοδωρίδου και θα συνεχίσει μέσα στον Ιούνιο με πολλούς καλλιτέχνες ακόμα όπως ο Αντώνης Ρέμος, η Μαρινέλλα και άλλοι, δώσαμε και τη δική μας συναυλία στις 19 Μαίου.
Ευρυδίκη, από την μέρα που πρωτοξεκινούσες την καριέρα σου, μέχρι σήμερα, θα έλεγες πως έχεις εκπληρώσει όλα τα μουσικά/επαγγελματικά σου όνειρα;
Έχω πετύχει πολλά από αυτά που ονειρευόμουνα, αλλά αλίμονο αν σταματούσαμε να ονειρευόμαστε…Κάθε μέρα είναι μια καινούρια μέρα και μπορεί να μεγαλώνουμε και να αυξάνονται οι υποχρεώσεις και οι ευθύνες μας, ειδικά όταν έχουμε παιδιά, παρόλα αυτά υπάρχει ένα παιδί μέσα μας το οποίο θέλει να παίζει, να γελά, να χαίρεται, να ονειρεύεται…να ζει. Αυτό το παιδί οφείλουμε να το φροντίζουμε και να το κρατάμε ζωντανό μέσα μας και ο μόνος τρόπος είναι να συνεχίσουμε να ονειρευόμαστε, να βάζουμε συνεχώς καινούριους στόχους και να βρίσκουμε καινούρια πράγματα που να μας ενδιαφέρουν και να γεμίζουν τη ζωή μας. Θά λεγα λοιπόν ότι έχω πολλά ακόμα να κάνω σαν τραγουδίστρια αλλά και στο χώρο της μουσικής γενικότερα.
Ανήκεις στην κατηγορία των καλλιτεχνών που είχαν πάντα στόχο/όνειρο μια καριέρα στο εξωτερικό;
Χμ, δε θα το λεγα…δεν είχα ποτέ στόχο βέβαια να έρθω στην Ελλάδα μιας και σπούδαζα στο εξωτερικό και πίστευα μικρή ότι θα έμενα στο εξωτερικό, αλλά ήρθαν από μόνα τους έτσι τα πράγματα που πριν καλά καλά ολοκληρώσω τις σπουδές μου βρέθηκα στην Ελλάδα με δισκογραφικό συμβόλαιο. Από τότε δεν σκέφτηκα ποτέ να φύγω για να κυνηγήσω μία διεθνή καριέρα…δεν ήταν δηλαδή στα σχέδια μου ή στους στόχους μου, γιατί αν ήταν θα το είχα κυνηγήσει. Ανήκω μάλλον στην κατηγορία των καλλιτεχνών που η οικογένεια τους και το “σπίτι” τους είναι πιο σημαντικά γι αυτούς από οποιαδήποτε καριέρα.
Είναι γεγονός κι όχι κομπλιμέντο, πως καταφέρνεις να διατηρείς ένα νεανικό look όχι μόνο στην εμφάνιση σου, αλλά και στην φρεσκάδα και ύφος των τραγουδιών σου. Πως το πετυχαίνεις αυτό;
Είμαι απλά ο εαυτός μου. Δεν προσπαθώ να κάνω κάτι ή να γίνω κάτι που δεν είμαι. Είμαι χαρούμενος άνθρωπος, είχα από μικρή μία τάση να “παιδιαρίζω” και συνεχίζω μάλλον να το κάνω και αυτό μου δίνει πάντα μία χαρούμενη όψη. Έχει βέβαια να κάνει και με τη μουσική μου ή τη μουσική που επιλέγω να ακούω που μου δίνει τέτοια ενέργεια και με βάζει και σε συγκεκριμένα μονοπάτια όπου δεν θα χωρούσε άλλος τρόπος σκέψης ή συμπεριφοράς…ζω δηλαδή και συμπεριφέρομαι με τον τρόπο που μου “επιβάλλει” η μουσική μου και χαίρομαι γι αυτό γιατί τελικά πιστεύω η μουσική είναι ο καταλυτικός παράγοντας που δεν μας αφήνει ποτέ να “γεράσουμε”.
Tον χρόνο τον φοβάσαι;
Όχι, δε θά λεγα ότι φοβάμαι τον χρόνο…απλά νιώθω πια ότι κυλάει πολύ πολύ γρήγορα και δεν θέλω να χάσω στιγμές…θέλω να τα ζήσω όλα!
Υπήρξες παντρεμένη με τον δικό μας (μιας και κατάγεται από την Λάρνακα) Γιώργο Θεοφάνους. Πιστεύεις πως ο δρόμος της showbiz έχει συμβάλει στο χωρισμό σας; Δηλαδή αν δεν είσασταν διάσημοι ίσως και να μην φτάνατε στο χωρισμό; (Το ρωτώ αυτό διότι είναι γεγονός πως πολλά διάσημα ζευγάρια χωρίζουν, ενώ οι “μη διάσημοι” χωρίζουν με μεγαλύτερη δυσκολία).
Εγώ νομίζω ότι το θέμα “χωρισμός” και διαζύγιο” είναι πια ένα ευρύτερο κοινωνικό φαινόμενο και δεν αφορά μόνο καλλιτέχνες. Απλά τα διαζύγια των καλλιτεχνών γίνονται γνωστά και συζητιούνται. Ίσως στην Κύπρο να υπάρχει ακόμα ένα ταμπού γύρω από αυτό το θέμα (αν και δεν το πιστεύω) αλλά στον υπόλοιπο κόσμο οι άνθρωποι και οι κοινωνίες δέχονται πια ότι το διαζύγιο είναι προτιμότερο από τον εγκλωβισμό σε ένα δυστυχισμένο γάμο που κάνει κακό και στο ζευγάρι αλλά κυρίως στα παιδιά. Εγώ εν πάση περιπτώσει θα έκανα το ίδιο όποιο και αν ήταν το επάγγελμα μου. Είμαι από τη φύση μου δυναμικός και ανεξάρτητος άνθρωπος και δεν θα έπεφτα θύμα των ταμπού καμίας κοινωνίας.
Ο έρωτας και ο σύντροφος σου ο Δημήτρης Κοργιαλάς, πόσο ρόλο παίζουν στα επαγγελματικά σου; (Κάποιοι καλλιτέχνες αποδίδουν καλύτερα όταν είναι ευτυχισμένοι στα αισθηματικά τους και κάποιοι το αντίθετο: Όταν είναι ευτυχισμένοι, παραμελούν τα περί καριέρας)
Όταν όμως είσαι ερωτευμένος με άνθρωπο του χώρου σου δεν γίνεται να παραμελήσεις τα επαγγελματικά σου…υπάρχουν κοινά ενδιαφέροντα, κοινοί στόχοι, κοινά όνειρα. Όταν λοιπόν μοιράζεσαι τη ζωή σου με έναν επίσης καλλιτέχνη, χωρίς να υπάρχει ανταγωνισμός στη σχέση, τότε πιστέυω ότι μπορεί να έχεις ακόμα καλύτερα αποτελέσματα με την έννοια ότι βοηθάει και στηρίζει ο ένας τον άλλον. Πρώτα από όλα υπάρχει κατανόηση.
“Αν πονά βαθιά η αγάπη, άφησε με να πονέσω και σαν άοπλος στρατιώτης μεσ’ στα χέρια σου να πέσω. Αν πονά πολύ η αγάπη δωσ’ μου ένα φιλί στο στόμα κι άσε με στην αγκαλιά σου να ξαπλώσω λίγο ακόμα” Πονά η αγάπη; Έχεις νοιώσει να σε πονά η αγάπη; Αν ναι, τι έκανες όταν ο πόνος ήταν δυνατότερος από την αγάπη;
Τί να κάνεις; Μπορέις να κάνεις κάτι; απλά το ζεις, το δέχεσαι και προχωράς μπροστά ελπίζοντας να βρείς κάτι καλύτερο, (γέλια). Πίνεις τα ποτάκια σου, τρως ό,τι δεν έχεις φάει ποτέ, κυκλοφορείς λίγο σαν ρεμάλι, ακούς τα πιο ερωτικά τραγουδια και κλαις τη μοίρα σου και μετά αρχιζεις πάλι να φροντίζεις τον εαυτό σου…υγιεινη διατροφή, γυμναστική, καινούριοι φίλοι, shopping therapy…και μια ωραία μέρα σου κτυπάει ξανά ο έρωτας την πόρτα. Αυτά δε βλέπουμε και στις ταινίες; Ε, αυτά γίνονται και στην πραγματική ζωή.
Η τελευταία σου δισκογραφική δουλειά έχει τίτλο “Ονειρεύομαι ακόμα μαμά”. Εσύ Ευρυδίκη τι ονειρεύεσαι ακόμα; Και τι φοβάσαι ακόμα;
Ονειρεύομαι απλά καθημερινά πράγματα. Ειδικά με τα προβλήματα που αντιμετωπίζει η χωρα μας και η Ελλάδα και η Κύπρος, τα όνειρα μου περιορίζονται σε πράγματα που θα έπρεπε κανονικά να είναι δεδομένα. Όπως το να έχουμε δουλειά ας πούμε και τον επόμενο μήνα, να καταφερουμε να σπουδάσουμε τα παιδιά μας για να έχουν καλύτερες ευκαιρίες σ’ αυτή τη ζωή…να έχουμε υγεία, δύναμη και ενέργεια για να συνεχίσουμε τον αγώνα για ένα καλύτερο αύριο, όχι μόνο για τους εαυτούς μας αλλά για ολόκληρο τον κόσμο…και το να μπορούμε να ζούμε στον τόπο μας ελεύθεροι που και αυτό μας το στερούν από τότε που γράφεται ιστορία σ’ αυτόν τον τόπο. Υπάρχουν κάποιες αρχές που θα έπρεπε να διέπουν κάθε κοινωνία και κάποια βασικά δικαιώματα που θα έπρεπε να έχει ο κάθε άνθρωπος σ’ αυτή τη γη και τα δικά μας καταπατώνται ακόμα. Πώς να μην ονειρεύομαι λοιπόν καινουριες, καλύτερες μέρες; Και πώς να μην φοβάμαι τα αρρωστημένα μυαλά κάποιων ανθρώπων; Αυτό φοβάμαι περισσότερο….τον ίδιο τον άνθρωπο που δεν σέβεται τον πλανήτη και ό,τι υπάρχει πάνω σ’ αυτόν. Τη φύση, τους ανθρώπους, τη ζωή γενικότερα.
Στη Λάρνακα έρχεσαι συχνά; Κύπρο κάθε πόσο έρχεσαι; Ο γιος σου ο Άγγελος έχει σχέση με το νησί των γονιών του, με την Κύπρο μας;
Έρχομαι συχνά στην Κύπρο, αλλά μένω Λευκωσία επειδή εκεί είναι το σπίτι μας. Τώρα πια έρχομαι ακόμα συχνότερα, κάθε 2 βδομάδες, αφού διδάσκω και στο μουσικό εργαστήρι του Γιώργου Θεοφάνους και έτσι έχω και τη χαρά να βλέπω και τους δικούς μου περισσότερο. Ο Άγγελος περνάει στην Κύπρο όλες τις διακοπές του από τότε που ήταν μωρό. Αγαπά την Κύπρο μας και μιλάει κανονικα κυπριακά όποτε βρίσκεται εκεί.
Το καλλιτεχνικό- μουσικό σου μονοπάτι, όλα αυτά τα χρόνια τι σου έμαθε;
Να κάνω πάντα αυτό που θέλω χωρίς να ακούω κανέναν παρά μόνο την καρδιά μου και το ένστικτο μου.
Συνήθως Ευρυδίκη επιλέγεις μικρούς χώρους για εμφανίσεις. Γιατί;
Δεν έχει να κάνει με μικρά ή μεγάλα μαγαζιά. Επιλέγω κυρίως μουσικές σκηνές όπου μπορώ να εκφραστώ όπως θέλω χωρίς να με περιορίζει κάτι καλλιτεχνικά. Οι πιο μεγάλοι χώροι απαιτούν διαφορετικές συνεργασίες αλλά και άλλη αντιμετώπιση σε ό,τι αφορά στο ρεπερτόριο και στον τρόπο έκφρασης που σε αυτή τη φαση που βρίσκομαι δεν είμαι διατεθειμένη να το κάνω.
Στον ελεύθερο σου χρόνο τι κάνεις;
Κυρίως ξεκουράζομαι…είτε ακούγοντας μουσική, είτε πηγαίνοντας σε κάποιους χώρους να δω κάποιους φίλους, είτε σερφάροντας λίγο στο ίντερνετ…καμιά φορά μαγειρεύω κιόλας…(Χαμογελά)
Η πιο αγαπημένη σου συνήθεια;
Να πίνω καφέ το πρωί χωρίς να μιλάω σε κανέναν και να σκέφτομαι…χαίρομαι λίγο με τη μοναξιά μου, την επιζητώ και μ’ αρέσει. Είναι πολύ δημιουργική αυτή η ώρα όπου κλείνομαι στον εαυτό μου, σκέφτομαι και κάνω σχέδια.
Κύπρο πότε θα έχουμε την χαρά να σε απολαύσουμε; Για το καλοκαίρι ετοιμάζεις κάποιες εμφανίσεις;
Αυτό δεν το γνωρίζω αυτή τη στιγμή. Εύχομαι να γίνει κάτι σύντομα. Ετοιμάζω εμφανίσεις εννοείται, αλλά δεν έχω κάτι ανακοινώσιμο ακόμα.
Ποιος στίχος από τα τραγούδια σου σε εκφράζει αυτό τον καιρό;
“ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΙ ΕΓΩ ΚΙ ΑΠΟΨΕ ΘΑ ΦΩΝΑΞΩ, ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΚΙ ΕΓΩ ΒΑΡΕΘΗΚΑ Θ’ ΑΛΛΑΞΩ…” Και η συνέχεια είναι γνωστή. Με σκοτώνεις και σε σκοτώνω, γιατί είμαι άνθρωπος κι εγώ. Δυστυχώς με ό,τι συμβαίνει στη χώρα μας αυτή την περίοδο, με την αυξημένη εγκληματικότητα και τους κινδύνους που αντιμετωπίζουμε όλοι μας και κυρίως τα παιδιά μας φτάνουμε στο σημείο πολλοί από μας να λέμε ότι, ναι, είναι σωστό να παίρνει κανείς το νόμο στα χέρια του. Υπάρχει τεράστια οργή μέσα μας.
