Γράφει ο Αντρέας Κωνσταντινίδης
Σύμφωνα με την δημοκρατία των προγόνων μας,θεμελιώδης αρχή της ήταν η αποδοχή της διαφορετικότητας του άλλου, ακόμα κι αν αυτό δεν άρεσε.
Η διαφορετικότητα αυτή μπορούσε να ήταν οτιδήποτε, από φυλετική μέχρι εμφανισιακή.
Κατά πόσο το τηρούμε αυτό στις μέρες μας, δεν ξέρω και ούτε μπορώ να πω με σιγουριά χωρίς να δω στατιστικά από έρευνες, γιατί ακούω συνέχεια διαφορετικές απόψεις και άκρα και από τις δυο πλευρές, (του ρατσιστή και του αντιρατσιστή), αλλά ακούω επίσης και πιο ήπιες απόψεις περί θέματος.
Τα ποσοστό όμως, λένε άλλα και οι Έλληνες απ’ ότι φαίνεται δεν θα δέχονταν ποτέ να τους αποκαλέσουν ρατσιστές. Ψηλό ποσοστό δηλώνει αποδοχή της γειτονιάς με αλλόθρησκους και αλλοεθνείς (67%).
Συναστροφές ή φιλικές σχέσεις με αλλοεθνείς δηλώνει το (53%) ενώ με αλλόθρησκους(35%).
Άλλο θέμα αυτό αλλά είναι ακόμα ένα σημάδι ότι η εκκλησία μας επηρεάζει σαν κοινωνία σε ακόμα ενα τομέα.
Θα ξεκινήσω με τον χρωματικό-εθνικό ρατσισμό.
Θεωρώ απόλυτα φυσιολογικό αν μεγαλώσεις σε μια χώρα που δεν υπάρχουν μαύροι, ή άλλα χρώματα πέρα από το δικό σου, η τηλεόραση δείχνει ταινίες με “άσπρους ήρωες” και έχεις και οικιακή βοηθό από μια τρίτη χώρα επειδή οι γονείς σου μπορούν οικονομικά, τότε ναι ενδέχεται να γίνεις κατά κάποιο τρόπο ρατσιστής. Υπάρχουν και οι εξαιρέσεις φυσικά όπου οι γονείς είναι ανυκτόμυαλοι και σου εξηγούν από μικρή ηλικία για το θέμα του ρατσισμού.Και φυσικά δεν είναι μόνο αυτό…αν μεγαλώνεις στην Ελλάδα ή τη Κύπρο του 2012, ακόμα και αν δεν ήσουν ρατσιστής θα γίνεις!
Όταν έρχονται μεταναστές, είτε λαθραίοι, είτε μόνιμοι και σου παίρνουν τις δουλειές επειδή ο εργοδότης Έλληνας/Κύπριος μπορεί να του δώσει το μισό μισθό απ’ όσα θα έδινε σε εσένα, τότε θα το δεις ρατσιστικά το θέμα δίχως να δεις τις πραγματικέςς αιτίες που έμεινες άνεργος.
Μια άλλη μορφή ρατσισμού που ίσως να το βλέπουμε καθημερινά είναι ο κοινωνικός ρατσισμός, δηλαδή η εχθρική στάση απέναντι σε ορισμένες ομάδες, όπως οι φορείς του Aids, τα άτομα με ειδικές ανάγκες, οι πρωην φυλακισμένοι,οι μετανάστες, οι ομοφυλόφιλοι, οι ναρκωμανείς ,οι ζητιάνοι και άλλες πολλές κοινωνικές ομάδες. Για αυτά τα θέματα ίσως δεν μπορώ να εκφράσω γνώμη επειδή εκτός από την ομάδα των μεταναστών που αναφέρθηκα και πιο πάνω δεν είχα και αρκετές επαφές με τις υπόλοιπες ομάδες.
Όμως από την στιγμή που ο περισσότερος κόσμος δεν διδάσκεται την αξία της ισότητας, της δικαιοσύνης, της ειρήνης και του αλληλοσεβασμού είναι πολύ εύκολο να παρασυρθούμε από ρατσιστικές αντιλήψεις.
Οι επιπτώσεις του ρατσισμού εκδηλώνεται σήμερα με πολλούς τρόπους και προσβάλει ανεπανόρθωτα σχέσεις ατόμων και λαών γενικότερα.Ο ρατσισμός όμως κρύβει απρόβλεπτους κινδύνους για μια κοινωνία, επειδή οι έντονες διακρίσεις μπορεί να οδηγήσουν σε εκμετάλλευση κάποιων κοινωνικών ομάδων σε διχασμό και αναταραχές.
Η αντιμετώπιση του ρατσισμού δεν είναι απλά μια πρόταση, ούτε είναι γραμμένη σε βιβλία από νομπελίστες, πλέον είναι τόσο συγχυσμένα τα πράγματα στην κοινωνία που ζούμε που φαντάζει αδύνατο να καταργηθεί ο ρατσισμός…Εγώ δεν είμαι υπέρ του ρατσισμού, αλλά επίσης δεν θέλω να πάρει την θέση μου στην δουλειά ενας ξένος για πολύ λιγότερα λεφτά. Το πρόβλημα ξεκινάει από το κράτος κι όχι τον αλλοδαπό. ..από το κράτος ξεκινάει το πρόβλημα και εκεί πρέπει να σταματήσει!
