Γράφει ο Ανδρέας Κωνσταντινίδης
“Δεν πιστεύω σε εκκλησίες κι όλες αυτές τις ανώνυμες εταιρείες που τα οικονομάνε αποκοιμίζοντας το κόσμο. Διαχωρίζουν τους λαούς για να τους ελέγχουν καλύτερα. Εγώ πιστεύω στον άνθρωπο και στην καλή παρέα!”
‘Ηταν τα λόγια κάποιου άγνωστου στον Λευκό Πύργο πριν λίγες μέρες.
Δεν είναι βέβαια η πρώτη φορά που ακούμε κάτι τέτοιο αλλά, ο τρόπος που το έλεγε, η ώρα, η παρέα, λίγες μπύρες, και ένας άγνωστος να μας λέει “ασυναρτισίες”, αλλά και σοφά λόγια, θα ομολογήσω ότι με έβαλε σε αμέτρητες σκέψεις αυτή η συγκεκριμένη κουβέντα.
Οι περισσότεροι, ίσως, θα διαφωνείται μαζί μου και μολις διαβάσετε την πρώτη παράγραφο ασυναίσθητα θα σκεφτείτε το Θεο.
Κάποιοι άλλοι λιγότερο “φανατισμένοι” θα πείτε “ε οκ, άλλο η εκκλησία κι άλλο η θρησκεία..”
Εγώ θα πω, ναι ρε φίλε έχεις απόλυτο δίκαιο! Εγώ πιστεύω στον άνθρωπο και στην καλή παρέα! Όπως το αντιλαμβάνεται ο καθένας. Άλλοι το λεν ειρήνη, άλλοι αγάπη, περισσότερο ουτοπία μου ακούγετε εμένα…
Αλλά δεν παύω να πιστεύω στον άνθρωπο. Η αθρωπότητα περνάει μια απίστευτη κρίση τα τελεύταια χρόνια αλλά αυτό δεν μας πτοεί και ούτε θα μας πτοήσει και φυσικά δεν μιλώ για όλες τις “τάξεις”, αφού κάποιοι είναι πιο βολεμένοι,δηλαδή έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής από τους περισσότερους.
Όσο για την καλή παρέα, όλα ξεκινούν από τον άνθρωπο ξανά…μια καλή παρέα αποτελείται από άτομα που είναι σωστοί άνθρωποι με τους δικούς τους και ας ειναι κωλόπαιδα για τους υπόλοιπους…
Και ναι ακόμα σκέφτομαι αυτά που είπε ο άγνωστος φίλος, κι “όλες αυτές τις ανώνυμες εταιρίες που τα οικονομάνε αποκοιμίζοντας τον κόσμο! Διαχωρίζουν τους λαους για να τους ελέγχουν καλύτερα..”
Τι πραγματικά ήθελε να πει; Πόσο βαθιά παει το θέμα; Πολύ βαθιά νομίζω. Πιο βαθιά από ότι μπορούμε να σκεφτούμε και να ερευνήσουμε εμείς ο απλός κόσμος.
Και επειδή θέλω να μείνω με αυτή τη σκέψη μέχρι να βρω κάτι καλύτερο,θα διαδίδω αυτή την φράση αγάπης που είπε ο φίλος… “Εγώ πιστεύω στον άνθρωπο και στην καλή παρέα….”
