Γράφει η Γιώτα Δημητρίου, (απόφοιτος θεατρικών σπουδών)
Αιδοίων Μονόλογοι
Ζητώ συγγνώμη για την απουσία μου από την στήλη τις τελευταίες δύο βδομάδες, αλλά μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι είχα αρκετά σοβαρό λόγο.
Αφού πρόσφατα έχω χάσει ένα δικό μου άνθρωπο η οποία ήταν τρομερή γυναίκα και επίσης επειδή είναι πολύ σύντομα τα γενέθλια της μητέρας μου, ένιωσα ότι ήθελα να γράψω κάτι για τη γυναίκα και με αυτό τον τρόπο να επαινέσω το γυναικείο φύλο.
Γι’ αυτό, αν και λίγο ταμπού θα σας μιλήσω για το Vagina Monologues/Αιδοίων Μονόλογοι, της Eve Ensler που είναι θεατρική μορφής verbatim, δηλαδή θέατρο κατά λέξη. Φτιάχτηκε απο 200 περίπου συνεντεύξεις που πήρε η ίδια από γυναίκες απ’ όλο τον κόσμο, τις οποίες ρώτησε για τη σχέση τους με το αιδοίο τους. Η Ensler πήρε τη διαδικασία της θεατρικής μορφής verbatim και μετάτρεψε τις συνεντεύξεις σε μονολόγους οι οποίοι εστιάζονται στη σχέση της γυναίκας με τη σεξουαλικοτητά της και πιο συνγκεκριμένα με την κολπική της κοιλότητα μέσω του σεξ, του έρωτα, του βιασμού, την εμμηνόρροια, τον ακρωτηριασμό , τη γέννα, τον οργασμό και τέλος των διαφόρων ονομάτων που δίδονται στο αιδοίο. Ένα επαναλαμβανόμενο θέμα σε όλο το κομμάτι είναι ο κόλπος ως εργαλείο ενδυνάμωσης των γυναικών, και η απόλυτη ενσάρκωση της ατομικότητας.
Το κυριότερο και πιο βασικό επιχείρημα των “Αιδοίων Μονόλογοι” είναι η υποκείμενη σχέση που μπορεί κανείς να έχει ή να μην έχει με τα γεννητικά του όργανα, με το υπόλοιπο του σώμα καθώς επείσης με ολόκληρο του τον εαυτό και την ύπαρξή του. Και πώς, αφού έχει γίνει ταμπού στη σύγχρονη κοινωνία μας, έχουμε καταστρέψει μια από τις πιο ιερές, πρωτόγονες, φυσικές και αγνές σχέσεις που μπορεί να έχει κανείς. Μέσα απο την περιέργεια, το γέλιο, τα δάκρυα και τον πόνο η Ensler δείχνει ότι το αιδοίο είναι ένας κοινός τόπος συνάντησης για τους άνδρες και τις γυναίκες σε αρκετά επίπεδα.
Η Ένσλερ είπε: “Το αιδοίο έχει το δικό του μυαλό. Υπάρχει ένα είδος σοφίας μέσα του, μια δύναμη. Τα παιδιά έρχονται από εκεί, είναι η αρχή των τόπων, εκεί από όπου όλοι ξεκινήσαμε. Είναι το μέρος των επιθυμιών μας. Πιστεύω ότι ως γυναίκες έχουμε εκπαιδευτεί στο να μην έχουμε επιθυμίες. Γιατί οι επιθυμίες έχουν δύναμη. Για την καταπίεση των επιθυμιών μας έχουν χρησιμοποιηθεί διάφορα μέσα. Ένα από αυτά είναι η κατασκευή ενοχής. Οι γυναίκες αισθάνονται ένοχες για τη σεξουαλικότητά τους. Σκεφθείτε όλους αυτούς τους μύθους που υπάρχουν για τις πόρνες. Η δική μου προσπάθεια μέσω του βιβλίου και της παράστασης ήταν να παρακινήσει τη γυναίκα να επανασυνδεθεί με τις επιθυμίες της και κατά συνέπεια με τη σοφία και τη δύναμή της. Βλέπετε, όταν ενώνεσαι με τις επιθυμίες σου δεν έχεις άλλη εκλογή από το να δράσεις στον κόσμο, να κάνεις επιλογές, και οι περισσότερες γυναίκες δεν επιλέγουν”.
Σας καλώ να το διαβάσετε, αν δεν το έχετε ήδη διαβάσει , ακόμα και οι άνδρες. Θα σας κάνει να αναθεωρήσετε πολλά πράγματα! Μπορείται να διαβάσετε και να δείτε συνέντευξη της στο <http://www.e-steki.gr/showthread.php?t=21693> .
Τα λέμε την άλλη εβδομάδα!
