Γράφει η Ψυχοθεραπεύτρια/ Υπνοθεραπεύτρια Κλαίρια Δεσπότη (BSc Psychology, MACP, Dip. Clinical Hypnotherapy, NGH, GHR reg., Dip. CVGB (Virtual Gastric Band Hypnosis), Hypnobirthing&Hypnofertility practitioner, WILL-STOP Hypnotherapy, Dip. Stress&Anger Management Coaching, Tηλέφωνο 99901858.Email: kleria@skalatimes.com
“Η δύναμη της συγχώρεσης”
Ο καθένας από εμάς σε κάποια φάση της ζωής του έχει πληγωθεί από τα λόγια ή τις πράξεις κάποιου άλλου. Όταν όμως κάποιος που αγαπάμε μας πληγώσει μας δίνει δύο επιλογές. Μπορούμε να παραμένουμε θυμωμένοι και αγανακτισμένοι με την συμπεριφορά του τρέφοντας αισθήματα εκδίκησης και πικρίας ή να τον συγχωρέσουμε και να τον ελευθερώσουμε για να μπορέσουμε να προχωρήσουμε μπροστά. Οι περισσότεροι ψυχολόγοι ανά το παγκόσμιο συνιστούν αντί να αφήνουμε το θυμό να κατασπαράζει τα μέσα μας, να συγχωράμε και να δείχνουμε πραγματική συμπόνια σε όσους μας έχουν αδικήσει.
Δύσκολα ξεχνάμε αυτούς που μας πλήγωσαν. Ας μην ξεχνάμε ότι όταν κάποιος μας βλάψει τότε είναι λογικό να νιώθουμε αδικημένοι και να κρατάμε στάση άμυνας (και όχι μόνο από το συγκεκριμένο άτομο αλλά από άλλους ανθρώπους γενικά από φόβο μην την ξαναπατήσουμε), κι αυτό είναι πολύ φυσιολογικό. Όμως σε πολλές περιπτώσεις μένουν κατάλοιπα έχθρας και μνησικακίας, καθώς και μια επιθυμία να εκδικηθούμε αυτόν που μας πλήγωσε. Πόση από την καλή μας ενέργεια μπορεί να εξαντλήσει αυτό; Η μνησικακία και η πικρία δεν επουλώνουν τις πληγές. Μάλλον το αντίθετο. Ανεξάρτητα από το πόσο δικαιολογημένοι πιστεύουμε ότι είμαστε, ανεξάρτητα από του τι μας έχουν κάνει , με το να μένουμε προσκολλημένοι στο παρελθόν και να αναλωνόμαστε απλά κάνουμε ζημιά στον εαυτό μας, και παραμένουμε συνειδητά είτε ασυνείδητα φυλακισμένοι στο παρελθόν. Μόνο όταν συγχωρέσουμε τον άλλο (αλλά και τον εαυτό μας αν χρειάζεται), μπορούμε να ελευθερωθούμε από αυτή τη φυλακή αυτών των αρνητικών συναισθημάτων που μακροπρόθεσμα μας εξασθενούν.
Με το να συγχωρέσουμε κάποιον δεν σημαίνει ότι δεχόμαστε ή ανεχόμαστε την πράξη του. Μπορούμε αν θέλουμε να συγχωρέσουμε τον άνθρωπο, σαν άνθρωπο με αδυναμίες και το δικαίωμα του χαρακτήρα του, αλλά δε μας αναγκάζει κανείς να συγχωρέσουμε την πράξη. Δεν δικαιολογούμε σε καμιά περίπτωση την πράξη του άλλου ούτε ελαχιστοποιούμε το λάθος του. Ναι, πολλές φορές οι άνθρωποι συμπεριφέρονται με τρόπους που προκαλούν δυσάρεστες αντιδράσεις και συναισθήματα σε εμάς. Κάτι που δεν μπορούμε να ελέγξουμε. Γιατί σίγουρα στο μόνο που μπορούμε να έχουμε τον απόλυτο έλεγχο είναι στις δικές μας πράξεις και σκέψεις.
Στην πραγματικότητα μια τέτοια συγχώρεση μπορεί και να μην έχει να κάνει τίποτα με το άλλο άτομο, αλλά με τον εαυτό μας. Γιατί όταν συγχωρέσουμε νιώθουμε περισσότερη ηρεμία και γαλήνη παρά θυμό και πικρία. Ας μην ξεχνάμε ότι αυτός που μας θυμώνει μας ελέγχει, και το τελευταίο που θα ήθελε οποιοσδήποτε από εμάς είναι να αφήσει τα συναισθήματα του να είναι έρμαιο κάποιου άλλου. Όταν αποφασίσουμε ότι θέλουμε να συγχωρέσουμε κάποιον που μας πλήγωσε με τον οποίο δεν έχουμε πλέον επαφή μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε την τεχνική της “άδειας καρέκλας” που είχαμε αναφέρει σε προηγούμενο άρθρο και που αφορούσε τον χωρισμό. Με κλειστά μάτια φανταζόμαστε τον ‘θύτη’ σε μια άδεια καρέκλα να κάθεται απέναντι μας και αφού βγάλουμε από μέσα μας όσα έχουμε να πούμε του δηλώνουμε ότι τον συγχωράμε και τον αφήνουμε ελεύθερο.
Όντως, η συγχώρεση μπορεί να αποβεί άκρως θεραπευτική και μας γεμίζει με ένα παράξενο αίσθημα απελευθέρωσης που μας βοηθά να προχωρήσουμε παρακάτω και να δημιουργήσουμε πιο υγιείς σχέσεις μεταγενέστερα. Επίσης, μας απαλλάσσει από έχθρα και περιττό άγχος που σίγουρα κανείς μας δεν χρειάζεται. Από την άλλη όλο και κάποιο μάθημα θα πήραμε που θα μας βοηθήσει στο μέλλον. Και από κάθε άνθρωπο που μπαίνει στη ζωή μας έχουμε σίγουρα να μάθουμε κάποιο μάθημα. Ας το εκμεταλλευτούμε λοιπόν…
