Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Ένα από τα λίγα καλά που έχω ως άνθρωπος, είναι το ότι παραδέχομαι τα λάθη και τα κουσούρια μου. (Εκτός στα γκομενικα, εκεί πεισμώνω σαν μουλάρι όσο λάθος κι αν έχω).
Συνειδητοποίησα λοιπόν πρόσφατα πως έχω γίνει μανιακή με το facebook. Όχι με τους ανθρώπους του (δηλαδή όχι με τους facebook friends, by the way εκείνο το “facebook friends” χρήζει διδακτορικής ανάλυσης),αλλά με γκρουπς. Σχεδόν σαν ιεροτελεστία κάθε πρωί μαζί με τον καφέ πρέπει να δω τι έχουν ποστάρει οι True Activist, το Zeitgeist και 2-3 άλλα γρουπάκια αυτού του είδους. Και βεβαίως να κάνω share, να σχολιάσω κτλ. Επίσης μαζί με τον καφέ απαραίτητο διάβασμα και το facebook page και blog του Πιτσιρίκου. Με τον Πιτσιρίκο έχω πάθει τόση εξάρτηση σε σημείο που αν σταματήσει να γράφει ή με βγάλει από το facebook group του θα κλαίω και θα οδύρομαι λες και με έχει χωρίσει γκόμενος μετά από δέκα χρόνια σχέσης.
Φυσικά όλα αυτά μπορεί να ακούγονται ως “αθώα κολλήματα”. Δεν είναι όμως. Το κόλλημα μου με γκρουπάκια και ανώνυμους bloggers όσο και αν τρέφουν το πνεύμα μου (τα συγκεκριμένα που παρακολουθώ τελοσπάντων) δεν παύουν από το να τείνουν να γίνουν εξάρτηση/εθισμός. Και ως γνωστό κανένας εθισμός δεν είναι καλός. Για να σας δώσω να καταλάβετε, την περασμένη βδομάδα, ξύπνησα, έκανα καφέ και πήγα μαζί με μια φίλη μου θάλασσα. Δεν πρόλαβα να μπω στο facebook. Μέχρι το απόγευμα που ήρθα σπιτί είχαν περάσει από το μυαλό μου 4-5 φορές τα facebook obsessions μου. (“Τι να έγραψε άραγε σήμερα ο Πιτσιρικός; Θα πόσταραν κάτι καινούριο οι True Activist; Ψες δεν είχαν βάλει τίποτα καινούριο στο Zeitgeist facebook page. θα μου απάντησαν στο message που τους έστειλα οι ακτιβιστές;”)
Δεν ξέρω αν έχουν πάθει κι άλλοι αυτή την τάση/ίωση φεϊσμουκίτιδα….Το παραδέχομαι, όμως, πως είναι ολίγον pathetic. (Ολίγον; Λέμε τώρα…).
Το facebook, μου είναι χρήσιμο. Εκτός από το ότι ποστάρουμε την ύλη του Skala Times μας, επικοινωνώ με την φίλη μου την Ελένη στην Νέα Υόρκη, με την Νάνσια και την Ελίνα στο Λος Άντζελες, με την Αντριάνα στην Βραζιλία, με τους Καναδούς που μέναμε στο ίδιο Campus, στο Harlow στην Αγγλία, βλέπω φωτογραφίες τους, τις καθημερινές τους σκέψεις και κουβέντες στα status τους….We keep in touch τελοσπάντων κι όλα αυτά είναι οκ.
Το κόλλημα όμως που έχω πάθει είναι ένα θέμα που πρέπει να με προβληματίσει και χρήζει άμεσης θεραπείας. Θα τα καταφέρω άραγε;
Μέχρι να δω πως θα πετύχω την απεξάρτηση μου, πάω να κάνω ένα καφέ και να δω τι έχει ποστάρει ο Πιτσιρίκος.
(Από βδομάδας η απεξάρτηση).
