Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
Να με συγχωρέσετε….δεν θα γράψω για κάτι επίκαιρο, αυτή τη βδομάδα, ούτε για σκέψεις μου. Για να ακριβολογούμε, δε θα γράψω τίποτα. Θα αντιγράψω! Θα αντιγράψω στίχους του Αντώνη Τσαγρή (από ένα τραγούδι του Χρήστου Θηβαίου). Επειδή, τις τελευταίες μέρες διαισθάνομαι πως τα πιο σπουδαία πράγματα τα είπαμε στ’ αστεία….
“Τα πιο σπουδαία πράγματα
τα είπαμε στ’ αστεία,
στα πάρτι, στα ξενύχτια μας,
στα ζαχαροπλαστεία.
Τα πιο σπουδαία πράγματα,
τα είπαμε στ’ αστεία,
στα γέλια διπλωθήκαμε,
μετά ερωτευθήκαμε
και γράψαμε ιστορία.
Τώρα τρέχω και δε φτάνω,
πες μου τι να κάνω,
που σε αγαπώ.
Τώρα τρέχω και δεν φτάνω,
φεύγεις και σε χάνω
και θα τρελαθώ.
Τα πιο σπουδαία πράγματα,
τα είπαμε στ’ αστεία
και βρήκαμε στα τραύματα
την αισιοδοξία.
Τα πιο σπουδαία πράγματα,
τα είπαμε στ’ αστεία,
μπορεί να μεγαλώσαμε,
μα τα φιλιά που δώσαμε
δεν χάνουν την αξία.
Τα πιο σπουδαία πράγματα,
τα είπαμε στ’ αστεία
και μέσα απ’ τα τραγούδια μας
δυνάμωσε η φιλία.
Τα πιο σπουδαία πράγματα
τα είπαμε στ’ αστεία
κι αν κάποτε χωρίσουμε,
εμείς θα τραγουδήσουμε
να βγούμε ισοπαλία”.
Υ.Γ Αφιερωμένο σε φίλες, φίλους (κι όχι μόνο), που αγάπησα, που αγαπώ. Που τα πιο σπουδαία μας τα είπαμε στ’ αστεία…
