Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Εδώ και αρκετό καιρό διανύουμε μια παγκόσμια οικονομική κρίση, που απ’ ότι φαίνεται δεν πάει να κοπάσει. Μόλις πριν λίγες μέρες, η μεγαλύτερη τράπεζα της Αγγλίας, που μέχρι χθες φαινόταν δυνατή, μπαίνει με την σειρά της στην προβληματική λίστα.
Τελικά ο άνθρωπος δεν ήταν έτοιμος να δεχτεί τέτοια πλούτη χωρίς να χάσει τις αξίες του. Σίγουρα δεν ήταν έτοιμος. Γεμάτος εγωϊσμό και περιφάνια πως θα μπορούσε να ήταν ευχαριστημένος; Πώς θα μπορούσε ο οποιοσδήποτε άνθρωπος να ήταν ευχαριστημένος με όσα πλούτη και αν είχε, από την στιγμή που υπάρχουν συνανθρώποι μας που πεθαίνουν απο την πείνα και από μολυσμένα νερά;
Με τέτοια ανισότητα, χωρίς καμία ισσοροπεία, δεν γίνεται να νοιώθουμε καλά. Αυτή είναι η ψευδαίσθηση μας. Μιλούμε για αγάπη…
Αυτή η κρίση μπορεί να μας διδάξει και εμάς κάτι. Επειδή δεν τελείωσε ακόμα. Να δούμε τι άλλο μας επιφυλάσει. Θα δούμε.
Είναι ο καιρός τέτοιος που χρειάζεται αληθινή αγάπη, αν θα ανταπεξέλθουμε. Πρέπει να σταθούμε ενωμένοι. Να υποστηρίξουμε ο ένας τον άλλον. Υπάρχει οικονομικός πόλεμος που καταβροχθίζει χώρες, που καταβροχθίζει ζωές ανθρώπων.
Θα ήταν καλό να φτιάχναμε την στρατηγική μας. Πολλοί ακούσαμε την φράση “να αγοράζουμε ντόπια προϊόντα”. Αυτή η φράση μπορεί να είναι αυτό που θα μας δώσει κάποιες ανάσες. Λοιπόν, ναι, να αγοράζουμε ντόπια προϊόντα. Ξεκινώντας από την πόλη μας την Λάρνακα. Υποστηρίζουμε τους Λαρνακείς. Ψωνίζουμε απο τους Λαρνακείς. Φτάνει τούτα τα υπερκαταστήματα! Το γνωρίζουμε ότι έχουν την δύναμη να προσφέρουν χαμηλότερες τιμές αφού αγοράζουν τεράστιες ποσότητες. Αλλά εμείς τους δίνουμε τα λεφτά για να το κάνουν αυτό. Κάθε φορά που δίνουμε λεφτά για κάτι είναι σαν να ψηφίζουμε. Πρέπει να ψηφίσουμε αυτό που μας συμφέρει πραγματικά. Πρέπει να αρχίσουμε να σκεφτόμαστε.
Το δεύτερο πράγμα που πρέπει να έχουμε υπόψη μας είναι τα Κυπριακά προϊόντα. Αν αγοράσουμε προϊόντα που δεν είναι Κυπριακά είναι σαν να πετάμε τα λεφτά μας έξω απο την Κύπρο. Και η χώρα μας γίνετε φτωχότερη. Την ίδια ώρα αναγκάζουμε τους κατασκευαστές, καλλιεργητές, να βάζουν τις τιμές τους πιο ψηλά για να τα βγάλουν πέρα. Και ακόμα κάτι: Χρειάζεται ενέργεια και καυσαέριο για να έρθει κάτι από μια άλλη χώρα. Αγοράζοντας ντόπια, τουλάχιστον με αυτή τη λογική νοιαζόμαστε (και) για το περιβάλλον.
Είναι πολλά τα πλεονεκτήματα και αυτά είναι αλυσιδωτά. Αυτό σημαίνει ότι αν αρχίσουμε πολλοί μαζί να κινούμε τον τροχό, τότε θα φτάσει η ώρα που ο τροχός θα αναπτύξει ταχύτητα. Πολλοί μαζί μπορούμε να κινήσουμε την οικονομία μας. Το ένα θα φέρει το άλλο και διάφοροι τομείς θα ωφεληθούν. Το βασικότερο είναι να το πιστέψουμε. Να πιστέψουμε ότι η μικρή μας Κύπρος μπορεί. Μπορεί ο Σκαλιώτης, μπορεί ο Κύπριος. Γιατί να βλέπουμε παντού made in China και made in Turkey. Είναι καλύτεροι από εμάς;
Ξέρω ότι υπάρχει και εσωτερικός πόλεμος στην χώρα μας. Αυτά όμως είναι…πελάρες! Δέν έχουμε ενέργεια για αυτά. Βρισκόμαστε όλοι στο ίδιο καζάνι. Η εικόνα είναι πολύ πιο μεγάλη απο το μοιρασμένο μας νησί. Ας ενωθούμε να δούμε εμάς όλους ποιός μας τα πιάνει. Να μην πάθουμε όπως την Ελλάδα. Κάποιοι δεν αξίζουν να παίρνουν τέτοια λεφτά απο τους απλούς πολίτες. Είναι δικά μας τα λεφτά. Δικός μας μόχθος. Δεν είναι αριστεροί ή δεξιοί ή κάποιο άλλο κόμμα. Είναι συγκεκριμένοι ανθρώποι. Είναι αυτοί που δεν νοιάζονται για τους άλλους.
Είμαστε καλά μορφωμένοι απο τους παππούδες μας, τις γιαγιάδες μας, σε θέματα ηθικής. Ας βάλουμε αυτές τις βασικές γνώσεις και το ένστικτο μας, να μας οδηγήσουν. Γιατί μας κοροϊδεύουν τόσο εύκολα;
Και κάτι τελευταίο. Αυτό είναι ένα ερώτημα μου. Κάτι που θα ήταν καλά να συζητηθεί. Ας πούμε ότι αυτή η κρίση είναι αληθινή. Να πούμε ότι παττήσαν αυτές οι τράπεζες. So what? Ας πατήσουν. Ας φύγουν αυτοί οι αποτυχημένοι οργανισμοί. Ας κλείσουν. Οι περισσότεροι από τους ανθρώπους, υπεύθυνους, έχουν γερούς λογαριασμούς. Και οι υπόλοιποι (άσε που οι περισσότεροι εν με το μέσον που πήραν τες θέσεις), μορφωμένοι είναι. Κάτι θα βρεθεί να κάνουν. Και όλα αυτά τα εκατομμύρια να τα δώσουν για μια σωστή υποδομή. Να τα δώσουν ώστε να γίνουν δουλειές, να αρχίσει ο τροχός να γυρίζει. Και τα δάνεια που πήρε ο κόσμος; Χαλάλι τους. Να αναπνεύσει η οικονομία. Ας μείνουν τα σπίτια στους ανθρώπους. Ποιο είναι το κακό;
