Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Λεφτά, το όνειρο κάθε στιγμής. Αυτοί οι αριθμοί τυπωμένοι πάνω σε χαρτιά, σε μέταλα, στις οθόνες. Και με τι δεν μπορούν να γίνουν ανταλλαγή; Με αυτά μπορούμε να γευτούμε ότι δήποτε υλικό υπάρχει εδώ στην γη. Μπορούμε να πάμε ταξίδια, να αγοράσουμε ότι σπίτι φανταστούμε, αυτοκίνητα, ακριβά εστιατόρια, ξενοδοχεία, μπαράκια, ρούχα, ηλεκτρονικά, πισίνες κτλ, κτλ.
Θα μου πείτε ότι δεν μπορούμε να αγοράσουμε την αγάπη ή την ευτυχία…
Well…….
Η αγάπη και η ευτυχία δεν έχουν να κάνουν με τα λεφτά in the first place. Μπορούμε όμως να πούμε ότι αν τα έχουμε τα λεφτά τότε η ευτυχία έρχεται πιο εύκολα. Όχι επειδή την αγοράζουμε, αλλά άμαν δεν είμαστε τόσο αγχωμένοι λόγω των λεφτών, μπορούμε να απολαμβάνουμε την ζωή περισσότερο.
Στην ουσία όμως, δεν είναι επειδή έχουμε ή δεν έχουμε λεφτά που είμαστε ή δεν είμαστε ευτυχισμένοι, αλλά επειδή εμείς το επιλέγουμε.
Μπήκαμε τόσο βαθιά μέσα σε αυτό το σύστημα, που δεν ξέρουμε πως θα βγούμε. Την ίδια ώρα χάσαμε την ισσοροπία μας και την σωστή κριτική σκέψη. Επειδή είπαμε τόσα πολλά ψέματα και πιστέψαμε τόσο πολύ στα ψέματα που πλέον χάσαμε την αλήθεια. Και όταν δεν ξέρεις αν είσαι πραγματικά ευτυχισμένος τι γίνεται;
Προσωπικά εμένα με πείραξε πολύ το τι έγινε με τις τράπεζες στην Αγγλία. Έχω Αγγλικό αίμα μέσα μου after all. Το γνώριζα ότι η Αγγλία έχασε τα καλά που την χαρακτήριζαν για πολλή καιρό, την εγκυρότητα, την αξιοπρέπεια τον χαρακτήρα, όλα αυτά που χαρακτήριζαν εναν gentleman, όπως, άλλωστε, χάθηκαν απο όλο τον κόσμο. Αλλά δεν είναι εγωϊστικό αυτό που με έκανε να συγχιστώ. Δεν είναι επειδή έγινε στην Αγγλία. Είναι επειδή μας κοροϊδεύουν! Μας κοροϊδεύουν κυρίες και κύριοι, και μας κοροϊδευαν για πολλλά χρόνια. Και θα συνεχίσουν να το κάνουν.
Ήταν όλα μελετημένα, κανονισμένα. Όλα όσα είχαν να κάνουν με λεφτά. Το επιτόκιο στο δάνειο που πληρώνεις εσύ και εγώ, ήταν κανονισμένο. Πότε θα πάει πάνω και πότε θα πάει κάτω. Τα χρηματηστήρια, κανονισμένα. Και πολλά από τα κέρδη τους τα έβαζαν στην τσέπη τους.
Εγώ να κλέψω χίλια ευρώ θα βάλουν φυλακή. Αλλά αυτοί έκλεβαν πολλά εκατομύρια, και αυτό έχει διαφορά. Είναι αρκετά λεφτά για να μοιραστούν και οι πολιτικοί, και οι δικαστές, και όσοι άλλοι χρειάζεται να είναι μέσα στο κόλπο.
Μέσα μας, ξέροντας την αλήθεια, βλέπουμε την αδικία. Να δουλεύουμε για να έχουν τόσα πολλά κάποιοι που είναι ανάξιοι κάθε εμπιστοσύνης.
Ξέρετε τα λεφτά πραγματικά δεν υπάρχουν. Βασίζονται στην εμπιστοσύνη. Βασίζονται στο γεγονός ότι εγώ και εσύ θα ξυπνήσουμε και θα πάμε δουλειά. Και εμείς εμπιστευόμασταν αυτούς που κυβερνούσαν, είτε τα λεφτά μας, είτε την εταιρία μας, είτε την πόλη μας, είτε την χώρα μας , να κάνουν την δική τους δουλειά και να έχουμε όλοι καλύτερη ζωή. Και όταν λέω καλύτερη ζωή δεν μιλώ για 50 ινζών πλάσμα τηλεόραση ή για ένα – δύο ταξίδια τον χρόνο.
Η εμπιστοσύνη χάνεται. Το σύστημα ήταν σαπισμένο και τώρα είναι έτοιμο να καταρεύσει. Έφτασε η ώρα για αλλαγή. Έφτασε η ώρα για τον άνθρωπο που θα έρθει να δώσει ελπίδα στον κόσμο. Αυτόν που θα δώσει κάποιο είδος δικαιοσύνης. Χρειαζόμαστε αλλαγή.
