Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
Τους εξάντλησα όλους τους spiritual συγγραφείς (Neale Donald Walsch, Chopra, Wayne Dyer, Osho, κ.ά). Υπήρχε φάση της ζωής μου κατά την οποία διάβαζα την overrated κυρία Rhonda Byrne (“The Secret”, “The Power”) και πίστευα ότι μέσα από τα κολπάκια του law of attraction θα έβρισκα αυτό που αναζητούσα. Τώρα που το ξανασκέφτομαι δεν μπορώ να τους ακυρώσω όλους τους πιο πάνω, ίσως η δικιά μου αποτυχία να έγκειται στο γεγονός ότι δεν ήξερα ποτέ τι πραγματικά ήθελα. Ή ίσως αυτά που διατυμπάνιζα πως ήθελα, να μην τα ήθελα πραγματικά (παίζει κι αυτό το σενάριο). Για ποια αποτυχία μιλώ; Για το γνωστό στίχο “εμείς κινήσαμε γι αλλού κι αλλού η ζωή μας πάει”, που είναι ο υπότιτλος κάτω από τις σκηνές της ζωής μου τον τελευταίο καιρό.
Έτσι λοιπόν, κατέληξα στο συμπέρασμα πως εκείνο το all time classic “όλα στο κόσμο είναι γραμμένα”, μπορεί και να είναι αλήθεια (τελικά). Επίσης, εκείνο το άλλο χιλιοειπωμένο “πεπρωμένο φυγείν αδύνατον”, όσο κι αν επιθυμούν να το αναιρέσουν οι new age fan, μάλλον κι αυτό αληθινό είναι.
Για να είμαι ειλικρινής, για τίποτα δεν είμαι σίγουρη πλέον. Νόμιζα η ηλίθια πως ήξερα πολλά. Τίποτα δεν ξέρω, τελικά.
Και είναι και η βαλίτσα στη μέση του δωματίου να με κοιτά και να με προκαλεί, ενώ το βιβλίο της Αλκυόνης δίπλα, “Το Ταξίδι που λέγαμε”, ξύνει τις πληγές που προκαλούν μέσα μου οι τάσεις φυγής τον τελευταίο καιρό.
“Ακολούθησε τα σημάδια” λέει ο Κοέλο. Ναι, είδαμε κι αυτουνού οι συμβουλές που μας οδήγησαν. Άστο κύριε Πάολο μας, κανένα σύμπαν, κανένα σημάδι, συμβουλές άρλεκιν για να χαίρεται η κάθε κουρασμένη νοικοκυρά.
Από το ταξίδι της ζωής μου, (μέχρι τώρα), ένα κατάλαβα: την ώρα που γράφεις τα σχέδια και τα όνειρα σου σε ωραία notebooks, αυτή η πλανεύτρα (η ζωή) γράφει το μέλλον σου στα δικά της τετράδια, αδιαφορώντας τι έγραψες εσύ και τι θες.
Μοιρολατρία και φαταλισμός;
C’ est la vie, my friend !
