Γράφει ο David Fowles
Κάθε φορά που έρχεται η ώρα να γράψω αυτή την στήλη κάτι συμβαίνει μέσα μου. Κάτι που με συγκινεί. Η αγάπη μου και ο πόνος μου βγαίνουν προς τα έξω. Έρχεται η ώρα που οι σκέψεις και οι προβληματισμοί μου θα μπούν σε μια μορφή με την οποία μπορώ να εκφραστώ και συνάμα μπορώ να μοιραστώ με άλλους.
Τις περασμένες εβδομάδες, άρχισαν και μου έρχονταν συνεχώς πληροφορίες και νέα για τον κόσμο. Επειδή όταν επιδιώκεις να μάθεις κάτι, όλο το “σύμπαν” συνωμοτεί υπέρ σου. Οι πληροφορίες και η αλήθεια είναι πολύ σημαντικά πράγματα. Στην αρχή κάποιοι δεν ήθελαν τον κόσμο να μαθαίνει. Όταν κατάλαβαν ότι δεν μπορούσαν να αφαιρέσουν αυτό το δικαίωμα, άρχισαν να διεστραβλώνουν την αλήθεια ή να λένε την μισή αλήθεια. Το άλλο μισό φυσικά ήταν ψέματα. Και δεν υπάρχει κάτι σαν μικρό ψέμα, ακόμη και όταν μιλούμε σε μωρά. Η αλήθεια μπορεί να πονέσει στην αρχή, αλλά καλύτερα να την γνωρίζεις παρά να ζεις μέσα σε ένα ψέμα.
Εδώ που έχουμε φτάσει, ζούμε πολλά ψέματα και ψευδαισθήσεις. Εμείς οι ανθρώποι έχουμε την δύναμη να ζούμε σε ότι φανταστούμε. Άν φανταστούμε ότι τα λεφτά αγοράζουν τα πάντα, τότε αυτή η ψευδαίσθηση γίνεται η σημερινή μας πλαστή πραγματικότητα.
Ας πάμε λίγο πίσω στην ιστορία με τα λεφτά. Κάποτε κάποιος αποφάσισε για κάποιο γελοίο λόγο ότι το χρυσάφι έχει αξία! Και δεν ήταν επειδή είναι πολύ καλός αγωγός του ηλεκτρικού ρεύματος. Τέλος πάντων μπορεί να είδατε τις ταινίες στις οποίες οι άνθρωποι έσπευδαν να βρούν χρυσάφι σε κάποιες πολύ όμορφες περιοχές, μπορώ να πω. Έψαχναν τον πλούτο μέσα στον αληθινό τον πλούτο. Άκου τώρα.
Τέλος πάντων όσοι είχαν αρκετό χρυσάφι, φοβούνταν ότι θα το έχαναν. Υπήρχαν και κάποιοι χρυσοθήρες οι οποίοι φύλαγαν αυτό το χρυσάφι μέσα σε “αδιαπέραστα” χρηματοκιβώτια. Έτσι έπαιρνες το χρυσάφι σου σε αυτούς και αυτοί σου το φύλαγαν. Σου έδιναν μια απόδειξη ότι έχεις τόσο χρυσάφι κοντά τους. Λίγο αργότερα, αυτές οι χάρτινες αποδείξεις θα γίνονταν τα πρώτα χάρτινα λεφτά.
Αυτό που πρόσεξαν αυτά τα άτομα, ήταν ότι ο κόσμος προτιμούσε να συναλλάσσεται με αυτά τα χάρτινα παρά με το χρυσάφι. Το άλλο που πρόσεξαν είναι ότι αυτοί που αποταμίευαν το χρυσάφι τους δεν έρχονταν να το πάρουν και πολύ συχνά. Και επειδή αυτοί ήταν “έξυπνοι” άνθρωποι, χωρίς ιερό και όσιο , μπορούσαν να τυπώνουν κι άλλα χάρτινα πετσεττάκια και να αγοράζουν ότι θέλουν και δεν θέλουν. Δέκα φορές την αξία του χρυσού. Αυτοί παπάδες αυτοί τατάδες.
Αυτό ακριβώς γίνεται και σήμερα. Και όταν βρέθηκαμε σε τόση μεγάλη ύφεση, τότε άρχισαν να τυπώνουν και άλλα “πετσεττάκια”. Και μετά κι άλλα “πετσεττάκια”. Άν αναλογιστούμε σήμερα πόσα λεφτά χρωστούν οι χώρες όλες μαζί θα καταλάβουμε ότι ΔΕΝ υπάρχουν τόσα λεφτά. Η μιά χώρα χρώστα της άλλης χώρας αστρονομικά ποσά. Που τα βρήκανε τόσα λεφτά; Υπάρχουν; Υπάρχει τόσο χρυσάφι (ασήμι, διαμάντια); Και τι να τα κάνω τα διαμάντια όταν οικογένειες αναγκάζονται να κοιμηθούν στους δρόμους, όταν γίνονται ΠΟΛΕΜΟΙ;
Υπάρχει λοιπόν αυτή η οικογένεια με το όνομα Ρόθτσάιλτ (Rothschild), η οποία έχει τον πλούτο της μισής γης! Ψάξτε την. Τα λεφτά αυτής της οικογένειας, μπορούν να ταϊσουν όλο τον κόσμο για αιώνες. Ψάξετε να δείτε σε αυτόν τον κόσμο που μας έκαναν, στυλ Τρούμαν. Τι είναι τα λεφτά; Μόνο ο πλείστος κόσμος να αρχίσει να δουλεύει ο ένας για τον άλλον, σαν να πούμε να βοηθάμε ο ένας τον άλλον, τότε δεν υπάρχει κρίση. Κρίση υπάρχει επειδή κάποιοι θέλουν τα λεφτά τους. Ε λοιπόν, να τους πούμε ότι έχουμε ξυπνήσει. ΔΕΝ υπάρχουν λεφτά!
