Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
Οι άνθρωποι πολλές φορές κάνουν μεγαλεπήβολα σχέδια και όνειρα.
Η αλήθεια είναι πως δεν άνηκα ποτέ σε αυτή την κατηγορία.
Μια απλή γυναίκα ήθελα να γίνω, που θα ζει τον μεγάλο έρωτα που θα λεγόταν άντρα της και θα ήταν απόλυτα δικός της (εδώ μπορείς να με κατηγορήσεις ότι είμαι κτητική). Μια απλή γυναίκα που θα ζούσε για να υπηρετεί σαν σκλάβα τον μεγάλο έρωτα – άντρα της και αυτός θα την λάτρευε σαν σπάνιο θησαυρό.
Μη μου πεις πως ζητώ πολλά! Εδώ άλλοι ονειρεύονται λαγούς και πετραχήλια. Εγώ έναν έρωτα-άντρα. Αυθεντικό, αληθινό, έξυπνο και καλό. (Εδώ μπορείς να με κατηγορήσεις ότι ζητώ πολλά, σε ένα κόσμο όπου το έξυπνο με το καλό δύσκολα συνδυάζονται).
Υπήρχε και μια λεπτομέρεια στο –όχι μεγαλεπήβολο- όνειρο της ζωής μου. Ένα χαρούμενο σπίτι σε μια παραθαλάσσια περιοχή, με ωραίες μυρωδιές φαγητού και κρασιού.
Ως εκεί έφταναν πάντα τα όνειρα μου.
Ούτε λεφτά, ούτε υλικά αγαθά, ούτε λαμπρές καριέρες, ούτε καταξιώσεις. Ως εκεί. Ο άντρας έρωτας, το χαρούμενο σπίτι με τις μυρωδιές φαγητών και κρασιού, ήταν ανέκαθεν ο πιο ψηλός πήχης των ονείρων μου.
Η αλήθεια είναι πως το άγγιξα το όνειρο για 3 χρόνια, 3 χρόνια που έκλεινα κάθε βράδυ τα μάτια και έλεγα “ I have it all in my life”. Μα φαίνεται πως η ευτυχία δεν γούσταρε να είναι φίλη μου και έτρεξε μακριά, μαζί με τον άντρα-έρωτα.
Κι από τότε αναρωτιέμαι: οι άνθρωποι κάνουν κάποτε μεγαλεπήβολα σχέδια και όνειρα και εσύ ρε μάγκα Θεέ φροντίζεις να τους τα πραγματοποιείς. Για εμάς τους υπόλοιπους που θέσαμε χαμηλά και τόσο απλά τον πήχη, γιατί κλείνεις τα μάτια; Απλά πράγματα σου ζητώ.
Έτσι απλά να αγαπώ, έτσι απλά να είμαι ευτυχισμένη…..Απλά πράγματα ρε Θεέ μη κλείνεις τα αυτιά σου, στης ψυχής μου το όνειρο…Το τόσο απλό!
Υ.Γ Το κείμενο γράφτηκε Κυριακή απόγευμα, στη βεράντα, με γλυκό καρυδάκι στο πιάτο, 
παγωμένο νερό δίπλα και την Ζουγανέλη να τραγουδά στο youtube “‘Ετσι Απλά Σ’ αγαπώ”
http://www.youtube.com/watch?v=OyI1s931LjY
