Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
Πες μου για εκείνο το καλοκαίρι που οι άνθρωποι θα είναι ανθρώπινοι και δεν θα σκοτώνουν συνανθρώπους τους επειδή έχουν διαφορετικό χρώμα, ο ρατσισμός δεν θα υπάρχει ούτε καν ως έννοια. Θα είναι άγνωστη λέξη παλιομοδίτικη.
Πες μου για εκείνο το καλοκαίρι που οι κυβερνήσεις δεν θα κατασκευάζουν πολέμους για οικονομικά συμφέροντα και δεν θα σκοτώνονται αθώα παιδιά, δεν θα υπάρχει αίμα στους δρόμους, δεν θα υπάρχει ο φόβος του πολέμου.
Πες μου για εκείνο το καλοκαίρι που δεν θα χωρίζεται ο κόσμος σε αντιθέσεις: οι χοντροί που πάνε στα ινστιτούτα αδυνατίσματος και οι άνθρωποι- σκελετοί που πεθαίνουν από την πείνα.
Πες μου για εκείνο το καλοκαίρι που θα μας νοιάζει ο διπλανός μας και θα τρέχουμε να βοηθήσουμε όσους μας έχουν ανάγκη, χωρίς να κοιτάμε το δικό μας συμφέρον, αλλά το κοινό καλό.
Πες μου για εκείνο το καλοκαίρι που θα μιλάμε με γνώσεις, θα ξέρουμε τι λέμε και θα αναζητάμε τις αλήθειες και θα κοιτάμε τους άλλους στα μάτια.
Πες μου για εκείνο το καλοκαίρι που θα θυμηθούμε πως το πιο σημαντικό είναι να παραμένεις άνθρωπος….Έτσι όπως το έλεγε η Κατερίνα Γώγου:
“Δεν ξέρω -μην περιμένεις και από μένα πολλά-
τόσα έζησα, τόσα έμαθα, τόσα λέω
κι απ’ όσα διάβασα ένα κρατάω μόνο:
“Σημασία έχει να παραμένεις άνθρωπος”.
Θα την αλλάξουμε τη ζωή! ”
Πες μου για εκείνο το καλοκαίρι που θα την έχουμε αλλαξει την ζωή.
Πες μου για εκείνο το καλοκαίρι που θα φωλιάζει η αγάπη και ο έρωτας στις καρδιές μας και η μόνη μας έννοια θα είναι αν θα φάμε καρπούζι ή πεπόνι.
Πες μου πως θα έρθουν καλύτερες μέρες και οι άνθρωποι θα θυμηθούν τις πραγματικές αξίες και ουσίες της ζωής…
Πες μου! Κι ας είναι το δικό μου όνειρο θερινής νυχτός….
