Σκέφτομαι Θέατρο
Γράφει η Γιώτα Δημητρίου, (απόφοιτος Θεατρικών Σπουδών).
Marina Abramovic – Seven Easy Pieces
Από τις αρχές του 70’ η Marina Abramovic υπήρξε πρωτοπόρος στη χρήση του performance ως μια μορφή τέχνης. Το ανθρώπινο σώμα πάντα υπήρξε αντικείμενο και μέσο της τέχνης της, αφού και τα πρώτα έργα της καθορίζονται από την αντοχή της – εξερευνώντας τα φυσικά και τα ψυχικά όρια της ύπαρξής της, αντέχει τον πόνο, την εξάντληση και τον κίνδυνο που βρίσκετε στην αναζήτηση για αλλαγή.
Στις του 9 Νοέμβρη του 2005, στο Μουσείο Guggenheim της Νέας Υόρκης η Abramović παρουσίασε το Seven Easy Pieces, το οποίο διαρκούσε για επτά μέρες και για επτά ώρες τη μέρα και αναδημιούργησε τα έργα πέντε καλλιτεχνών που παρουσιάστηκαν για πρώτη φορά στις δεκαετίες του ’60 και του ’70. Τα performances ήταν επίπονα απαιτούσαν τόσο τη σωματική όσο και την ψυχική συγκέντρωση του καλλιτέχνη. Στα performances της Μαρίνας συμπεριλαμβάνονταν οι πιο κάτω αναπαραστάσεις: Bruce Newman – Body Pressure (1974), Vito Acconci – Seedbed (1972), Valie Export – Action Pants: Genital Panic (1969), Gina Pane – The Conditioning (1973), Joseph Beuys – How to Explain Pictures to a Dead Hare (1965). Marina Abramović – Lips of Thomas (1975) και το Entering the Other Side (2005).
Το έργο αυτό στηρίζεται στο γεγονός ότι υπάρχει ελάχιστο documentation για τα περισσότερα performances από αυτή την περίοδο. Για να δει κάποιος ένα απο αυτά τα έργα, θα πρέπει να στηρικτεί σε μαρτυρίες ή φωτογραφίες που δυστυχώς τις πιο πολλές φορές δείχνουν μόνο τμήματα του κάθε κομμάτιου. Το Seven Easy Pieces εξετάζει τη δυνατότητα της επαναλαβείς, της αναδημιουργίας και της διατήρησης μιας μορφής τέχνης που είναι από τη φύση της εφήμερη.
Μπορείται να δείτε την Μαρίνα να μιλά για το συνγκεριμένο performance στο πιο κάτω link: http://www.youtube.com/watch?v=d9eSfqBdKIM
Τα λέμε την άλλη εβδομάδα!
