Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Σαν να ήταν γραφτό να γίνει: η συμφωνία με την Κινέζικη εταιρία έχει βουλιάξει.
Τι μπορεί να σκέφτονταν όλοι οι “υπεύθυνοι” φορείς για να καταφέρουν να χάσουν τέτοια ευκαιρία; Σε μια περίοδο τόσο σημαντική για την οικονομία μας. Μήπως φοβήθηκαν να μην τους φάνε τον σκύλο τους, ή μήπως δεν τους άρεσαν οι φάτσες τους; Παράξενα τα πράγματα, ακόμα και για την Κύπρο μας. Προσπαθώ να δώσω μια λογική εξήγηση στο θέμα, κάπου να πιαστώ για να κάνω το μυαλό μου να υσηχάσει. Φαντάζομαι τον δήμαρχο μας, και όλους τους επιχειρηματίες, που τόσο πολύ ποθούσαν αυτή την συμφωνία. Πως μπορούν αυτοί οι ανθρώποι να καθησυχάσουν το ένστικντό τους που τους λέει ότι κάτι μυρίζει άσχημα σε αυτή την υπόθεση; Και πράγματι, ας μας πει κάποιος την αλήθεια. Με όλα αυτά που μας ποτίζουν κάθε μέρα είμαι σίγουρος ότι θα το αντέξουμε.
Επειδή είμαι “παράξενο παιδί”, απο παιδί μικρό, και μιαν που ανήκω σε δυό πατρίδες (Κύπρο-Αγγλία) και σε καμία, πάντα έβλεπα την πιο μεγάλη εικόνα. Έχουμε αφάνταστα καταπληκτική στρατηγηκή θέση, αλλά είμαστε ένα μικρό νισί με λίγη στρατιωτική δύναμη. Και έτσι θέλουν να μας κρατήσουν. Και να μας κρατήσουν θέλουν όσο ποτέ. Όλα τα μεγάλα που έγιναν ποτέ στην Κύπρο δεν είχαν πραγματικά σχέση με εμάς τους Κύπριους. Ήμασταν πάντα μια στρατηγηκή θέση πάνω στην σκακιέρα που έπαιζαν άλλοι λαόι.
Στο παρόν είμαστε μια χώρα που είναι έτοιμη να ξεχειλίσει απο τους πιο μεγάλους λαούς που για ακόμη μια φορά θα έρθουν για να αρμέξουν αυτά που έχουμε. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και όσο ποιό γρήγορα το αντιληφθούμε και σταθούμε ενωμένοι τόσα πιο πολλά έχουμε να κερδίσουμε. Μας παιζουν στο συνηθισμένο παιχνίδι των δύο ταμπλό της πολιτικής σκηνής και εμείς χαζεύουμε την τηλεόραση μας τα βράδυα. Στον καφέ την επόμενη, “τα ξέρουμε όλα”, και ας είναι αυτά που μας πουλάνε (“και ξέρουμε”) μέρος μιας πολύ μεγάλης προπαγάνδας.
Αν μπορούσαμε να ξεκολλήσουμε τα απολυθόματα του μυαλού μας τότε θα μπορούσαμε να κερδίσουμε απο την αληθινή δημοκρατία. Χρειαζόμαστε αληθηνούς επιχειρηματίες να κυβερνούν την χώρα μας. Ανθρώπους σπουδασμένους με οραματικότητα και ψηλή νοημοσύνη. Ανθρώπους που να βλέπουν την σκακιέρα και να μπορούν να βγάζουν τα σενάρια και την στρατηγηκή αυτής της μοιρασμένης πατρίδας.
Ο κόσμος πεινά, ήρθαν ανομβρίες και χαλασμοί, υπάρχουν πολέμοι και ψύθιροι για πολέμους, εταιρίες τέρατα μας δηλητηριάζουν καθημερινά, όλα ακριβαίνουν, ο κόσμος χάνει τις δουλειές και τα σπίτια του. Τα πράγματα είναι πολύ σοβαρά. Ας σκεφτούμε αν αυτά είναι που θέλουμε να αφήσουμε στα παιδιά μας, ή αν είναι με αυτή την συνείδηση που θέλετε να γεράσουμε. Ή ακόμα καλύτερα αν θα κάτσουμε στα αυγά μας και να πιστέψουμε ότι όλοι αυτοί που μας έβαλαν μέσα σε αυτό το καζάνι, θα μας βγάλουν απο αυτό.
