Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Η τρίτη δεκαετία της ζωής μας είναι αυτή κατά την οποία αποφασίζουμε εμείς για το ποιοί θα γίνουμε. Σίγουρα η εφηβική ηλικία είναι η ηλικία της επανάστασης, η περίοδος που θα σώσουμε όλο τον κόσμο. Περνώντας τα είκοσι μας χρόνια αρχίζει η “πραγματικότητα” να μας χτυπά. Θα τελειώσουμε τις σπουδές μας, θα πάρουμε μια δουλειά και προς το τέλος της τρίτης δεκαετίας θα αρχίσουν οι περισσότεροι να σκέφτονται για οικογένεια. Ξέρω ότι είναι κάπως αργά, αλλά το σύστημα είναι προγραμματισμένο έτσι, και αν θα πάμε για σπουδές τότε τα χρόνια θα περάσουν πριν αρχίσουν τα κουδουνάκια για μωράκια να χτυπούν.
Αλλά τί γίνεται όταν τα κουδουνάκια αρχίζουν να χτυπούν; Όταν θα είμαστε πλέον κοντά ή και περασμένα τα τριάντα; Βλέπεται αυτό είναι το θέμα. Σε αυτή την ηλικία είμαστε αρκετά λογικοί και κάπως διαμορφωμένοι ήδη απο το σύστημα. Το σύστημα όμως έχει ως πηδάλιο τα λεφτά και όχι την οικογένεια. Η λογική μας θα μας τραβά προς την αποκατάσταση, προς την ασφάλεια και προς την εξασφάλιση του δικού μας μέλλοντος. Ναι, αρχίσαμε να σκεφτόμαστε τον εαυτό μας περισσότερο, έχουμε τις συνήθειες μας. Ήδη κάνουμε αρκετούς συμβιβασμούς στον επαγγελματικό μας χώρο. Χάσαμε μέρος της όμορφης μας τρέλας, της χωρίς όρια φαντασίας που μας έδινε κουράγιο να νικήσουμε όλα όσα μας έβαζε μπροστά η ζωή ως εμπόδια. Αυτήν την γενναία ψυχή την αντικαταστήσαμε με εμπειρίες. Η λογική πλέον έχει δύναμη πάνω στις σκέψεις μας. Όχι πως είναι τόσο κακό αυτό, αν πιστεύουμε στο πνεύμα μας (για όσους πιστεύουν σε πνεύματα).
Κοντά στα τριάντα μας, λοιπόν, έχουμε ήδη μια ζωή πίσω μας. Έχουμε τις καλύτερες αναμνήσεις, τους πιο δυνατούς έρωτες. Τους έχουμε ήδη πίσω μας, είτε τους έχουμε ξεπεράσει, είτε όχι. Σε αυτή την ηλικία είτε έχουμε το ταίρι μας δίπλα μας, είτε αναμένουμε βαθιά μέσα στην ψυχή μας την στιγμή που θα ξαναερωτευτούμε.
Για τους άντρες, το να βρουν το καινούριο τους ταίρι, τον άνθρωπο που θα ζήσουν την υπόλοιπη τους την ζωή, την μητέρα των παιδιών τους (και “μητέρα” για τους ίδιους) είναι κάπως πιο απλό θέμα. Νομίζω ότι τα αγόρια είναι περισσότερο παιδιά και αφήνουν περισσότερα στην τύχη. Και απο την άλλη δεν έχουν αυτά τα άγχη ή τις ίδιες πιέσεις όπως τις κοπέλες. Μια κοπέλα πλέον στα τριάντα της, ήδη πέρασε με την λογική της πολλά κουδουνίσματα. Ο έρωτας (αν δεν τον έχουν δίπλα τους) είναι μέσα στον μυαλό τους. Είτε επειδή τον έζησαν, είτε επειδή τον έχουν διαμορφωμένο όπως τον ονειρεύονται μέσα στο μυαλό τους. Το μέγα πρόβλημα είναι ότι αυτός ο άνδρας (που έχουν μέσα στο μυαλό τους οι κοπέλες) πολύ σπάνια θα βρεθεί. Πολύ πιο σπάνια τελοσπάντων απ’ ότι μας δείχνουν στις ταινίες. Το αίσθημα υπάρχει και θα πρέπει να πηγαίνει στις ψυχές ατόμων. Αυτό όμως που νοιώθουμε μέσα μας εκείνη την στγμή είναι δικό μας. Το τι μας κάνει ο άλλος να νοιώθουμε είναι ο δεσμός. Αλλιώς είναι με τον εαυτό μας που κάνουμε όνειρα, είναι με το εγώ μας, τον εαυτό μας, μας που είμαστε ερωτευμένοι.
Αυτές τις εποχές και σαν είμαστε σε αυτή την ηλικία που παρακολουθήσαμε όλα τα επεισόδια του «Sex & the City», και τόσες άλλες ψευδείς ταινίες για το πώς πρέπει να είναι η ζωή και οι σχέσεις, βρισκόμαστε και πάλι στον ίδιο τόπο που παρακολουθήσαμε αυτά τα ψέματα, στον καναπέ, μόνοι μας ή με κάποια φιλαράκια. Δυναμικοί πλέον με τα όσα μας έχει διδάξει η ζωή είμαστε έτοιμοι να αντιμετωπίσουμε τον όποιοδηποτε. Αλλά οι ανθρώποι δεν είναι για να αντιμετωπίζονται αλλά για να αγαπιούνται. Σίγουρα οι γυναίκες έχουν μεγάλα αρχίδια πλέον αλλά δεν είναι για να βάζετε τον άντρα σας στον τόπο του, αλλά για να προστατεύτε τα παιδιά σας και την οικογένεια σας. Γιαυτό καλό είναι να τα κρύβετε στο σπίτι.
Και γιατί οι σχέσεις μας να μην διαρκούν;
Διαρκούν, αν μια σχέση είναι γεννημένη με ταπεινότητα. Αν δύο άνθρωποι οι οποίοι δεν έχουν εγωισμό, ενώ κατεβάζουν τα βλέμματα νοιώθουν το πνεύμα του άλλου. Αν νοιώθουν τόσο καλά ο ένας με τον άλλον, επειδή νοιώθουν την αγάπη.
Μέσα σε ένα γάμο ο εγωισμός ήταν ανέκαθε η αρχική αιτία μιας συζήτησης και ενός τσακωμού, και η μόνη αιτία που δεν μπαίνει η τελεία, έτσι ώστε να βρεθεί η λύση. Κάποιος πρέπει να βρεθεί πρώτος που θα θυμιθεί ότι πρέπει να σιωπήσει. Κάποιος πρέπει να είναι ο πιο λογικός.
Ταπεινότητα σε όλο της το μεγαλείο, αυτό χρειάζεται! Και αν το καταλάβουν και οι δύο, τότε το χαμόγελο μέσα στην αγάπη θα λάμψει ανάμεσα στο ζευγάρι, επειδή εκείνη την στιγμή θα καταλάβουν ότι έχουν πετύχει κάτι μεγάλο, την ειρήνη.
Και κάτι τελευταίο για τις κοπέλες: Όλοι έχουμε όνειρα, δεν είναι μόνο για τα μικρά παιδιά, αλλά τα όνειρα μας να συμπεριλαμβάνουν τα μικρά παιδιά. Και όταν έρθουν, θα δείτε ότι αυτά τα θαύματα είναι πιο μεγάλα από ότι είχατε ονειρευτεί μέχρι τότε.
Και πάντα να θυμάστε, η ζωή είναι δύσκολη και γι’ αυτό είναι και τόσο γλυκιά.
3 thoughts on “My View “ Σχέσεις & Γάμος””
Para polu sofo ki alithino article! Well done David! SOFO keimeno, gemato alithites….Alla pou einai oi tapeinoi anthrwpoi stis meres mas? Pou oloi zoun kai anapneoun gia to show off???
Πάρα πολύ καλό κείμενο David! Πολλά LIKE 😛
Και το ότι το γράφει ένας ΠΑΤΕΡΑΣ και ΣΥΖΥΓΟΣ, σίγουρα μας κάνει να σκεφτούμε “Αυτός ξέρει κάτι παραπάνω” 😛
Μπράβο και πάλι David! Πάρα πολύ όμορφο και πολύ αληθινό! Είναι καλό να τα θυμόμαστε όλα αυτά!
Comments are closed.