Αρνούμε να πάω κάπου που θα είναι το ίδιο έργο σε επανάληψη. Αμφισβητώ τα ως τώρα δεδομένα μου. Γιατί να προσπαθώ κάτι που ξέρω οτι δεν προσπαθεί αυτό για μένα; Καλό θα ήταν να μάθω να αποζητώ την αγάπη εκεί που μου χαρίζεται και όχι εκεί που μου δίνεται κατόπιν αιτησής μου. Διότι ‘οτι χαρίζεται έχει μεγαλύτερη αξία από αυτό δίνεται με απαίτηση.
Κάθομαι και σκέφτομαι, σε συνδυασμό με κάτι ιστορίες που έχουν γίνει ή δεν έχουν γίνει… Τι ωραίο συναίσθημα, να έρθει ο άλλος να σε βρει και να σου χαρίσει κάτι από αυτόν και όχι να ψάχνεις, να αναλύεις για να δείς αν κρύβεται κάτι πίσω από τις τελείες, τα αποσιωπητικά και τις λεξούλες. Μου έχει λείψει πάρα πολύ αυτό. Το απλό, αυτό για το οποίο δεν χρειάζεται να κάθομαι με τι ώρες και να το αναλύω. Είναι τέλειο να μπορείς να θέτεις δεδομένα. Να βάζεις κάποια πράγματα, ανθρώπους και καταστάσεις στη θέση που τους αξίζει.
Μερικά πράγματα για να τα ζήσεις πρέπει να είσαι εκεί.
Απλά ξέρεις, μου λείπουν τα πολύ απλά: ένα όμορφο βράδυ, ένα βλέμμα, κουβέντες όμορφες. Κάτι που να μην είναι “fat food”, προβλέψιμο και μέτριο. Τη ρουτίνα μου την κάνουν καλύτερη τα sweet nothing της καθημερινότητας. Πεθύμησα κάτι όμορφο. Ζητάω πολλά;
Η ζωή πρέπει να είναι σαν ένα φλιτζάνι ζέστης σοκολάτας. Έντονη, με ουσία και ξεκάθαρες γεύσεις!
—
