Γράφει η Ρία Λοϊζου
Θέλω να ταξιδεύω. Να περπατώ πολυ για να πάω στην άλλη άκρη της “άγνωστης” πόλης. Να πέρνω λεοφορεία και μετά αν χρειαστεί πλοιαράκι. Να βλέπω παντού κόσμο, να ζαλίζομαι…
Μέσα στον πανικό και στην πολυκοσμία διακρίνω μια χαλαρότητα και χαμόγελα, πολλά χαμόγελα! Μ´ αρέσουν τελικά οι χαμογελαστοί άνθρωποι. Να χάνομαι στο πλήθος και να το απολαμβάνω. Να μην πολυκαταλαβαίνω τις σημάνσεις ούτε και τη γλώσσα τους – αλλά δεν με ενδιαφέρει. Νιώθω ζωντανή και το πιο σημαντικό ταξιδευτής. Αυτό θέλω να κάνω στην ζωή μου…
Να βλέπω εικόνες να τις καταγράφω στην μνήμη μου και να εμπλουτίζω την ζωή μου με μοναδικές εμπειρίες! Να πιάνω κουβέντα με ντόπιους, να ανακαλύπτω καινούριες γειτονιές. Να μην με καθορίζει το παρελθόν μου αλλά το παρόν μου!
Σήμερα ανανέωσα το βιογραφικό μου. Ένιωσα πολύ καλά που το έκανα. Χθες το βράδυ όταν επέστρεψα σπίτι ένιωθα ένα κενό. Γιατί εγώ θέλω να είμαι δημιουργική και ξέρω πολύ καλά ότι είναι πολύ μεγάλο μέρος το χαρακτήρα μου. Συνειδητοποίησα πόσο σημαντικό είναι να είσαι δημιουργηκός και να νίωθεις ζωντανός. Εδώ και πολλούς μήνες νιώθω οτι δεν είμαι…και επειδεί με χαλάει τόσο πολύ, άσε που επηρεάζει και όλα τα άλλα της ζωής μου, θα κάνω κάτι για αυτό! Τώρα το τη μπορεί να είναι , θα το σκεφτώ…
