My View ” Η φύση κι εμείς…”

October 5, 2012

Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com

Μέσα στα σύννεφα της τρέλας, μέσα στον ωκεανό των σκέψεων και μέσα στην πληθώρα πληροφοριών, έμαθα να ζώ με το τι είναι αληθινό. Έμαθα να βλέπω το φώς το πρωί και τα αστέρια στο σκοτάδι. Να καταλαβαίνω ότι το φως απο τους λαμπτήρες είναι τεχνητό. Να ξεχωρίζω με το μυαλό μου τον θόρυβο από την φύση. Με συμπέρασμα να ξέρω ότι είναι τεχνητό είναι και «ψεύτικο». Δέν έχει να κρύψει κάτι η φύση από τον άνθρωπο. Αυτή συνεχίζει να είναι αληθινή και να αντιδρά φυσιολογικά . Κάτι που κάνει και το μυαλό μας αλλά σε ποιό μικρό βαθμό. Επειδή είμαστε μέρος της φύσης. Ότι και να κάνουμε δεν παύουμε να είμαστε κομμάτι της. Όπως ένας έφηβος μπορεί να το παλεύει, αλλά η μάνα του μια είναι. Και το ποιο όμορφο με την φύση είναι ότι όλα είναι ελεύθερα. Απλά να δεχτούμε την αλήθεια και τους νόμους που μας αγκαλιάζουν κάθε στιγμή. Οι νόμοι της φύσης δεν μας κυβερνούν. Αντιθέτως μας βοηθούν. Αν μόνο ξέραμε ότι μπορούμε να τους χρησιμοποιήσουμε. Είμαστε εδώ για να ευημερήσουμε πέρα κάθε φαντασίας.
Γιατί όμως δεν ευημερούμε; Γιατί η ανθρωπότητα να μην κυβερνά αυτόν τον καταπληκτικό πλανήτη; Τι θα συνέβαινε αν αντί στην γη βρισκόμασταν στον Άρη;
Θα λέγαμε ότι “αν είχαμε την γη τότε να δείτε”. Μήπως δεν είναι τα παπούτσια που κάνουν τον αθλητή;
Εκτός από η φύση είναι φτιαγμένη για να ευημερεί, και όλοι παραδεχόμαστε ότι αν φύγει ο άνθρωπος απο την γη τότε θα αποκατασταθεί η υγεία της γης, είμαστε προγραμματισμένοι για μεγαλεία. Είμαστε προγραμματισμένοι να κυβερνήσουμε πέρα και απο το ηλιακό μας σύστημα. Ο άνθρωπος έχει αποδείξει ότι μπορεί να κάνει τα αδύνατα δυνατά και ότι τίποτα δεν είναι ακατόρθωτο. Διερωτηθήκατε τότε γιατί το πιο μεγάλο ποσοστό των ανθρώπων στον πλανήτη μας δεν έχουν καν καθαρό νερό; Αν μπορούμε να φτάσουμε τουρίστες στον Άρη, γιατί να μην μπορούμε να βοηθήσουμε να εξαλειφθεί η δυστυχία; Και τώρα είναι η στγμή που μέσα σε αυτό το ερωτηματικό, μας πιάνει το συναίσθημα ότι δεν μπορούμε να το κάνουμε αληθινό. Και σας λέω: Το φαγητό υπάρχει, το νερό υπάρχει, η τεχνολογία υπάρχει, η θέληση υπάρχει και το πιο βασικό η φύση η ίδια το θέλει και το ίδιο και ο Θεός. Γιατί τότε να μας κυριεύει αυτό το συναίσθημα απελπισίας και το πιο σημαντικό γιατί να μην το έχουμε πετύχει μέχρι σήμερα;
Ποιοι είναι αυτοί ή αυτό που στέκεται ανάμεσα σε εμας και του μεγαλείου;
Το πρόβλημα μεγαλώνει όσο περνά ο χρόνος. Βλέπω φωτογραφίες απο «φτωχές» φυλές του σήμερα και του χτες. Τους βλέπω χαρούμενους, τους βλέπω ευτυχισμένους, τους βλέπω υγιείς. Βλέπω την φύση γύρω τους, και βλέπω γύρω μου εμένα. Βλέπω τα φώτα, , τους τοίχους, τα καυσαέρια, ακούω τα μηχανήματα να δουλεύουν. Δεν βλέπω στα μάτια τους το στρές, τα αμέτρητα ερωτήματα για το μέλλον που μας ανυσηχούν. Σε αυτό το οικοσύστημα χάρισε την δυνατότητα να παράγουμε καθαρή ενέργια, τις γνώσεις της σωστής – φυσικής ιατρικής, της σωστής φυσικής καλιέργιας, τις αντλήσεις νερού απο τα επίγια ποτάμια και θα έχεις την πραγματικότητα του μέλοντος. Και δεν λέω να πάμε να καταχτήσουμε αυτούς τους παρθένους λαούς. Λέω να «κατακτήσουμε» την δική μας κοινωνία και να φτιάξουμε αυτό που έχουμε διαλύει. Όταν καταφέρουμε να είμαστε ένα με την φύση μας, τότε η φύση θα «συνομοτήσει» υπέρ μας. Το ίδιο και όλες οι δυνάμεις οι οποίες μας δίνουν ζωή. Κάθε φορά που χτυπά η καρδία κάποιου ζωντανού πλάσματος, κάποια ενέργεια την τροφοδοτεί. Ποια μπορεί να είναι αυτή;
Κάποιος πρέπει να ξέρει.