Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
Η ζωή μοιράζει τα χαρτιά μιας τράπουλας που λέγεται μοίρα.
Κάποτε ενώ αναμένεις τζόκερ σου βγαίνει το χειρότερο χαρτί.
Σημαδεμένη τράπουλα, ενός καθορισμένου πεπρωμένου.
Μεμψιμοιρείς. Αλλιώς τα ήθελες τα πράγματα. Αμ! δεν είναι όπως τα θέλουμε καρδιά μου! Το παραμύθι για ένα σύμπαν που συνωμοτεί με τα θέλω μας, σταμάτα να το αναμασάς να χαρείς! Στα πόσα αυτογκολ ατυχίας θα καταλάβεις πως ο Κοέλο λέει και καμιά μαλακία να παρηγοριόμαστε;
Η ζωή παίρνει αποφάσεις κι εσύ παρακολουθείς. Κλάψε, χτύπα το κεφάλι σου στον τοίχο, προσευχήσου, μωρέ κάνε ότι θες. Αλλά, αυτή, η αγύρτισσα ζωή, αποφασίζει.
Την ώρα που θα λες “δένω άγκυρα” θα ανεμίζεις μαντήλια αποχαιρετισμού.
Βλέπεις, δεν είναι όλα στο χέρι σου (τίποτα δεν είναι).
Σταμάτα να ζεις με ψευδαισθήσεις. Δεν κουράστηκες;
Οι U2 στο laptop σου τραγουδούν ειδικά για σένα….
Σταμάτα τα δάκρυα τα τρεμπανάλ…
Η ζωή, λένε, είναι ένα πάρτυ. Μπορεί να μην είναι το πάρτυ που ήθελες να πας, αλλά όσο βρίσκεσαι σε αυτό, χόρεψε!
Προχώρα, χωρίς αχ και βαχ! (Σε βαρέθηκε η ψυχή μου με όλες αυτές τις κλάψες).
Το ξέρω, περίμενες μέλι κι αυτή η πουτάνα η ζωή σου στέλνει λεμόνια!
Κάνε μια λεμονάδα και πιες στην υγεία της ζωής (ναι είναι γλυκιά όσες στραβές κι αν κάνει). Πιες στην υγεία όσων πέρασαν και όσων θα έρθουν.
Ναι…το ξέρω. Everybody hurts το ίδιο και η ζωή.
Μα όταν οι επιλογές στενεύουν, παίρνεις το χαρτί που σου πέφτει (έστω κι αν είναι σημαδεμένη η τράπουλα) και παίζεις όσο καλύτερα μπορείς. Στα δύσκολα φαίνονται οι καλοί παίχτες μωρό μου!
Άντε, γιατί αρκετά κράτησε το μοιρολόγι!
Πάμε να αλλάξουμε μυαλά!
