Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
Κυριακή πρωί. Αποφασίζει να συγυρίσει το χαρτομάνι που υπάρχει γύρω της. Βιβλία, ντοσιέ, φάιλς, σημειώσεις, ημέηλς καθηγητών της, τυπωμένα από τότε που ήταν φοιτήτρια.
Θα πλακώσουν τα βιβλία και τα readers να την φάνε!
Πρέπει να συγυρίσει, ούτε δημοτική βιβλιοθήκη να ήταν το δωμάτιο!
Και ξαφνικά, μέσα από παλιά βιβλία και σημειώσεις του κολεγίου της, συνειδητοποιεί πόσο σημαντικός ήταν στη ζωή της ο ρόλος δυο αντρών, καθηγητών. Διαβάζει κείμενα της πριν τους γνωρίσει. Στη συνέχεια διαβάζει κείμενα της μετά την τριβή μαζί τους, μετά τις διαλέξεις, τα μαθήματα, τις συζητήσεις μαζί τους. Και βλέπει μιαν άλλην. Με διαφορετικές ιδεολογίες, με λιγότερο εγωκεντρισμό, με λιγότερη επιπολαιότητα. Η σχεδόν αδιαφορία της για τα παγκόσμια δρώμενα, έγιναν επιτακτικό ενδιαφέρον. Ναι, μετά τη γνωριμία με αυτούς τους δυο καθηγητές έγινε μια άλλη.
Μεταμορφώθηκε.
Πώς γίνεται δυο καθηγητές να άλλαξαν τις κοσμοθεωρίες της; Αναρωτιέται.
Μάλλον αυτός θα έπρεπε να ήταν ο ρόλος όλων των καθηγητών. Μα χρειάζεται φως, ήθος, γνώσεις, προσωπικότητα. Χρειάζεται να είσαι αληθινά διανοούμενος, για να το πετύχεις αυτό. Έτσι ακριβώς όπως είναι ο Αντρέας Π. και ο Σωτήρης Θ. Οι καθηγητές που άλλαξαν την δικιά της κοσμοθεωρία. Τον κόσμο της. Πόσο αδιάπλαστη ήταν πριν τους γνωρίσει!
“Ολόκληρος ο κόσμος θα ήταν αλλιώτικος, αν όλοι καθηγητές Πανεπιστημίων ήταν σαν αυτούς. Κι εγώ θα ήμουν ολοκληρωτικά διαφορετική ως άνθρωπος, χωρίς αυτούς” σκέφτεται.
“Να διαβάσεις Ρίλκε. Τα Γράμματα σε ένα νεαρό Ποιητή. Να διαβάσεις Νερούδα. Να διαβάσεις Βασίλη Ραφαηλίδη. Πρέπει να διαβάσετε τον Εντγκαρ Μορεν. Έρωτα Ποίηση Σοφία. Τον Σιντάρτα να διαβάσεις τώρα. Δεν μπορείς να προχωρήσεις χωρίς τον Καρλ και τον Φρίντριχ, πρέπει να τους διαβάσεις. Και για την εισαγωγή στη φιλοσοφία είναι απαραίτητοι οι εξής φιλόσοφοι…..” Πόσα βιβλία, μέσα σε 2 μόνο χρόνια, την είχε “αναγκάσει” ο Σωτήρης να διαβάσει; Πόσα από αυτά ήταν αναγέννηση και πλούτος για το φτωχό της μυαλουδάκι. Φώτιση!
Χαζεύει ημέηλς που αντάλλαξε μαζί τους, τα δυο χρόνια που φοιτούσε στο Κολέγιο (και μετέπειτα Πανεπιστήμιο) στη Κύπρο, εκεί όπου διδάσκουν οι δυο αγαπημένοι της καθηγητές. Η επικοινωνία μαζί τους, βέβαια, συνεχίστηκε κι αργότερα όταν αυτή συνέχισε τις σπουδές της στο Λονδίνο… Συνεχίζεται και μέχρι σήμερα.
“Νομίζω βιάζεσαι να δεις το αποτέλεσμα πριν να τελειώσει η έρευνα….σαν καλή χριστιανή (ή ευρύτερα θρησκευόμενη) όμως, θα πρέπει να θυμηθείς ότι η αποκάλυψη (μικρών ή μεγάλων) πραγμάτων γίνεται μετά από άσκηση….και παίρνει χρόνο….” της είχε γράψει σε ένα από τα πολλά ημέηλς του ο ένας εκ των δυο καθηγητών.
Η αποκάλυψη πραγμάτων, τελικά, όντως, γίνεται μόνο μέσα από άσκηση μελέτης. Αυτό το έμαθε καλά. Σε αντίθεση με πολλούς άλλους, που δεν έχουν μάθει ότι η αποκάλυψη της αλήθειας είναι πάντα σκεπασμένη με ψέματα και προπαγάνδες. Δεν έχουν μάθει πως η αποκάλυψη της αλήθειας χρειάζεται κόπο/έρευνα/γνώσεις κι ανοικτά μυαλά για να την βρεις.
Κάποτε, λοιπόν, στο δρόμο σου έρχεται κάποιος άνθρωπος, ή κάποιοι άνθρωποι και διαδραματίζουν βαρυσήμαντο ρόλο για την μετέπειτα πορεία σου. Κάποτε μάλιστα σε μεταμορφώνουν (και μορφώνουν). Αλλάζουν την κοσμοθεωρία σου. Ανοίγουν ένα καινούριο παράθυρο στον κόσμο σου. Και με οδηγό την τροφή πνεύματος που σου χάρισαν, βαδίζεις για το υπόλοιπο της ζωης σου. Είτε αυτοί παραμένουν δίπλα σου, είτε όχι.
Κι αυτή δεν θα ήταν αυτή που είναι σήμερα, αν δεν βρισκόταν στο δρόμο της ο Αντρέας και ο Σωτήρης. Και είναι σίγουρη, πως χιλιάδες φοιτητές σε ολόκληρο τον κόσμο θα έχουν νιώσει παρόμοια συναισθήματα για καθηγητές τους. Είναι πεπεισμένη πως αν υπήρχαν κι άλλες τέτοιες προσωπικότητες σαν τον Αντρέα και τον Σωτήρη, θα ήταν ομορφότερος ο κόσμος. Επειδή τα ωραία μυαλά είναι αυτά που θα σώσουν τον κόσμο από την ασχήμια και τα άδικα του.
Επειδή χρειαζόμαστε καθηγητές και ωραία μυαλά…. για πρότυπα!
Υ.Γ Η επανάσταση για ένα καλύτερο κόσμο χρειάζεται πρώτα από όλα σπουδαία/ωραία μυαλά.
