Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
Η κριτική αποτίμηση της “εικόνας” ενός ανθρώπου (και κυρίως όταν αυτή είναι θετική), της βαθύτερης ψυχοσύνθεσης που διαμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο αντιμετωπίζει τους ανθρώπους του φιλικού του περιβάλλοντος, κινδυνεύει ανά πάσα στιγμή να καταρρεύσει όταν υποχρεωθεί να εκδηλώσει το πραγματικό του πρόσωπο. Αν η κλίμακα της ικανότητας των ανθρώπων να αξιολογούν σωστά το χαρακτήρα των ανθρώπων με τους οποίους έρχονται σε επαφή είναι από το 1 μέχρι το 10, τότε το περασμένο Σάββατο εγώ κατάλαβα ότι η ικανότητά μου για ένα συγκεκριμένο άτομο ήταν κοντά στο 1. Είναι σαν να θεωρείς για μεγάλο χρονικό διάστημα ότι κάποιος είναι άσπρος (χάριν παραδείγματος απλά και χωρίς ρατσιστικά υπονοούμενα) και τελικά σου αποδεικνύεται μαύρος.
Ήταν λοιπόν ένας τύπος, γύρω στα 30, που η αφέλειά μου με έκανε να τον θεωρήσω έξυπνο και εν πολλοίς να θαυμάσω τη ρητορική του δεινότητα και ευστροφία. Μας έδενε μια φιλική σχέση. Κολλητοί δεν ήμασταν αλλά μέσω μιας κοινής φίλης είχαμε αναπτύξει μια άλφα φιλία. Λόγω κοινών ιδεολογιών, συχνά μιλούσαμε για καίρια πολιτικά και κοσμοθεωρητικά ζητήματα και ανταλλάσσαμε απόψεις. Η αλήθεια είναι πως τον ψιλοθαύμαζα κιόλας. Δεν είναι κακό να ψιλοθαυμάζεις κάποιον επειδή τον θεωρείς έξυπνο. Είναι;
Τελικά, αυτό το άτομο με δίδαξε αρκετά. Μέσα από την όλη συμπεριφορά του κατάλαβα ότι τα πράγματα δεν είναι καμιά φορά όπως φαίνονται, “τα φαινόμενα απατούν”, πολλά πρόσωπα επικαλύπτονται από προσωπίδες που, αν τελικά τις αφαιρέσεις, βρίσκεσαι αντιμέτωπος με ένα σαρδόνιο χαμόγελο που προσπαθεί να σε ξεγελάσει.
ΜΑΘΗΜΑ 1. Να μη βγάζουμε συμπεράσματα όταν ο άλλος ρητορεύει και επιδεικνύει τις γνώσεις του. Να βγάζουμε πόρισμα για το ποιος είναι μόνο όταν δούμε τις πράξεις του, το πώς πορεύεται στη ζωή και το πώς συμπεριφέρεται στους γύρω του.
Με τον τύπο λοιπόν, είχα πάθει ένα κόλλημα όσον αφορά στις συζητήσεις μας. Συχνά του εξέφραζα απορίες για ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα κι αυτός μου απαντούσε. Άλλωστε, πίστευα πως μας έδενε μια κάποια φιλική σχέση.
Το θέμα βέβαια είναι πως όπως μιλούσα συχνά μαζί του, μιλούσα και με άλλους για ιδεολογικοπολιτικά ζητήματα. Κανένα “πρωτείο” δεν είχε ο τύπος. Ώσπου τελικά μου αποκάλυψε το πραγματικό του πρόσωπο. Ήμουν στο Savino Rock Bar, βράδυ Σαββάτου. Ένας από την παρέα, μου θέτει μια πολιτική ερώτηση. Σημαντική. Δεν ξέρω να απαντήσω. Σκέφτομαι τον “φίλο μου, τον έξυπνο”, (ναι, τον τύπο που λέγαμε).Του στέλνω μήνυμα, αν και αργά: “Να σε ρωτήσω κάτι;”
Μου απαντά αμέσως “Ναι” και μετά από ένα λεπτό ακολουθεί ένα άλλο μήνυμα του: “Άκυρο. Μη με ρωτήσεις”.
Του απαντώ έκπληκτη: “οκ”.
Λέω στο παιδί της παρέας: “θα ρωτούσα κάποιον να μου λύσει την απορία γι’ αυτό που είπες αλλά…..” και του εξηγώ τι μου απάντησε ο τύπος. Το παιδί από την παρέα σκάει στα γέλια λέγοντάς μου “Άκυρο, μη με ρωτήσεις; Τι έπαθε; Φοβήθηκε ότι θα του έκανες ερωτική εξομολόγηση και απάντησε έτσι; Αν ήταν σωστός, θα άκουγε τι είχες να πεις. Αφύσικος είναι ο τύπος και….άκυρος. Δεν θες τέτοιους φίλους”.
Εγώ αντέδρασα: “Μα είναι πολύ έξυπνος για να σκέφτηκε τέτοια βλακεία και να συμπεριφέρθηκε έτσι”.
Τότε το παιδί της παρέας μού απάντησε αστραπιαία και με λόγια που με άφησαν άναυδη: “Ναι καλά! Τόσο έξυπνος που δεν θέλει καν να ακούσει τι θες να τον ρωτήσεις! Για ξεκαθάρισε τι σημαίνει η λέξη έξυπνος”.
Ξεκαθάρισα (τι σημαίνει “έξυπνος”) την επόμενη μέρα όταν ο τύπος διέγραψε μια φωτογραφία μας από το facebook. Όταν δεν με ρώτησε “μα τελικά τι ήθελες να με ρωτήσεις ψες;”
ΜΑΘΗΜΑ 2. Η εξυπνάδα κρίνεται από το πώς συμπεροφερόμαστε, από το πόσο ξεκάθαροι κι αληθινοί είμαστε απέναντι στους άλλους και στον εαυτό μας.
ΜΑΘΗΜΑ 3. Κανένας άνθρωπος δεν είναι έξυπνος αν δεν συμπεριλαμβάνει τη λέξη ΣΕΒΑΣΜΟΣ στο λεξιλόγιο του (για όλους τους συνανθρώπους του).
Έτσι λοιπόν, ένας άνθρωπος, τον οποίο είχα τοποθετήσει σε ένα ψηλό βάθρο, έπεσε κατακόρυφα. Επέρριψα, βέβαια, όλες τις ευθύνες στον εαυτό μου που βιάζεται να βγάλει συμπεράσματα κάθε φορά που βλέπει κάποιον να ρητορεύει με λόγια ντυμένα με τις δικές μου ιδεολογίες. Κάθε φορά που βλέπει κάποιον διαβασμένο. Κάθε φορά που βλέπει κάτι να λάμπει και πιστεύει ότι είναι χρυσός.
Αμ δεν είναι αυτά τα κριτήρια για την εξυπνάδα! Κι ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Και δεν είμαι απογοητευμένη. Νευριασμένη είμαι!
Υ.Γ1 Είναι απίστευτο πώς ένας άνθρωπος που κάποτε θαύμαζες μπορεί να σε κάνει να τον αντιπαθήσεις!
Υ.Γ2 Όσοι έχουν πέσει έξω στις προβλέψεις τους για ένα άτομο θα καταλάβουν το κείμενο αυτό. Οι υπόλοιποι να έχετε το νου σας. Ό,τι λάμπει δεν είναι χρυσός.
Υ.Γ3 Οι φωτογραφίες είναι από το Λονδίνο, Οκτώβριο 2011, επειδή το κείμενο έχει ένα φθινοπωρινό χρώμα…..Φυλλοβόλες συμπάθειες, που έπεσαν στη γη και χάθηκαν για πάντα.
