Στις 5 Νοεμβρίου, ξύπνησαν οι κάτοικοι χωριών στην Λάρνακα και βρήκαν τούρκικες σημαίες στις εκκλησίες μας. Σε επιφυλακή πάλι η Κύπρος. Τόσα φυσικά αέρια βρέθηκαν, αξίας τόσων δισεκατομμυρίων και δεν είδαμε τέτοιου είδους πίεση. Αλλά για την Τρόϊκα το είδαμε και αυτό. Επειδή έτσι λειτουργούν αυτοί, σκορπώντας τον φόβο. Και να βλέπω την επόμενη μέρα, πρωτοσέλιδα online ειδήσεων για… κώλους.
Η Τρόϊκα ναι, θέλει τα πετρέλαια μας, δεν λέω, αλλά αυτό που πραγματικά επιθυμεί είναι τον έλεγχο. Τον έλεγχο της Κύπρου και περισσότερο τον έλεγχο και την καταπίεση των Κύπριων πολιτών. Καθαρά ο λύκος μεταμφιεσμένος σε αρνάκι, προσποιείται τον φίλο και μας χτυπά την πόρτα. Σίγουρα είναι δύσκολα τα πράγματα, αφού είχαμε δυνατή οικονομία (κάποτε) αλλά μετατραπήκαμε σε… άχυρο. Πώς θα τους κρατήσουμε έξω; Φορτισμένοι με τόσα χρόνια προετοιμασίας για αυτό ακριβώς τον σκοπό. Πεινασμένοι, αχόρταγοι μας χτυπούν την πόρτα. Και εμείς που βουτήξαμε ήδη στο γήπεδο τους, αφού ανταλλάξαμε την δυνατή μας Λίρα, για το Ευρώ, παίζουμε πλέον εκτός έδρας. Δώσαμε το λιγοστό χρυσάφι που είχαμε (βάση για οποιδήποτε νόμισμα), στην κεντρική τράπεζα της Ευρώπης, όπως προέλεγαν οι συμφωνίες. Τώρα και να θέλουμε δεν υπάρχει γυρισμός. Τουλάχιστο απο μόνοι μας δεν είναι κάτι που μπορούμε να επιτύχουμε. Ολόκληρες χώρες καταπίνει αυτή η Ευρώπη. Άλλες με την θέλησή τους και άλλες (πιο περήφανες) με το έτσι θέλω.
Όλη αυτή η πίεση και η λογοκρισσία που δέχτηκε η Γερμανία μετά τον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, τους έκανε καλό. Σκύψανε το κεφάλι τους και δούλεψαν, ενώ άλλοι λαοί τα έβρισκαν εύκολα τα πράγματα. (Και γιατί να μην τα βρίσκουμε εύκολα, αφού έτσι είναι φτιαγμένος ο πραγματικός ο κόσμος. Εμείς σαν άνθρωποι είμαστε φτιαγμένοι να υπερτερούμε της ζωής). Και αφού το τέρας κοιμόταν, ή καλύτερα προετοιμαζόταν, πετάσαμε στα σύνεφα και χάσαμε την ουσία. Έτσι συμβαίνει όταν τα βρίσκεις όλα “τόσο εύκολα”.
Ο κόσμος έχει χωριστεί σε δύο παρατάξεις. Στην μια το ΝΑΤΟ και στην άλλη αναγκαστικά η Ρωσία, η Κίνα, το Ιράν και οι συμμάχοι τους. Και η Κύπρος, πάλι στο σταυροδρόμι, δίπλα απο το Ισραήλ. Η Ελλάδα έπεσε. Και εμείς ακολουθούμε.
Οι άνθρωποι έμειναν μόνοι. Χωρίς αντιπρόσωπο. Δίχος φωνή. Δεν υπάρχει κάποιο άτομο που να μας ενώνει. Μείναμε με τα κόμματα. Τα πράγματα έχουν αλλάξει, ή καλύτερα τώρα τα βλέπουμε πιο καθαρά. (Υπάρχει σκοπός σε κάθε κίνηση της ευρώπης, και αυτός ο σκοπός δεν είναι για να μας εξυπηρετεί εμάς τους “ψηφοφόρους”, τους ανθρώπους). Χρειαζόμαστε κάποιον ή κάποιαν με αρχίδια για να κυβερνήσει αυτό τον τόπο. Αλλιώς θα βλέπουμε τα όνειρα σιγά σιγά να σβήνουν και τις ελπίδες να πεθαίνουν σιωπηλά. Πρέπει να ξυπνήσουμε και να φωνάξουμε. Πρέπει να ενωθούμε. Αυτό που γίνεται είναι πιο μεγάλο απο την Κύπρο μας. Με το να είμαστε διχασμένοι σε κόμματα και να τσακωνόμαστε για βλακίες, θα μας παρασύρει. Χρειαζόμαστε να ψηφίσουμε τον άνθρωπο που θα είναι για την Κύπρο, για τον άνθρωπο της Κύπρου. Κάποιον ή κάποιαν που θα μιλά και θα καταλαβαίνουμε τι λέει. Κάποιον που θέλει το καλό ΟΛΩΝ των πολιτών. Το “διαίρει και βασίλευε” το κατηγορούμε, αλλά το αποδεχόμαστε. Πρέπει να ξυπνήσουμε και να καταλάβουμε τι μας συμβαίνει πραγματικά. Τέρμα μόνο τα λόγια. Να δούμε στις πράξεις τι συμβαίνει.
(Φωτογραφία : Jean Gouders, Cartoon Movement)
