Γράφει η Ρία Λοϊζου

Αγαπητέ κ. Καζαντζάκη,
Πολύ πιθανόν με αυτά που θα σας γράψω να τρίξουν κόκαλα, αλλά θέλω να πιστεύω ότι θα υπάρξει απόλυτη κατανόηση μεταξύ μας. 
Στέκομαι στην παρακάτω φράση που φέρει την επωνυμία σας. Αν κάνω λάθος συγχωρέστε με, ενώ αν θέλετε να αρνηθείτε την πατρότητα… καλή τύχη! – “Όταν πιστεύουμε σε κάτι ανύπαρκτο με πάθος τελικά το δημιουργούμε. Ότι δεν συνέβη ποτέ, είναι ότι δεν πoθήσαμε αρκετά.” Κοιτάτε, για αρχή σας καταλαβαίνω απόλυτα. Σας δίνω το ελαφρυντικό ότι δεν ζήσατε καθόλου την εποχή που ζω τώρα εγώ. Πολύ συγκεκριμένα την τελευταία πενταετία. Όμως παρ’ όλη την κατανόηση και σεβασμό προς το όνομα σας έρχομαι και σας ρωτάω: 
Τρελοί δεν υπήρξαν στις δικές σας εποχές; Που να δημιουργούν φαντάσματα μέσα στο κεφάλι τους; Δεν υπήρξαν αυτοί οι άνθρωποι που δημιουργούσαν εμμονές απ’ το τίποτα ή αυτοί που δημιουργούσαν ψέματα και ζούσαν μέσα σ’ αυτά; Ναι, μη βιαστείτε να απαντήσετε. Δυο παγκόσμιους πολέμους περάσατε! Ας υποθέσουμε απλά  και μόνο για το παράδειγμα ότι όντως υπήρχαν. Δεν σκεφτήκατε εσείς ότι θα συνεχίσουν να υπάρχουν και στο μέλλον; 
Με την αυξημένη χρήση της τεχνολογίας κ. Καζαντζάκη μου δεν υπάρχουν πλέον όρια στην εξάπλωση της βλακείας. Μεγάλη επιδημία σας λέω! Λοιπόν όταν δώσεις στον χαζό ένα βιβλίο για καλή τύχη της ανθρωπότητας ούτε καν θα το ανοίξει. Στην περίπτωση όμως που θα τύχει να το ανοίξει, λόγω του αστικού μύθου της ‘ελεύθερης βούλησης’ μπορεί λοιπόν να εκλάβει οποιαδήποτε φράση με οποιοδήποτε τρόπο, απλά απομονώνοντάς την γιατί δεν μπορούσε να καταλάβει τα υπόλοιπα. Δημιουργεί λοιπόν ένα μύθο με μια εσφαλμένη άποψη γύρω από κάτι που δεν του ανήκει και αρχίζει να δημιουργεί τα φαντάσματα που προανέφερα.
Λόγω της προαναφερόμενης ελεύθερης βούλησης και πλέον δωρεάν μάθησης, οποιοσδήποτε μπορεί να έρθει σε επαφή με όποιο λογοτεχνικό έργο θέλει και να διαδώσει ελεύθερα την άποψή του. Δυστυχώς τα τεστ νοημοσύνης τα θεωρούμε ρατσιστικά για να τα επιβάλουμε ως μέτρο βαρύτητας άποψης -κάτι που θα έπρεπε να γίνεται και στις εκλογές, αλλά ξεφεύγουμε. Θα μπορούσα να σας ρωτήσω αν είδατε το Μνημόνιο (δεν είναι ακριβώς μνημόνιο ακόμα αλλά σύντομα θα γίνει). Είναι καινούργιο! Τώρα βγήκε! Δεν πήγα στην πρεμιέρα γιατί πρέπει να διαβάσω τα βιβλία πρώτα. Οι κυβερνώντες πάντως είπαν ότι η ταινία είναι καλύτερη απ’ το βιβλίο, όχι ότι το διάβασαν αλλά αυτό λένε πάντα για τα σίκουελ και τα βιβλία που γίνονται ταινίες, τέλοσπαντων. Τι να λέμε τώρα…Tragic! 
Μετά από μικρή έρευνα εντός διαδικτύου (καινούριο κι αυτό, δουλεύει ακόμη και στην Κύπρο) βάζοντας την φράση σας στη μηχανή αναζήτησης πόνεσαν τα μάτια μου απ’ τις πολλές ερμηνείες που δόθηκαν στη συγκεκριμένη φράση. Σε κάποια φάση κάπου είδα ότι σας έκλεψε ο Κοέλιο (μη ρωτάτε καλύτερα) και το ερμήνευσε κάπως έτσι “Όταν θέλεις κάτι πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί να το αποκτήσεις”. Απ’ τα φαντάσματα στις θεωρίες συνωμοσίας. Καταλαβαίνετε τι γίνετε εν έτη 2012.  Θα εκπλαγείτε σε πόσες σελίδες (Διαδικτυακές, σεβόμαστε τα δέντρα για αυτό δεν αγοράζουμε βιβλία) είστε πρώτο όνομα με τη συγκεκριμένη φράση. Α, και με την φράση που λέει “Δεν ελπίζω τίποτα, δεν φοβάμαι τίποτα είμαι ελεύθερος.” Την παρερμήνευση της φράσης αυτής να τη συζητήσουμε όταν θα πάμε για καφέ. Με το Θεό να ‘ρθειτε παρακαλώ, θέλω να πω και σ’αυτόν μερικά πράγματα για φράσεις δικές του που έμειναν στην ιστορία, παραδείγματα όπως “και εγένετο φως”, “η δε γυνή να φοβάται τον άνδρα” και την ιστορία με τις μέρες της βδομάδας. (Δεν την θέλαμε την Δευτέρα Θεέ μου. Μας έφταναν 6 μέρες να καθόμαστε ήσυχα). 
Ξεφύγαμε αρκετά. Το κάνω συχνά αυτό. Είναι που είχα τόσα να σας πω και είχαμε χημεία, κυλούσε άνετα ο μονόλογος που δεν ένιωθα άνετα να με διακόψω. Λοιπόν, να σας ξεκαθαρίσω, δεν ήταν παράπονο προς εσάς. Που να ξέρατε άλλωστε τι θα ακολουθήσει -αν και το ξανασκέφτομαι για τους παγκόσμιους πολέμους. Στον καφέ να πείτε και στον Χίτλερ. Και κλείνω εδώ, πριν εξηγήσω ότι το παράπονό μου είναι για τις αχρείαστες καταχρήσεις της σημερινής εποχής, γιατί μετά θα πρέπει να εξηγήσω σε εσάς τι καταχρήσεις γίνονται σήμερα, ποιες χρειάζονται, ποιες όχι και πάει λέγοντας. Άσε καλύτερα… 

Χάρηκα που σας τα είπα. Εις το επανιδείν!