Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
Αν σου γράψω για αγάπη θα πεις “πάλι γι αυτό γράφει η τρελή;”
Αν σου γράψω για μνημόνια, αναπόφευκτα θα αρχίσω να σου κάνω άγρια ανάλυση και θα σου πω αλήθειες που δεν θες να ακούσεις (μια χαρά είσαι βολεμένος με όσα μαύρα και ντυμένα με προπαγάνδα λέει η TV. Που να κάθομαι εγώ η αλλοπαρμένη να σου μιλώ για τις πολιτικές αναλύσεις που επιμένουν ότι μέχρι τις αρχές του 2014 θα διαλυθεί η Ε.Ε; )
Είναι όμως δύσκολες οι εποχές και αυτό το ξέρουν σχεδόν όλοι.
Μα δεν πρέπει να γονατίζουμε. Πρέπει να κοιτάμε τον ουρανό και να θυμόμαστε πως υπάρχουν πράγματα πάνω από αυτά που εμείς θεωρούμε ντεμέκ σημαντικά. Ποια είναι αυτά; Μα η υγεία και η αγάπη φυσικά.
Γι αυτό σου λέω, δεν γονατίζω στις αδυσώπητες εποχές που ζούμε….Αντέχω. Μόνο στην αγάπη έμαθα να γονατίζω και να υποκλίνομαι….Μα που να στα λέω τώρα. Δες πόσο πιο ωραία από εμένα τα λέει ο πάντα επίκαιρος συγγραφέας των εφηβικών μου χρόνων, Μενέλαος Λουντέμης:
Μ΄έβαλαν να ορκιστώ με το χέρι στην καρδιά.
“Ορκίσου!μου είπαν. Ορκίσου στην Αγάπη!”
Και ορκίστηκα στην αγάπη.
Και μου ξανάβαλαν το χέρι στην καρδιά. “Ορκίσου! μου ξανάπαν. Ορκίσου στον Άνθρωπο”
και ορκίστηκα στον άνθρωπο.
Μα είχα για τόσα πολλά να ορκιστώ, τόσους πολλούς όρκους να δώσω, στη Φιλία, στο Κάλλος, στην Τιμή… σε ποιό να πρωτοορκιστώ;
“Ορκίσου σ΄ όλα!” μου είπαν.
“Τότε, είπα κι έσκυψα, τότε ορκίζομαι σ΄ όλα.”
Και γονάτισα μπρος στην Α γ ά π η.
