Γράφει ο David Fowles
david@skalatimes.com
Φανταστείτε ένα πλανήτη που ταξιδεύει με τριάντα χιλιόμετρα το δευτερόλεπτο. Αυτός ο πλανήτης κατοικείται από τόσα πολλά πλάσματα και οργανισμούς και όλοι αυτοί οι οργανισμοί είναι προσεχτικά συνδεδεμένοι μεταξύ τους.
Ένα είδος αυτών των πλασμάτων κυβερνά αυτόν τον πλανήτη. Αυτός ο οργανισμός θεωρείται πολύ έξυπνος αφού μπορεί να στέλει τηλευκατευθυνόμενα σιδερικά σε γειτονικούς πλανήτες. Αυτός ο μικρόκοσμος ελέγχεται από ένα φανταστικό concept, το χρήμα. Ένα πολύ μικρό ποσοστό των οργανισμών αυτού του πλανήτη, οι άνθρωποι από τώρα και στο εξής, θα έκανε σχεδόν οτιδήποτε αν του έδιναν αρκετό χρήμα να το κάνει. Φανταστείτε τώρα, κάποιους ανθρώπους, οι οποίοι σε κάποιο στάδιο της ιστορίας της ανθρωπότητας, ανακάλυψαν το χρήμα. Επειδή το χρήμα δεν γεννήθηκε με τον άνθρωπο. Αυτοί οι άνθρωποι που ανακάλυψαν το χρήμα, από τώρα θα τους λέμε “τραπεζίτες”, ανακάλυψαν ότι μπορούσαν να τυπώνουν όσο χρήμα ήθελαν. Το μόνο που τους εμπόδιζε ήταν η αξία των λεφτών, επειδή αν εκτύπωναν πολλά τότε η αξία θα έπεφτε. Με λίγα λόγια, αφού αυτοί έχουν τον έλεγχο των λεφτών, και τα λεφτά έχουν τον έλεγχο του «πολιτισμένου» άνθρωπου, και ο άνθρωπος κυβερνούσε αυτόν τον πλανήτη, τότε αυτοί κυβερνούν τον πλανήτη.
Υπήρχε αρκετός ανταγωνισμός σε αυτό που έκαναν αυτοί οι πρώτοι τραπεζίτες. Πολλοί ήθελαν να κυβερνήσουν. Τότε ήρθε ένας άλλος συνεέταιρος των λεφτών. Αυτός υπήρχε απο πριν….Ακόμα και πριν από τον ίδιο τον άνθρωπο. Ήταν η ενέργεια. Αλλά αυτήν την φορά την δάμασαν. Την είχαν στο τσεπάκι τους. Ήταν το πετρέλαιο. Όταν κατάλαβαν οι τραπεζίτες ότι αυτό το πετρέλαιο ήταν πιο δυνατό απο τα λεφτά άρχισαν και αυτοί να επενδύουν σε αυτό. Ο ανταγωνισμός ήταν πάρα πολύ μεγάλος και γεννήθηκαν κι άλλα κεφάλια να κυβερνούν τον κόσμο. Αυτοί ήταν πολύ σκληροί άνθρωποι. Μπορούμε να τους δούμε και σήμερα μετά απο ατυχήματα που κοστίζουν την ζωή σε άπειρους οργανισμούς. Μπορούμε να δούμε την αντίδραση τους, που δεν είναι αναμενόμενη και που συνεχίζουν να νοιάζονται για το κέρδος τους σε λεφτά. Και επειδή μπορούμε να τους δούμε, και επειδή το ήξεραν αυτό, (αλλά το πιο σημαντικό επειδή για να κυβερνήσεις χρειάζεσαι και κάποιους τους οποίους θα κυβερνάς), άρχισαν να επενδύουν σε αυτούς που έδιναν τις πληροφορίες στους απλούς ανθρώπους. Και έτσι είχαν δαμάσει και την λεγόμενη “κοινή γνώμη”.
Τώρα φανταστείτε αυτόν τον κόσμο να κυβερνήται απο τέτοιους άνθρωπους. Σκεφτείτε όλες τις εταιρίες να κυβερνούνται από το χρήμα τους. Σκεφτείτε ότι μπορούν να αγοράσουν τόσες ζωές. Μπορούν να αγοράσουν κυβερνήσεις. Μπορούν με το χρήμα τους και με τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, να εκλέξουν δικούς τους προέδρους. Μπορούν να χρηματοδοτήσουν πολέμους. Σκεφτείτε τους πολιτικούς, που βγαίνουν και λένε αυτό που θέλει να ακούσει ο κόσμος. Όχι επειδή το πιστέυουν αλλά για να κερδίσουν τις επόμενες εκλογές. Σκεφτείτε ποιος τους ελέγχει αυτούς. Αν όχι εμείς, ο ίδιος ο κόσμος που τους εκλέγει, τότε ποιος τους ελέγχει; Το χρήμα; Η δίψα για εξουσία και έλεγχο; Το complex να βρίσκονται πάντα στο επίκεντρο; Ξέρουμε τους πλείστους, πλέον, ποιοι ή τί τους ελέγχει.
Αλλά εμείς φταίμε. Επειδή όχι μόνο ότι τους ψηφίζουμε, αλλά επειδή πιστεύουμε και εμείς σε αυτά που πιστεύουν και αυτοί. Εμείς χάσαμε τις αξίες μας. Αυτοί έτσι κι αλλιώς δεν έχουν αξίες. Πιστεύουμε και τρέχουμε πίσω από το χρήμα, είμαστε έρμαια των primitive instincts μας, δεν πιστεύουμε στην κοινωνική δικαιοσύνη αλλά στο συμφέρον μας, ότι κάνουμε το κάνουμε για τον εαυτό μας… Εμείς φταίμε, επειδή πως μπορούμε να κρίνουμε και να διώξουμε τους “παραπόττες”, άμαν δεν διώξουμε τον “παραπόττη” από μέσα μας;
