Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
Υπάρχει μια πολύ λεπτή γραμμή ανάμεσα στο “αναγνωρίζω την αξία μου”, (“γνώθι σ’ αυτόν” που έλεγε κι ένας από τους επτά σοφούς, ο Χείλωνας Δαμαγήτου – Λακεδαιμόνιος. Ενώ μερικοί αποδίδουν την φράση στον Πλάτωνα), κι ανάμεσα στο “την έχω ψωνίσει”.
Οι άνθρωποι πολλάκις “την ψωνίζουν” (και δεν μιλάμε για τα Χριστουγεννιάτικα ψώνια, αλλά γι αυτούς που καβαλάνε το καλάμι) . Το σύνδρομο του “ψώνιου” δεν έχει δικαιολογίες, είναι γελοιοδέστατο όπως κι αν έχει. Φυσικά είναι διαφορετικό να “την έχεις ψωνίσει” επειδή κέρδισες βραβείο Νόμπελ, από το να είσαι “ψώνιο” επειδή ξαφνικά άνευ λόγου κι αιτίας την έχεις δει σπουδαίος .
Η αλήθεια είναι ότι πάσχω η άτιμη από πολλά χούγια. Ένα από αυτά είναι η αλεργία μου στα “ψώνια”. Όταν διακρίνω “ψώνια” μεταμορφώνομαι σε ταύρο. (Εγώ ο ταύρος και τα “ψώνια” το κόκκινο πανί).
Κάτι δηθενισμοί και υφάκια που αποπνέουν κόμπλεξ ανωτερότητας και φωνάζουν “εγώ είμαι σπουδαίος”, με κάνουν να αναρωτιέμαι….
Στην Κύπρο τα “ψώνια” ευδοκιμούν. Κάποιοι μόλις πετύχουν κάτι (υλικό, επαγγελματικό, whatever) ξαφνικά την βλέπουν “θεοί” κι “ανώτεροι”.
Η ουσία είναι ότι όσους πραγματικά “ανώτερους” (στο πνεύμα και στην προσωπικότητα, επειδή εκεί μετριέται η σπουδαιότητα) έχω γνωρίσει, δεν το παίζουν σπουδαίοι. Δεν είναι “ψωνισμένοι”.
“Ψώνια” συνήθως είναι αυτοί οι οποίοι καταβάθος δεν αποδεσμεύτηκαν από παλαιότερα τους κόμπλεξ κατωτερότητας.
Άρα, τα “ψώνια” στην τελική δεν πρέπει να μας προκαλούν εκνευρισμό….παρά μόνο οίκτο.
Υ.Γ1 Εδώ ο κόσμος καίγεται με μνημόνια και κρίσεις και τα “ψώνια” ασχολούνται με το image τους….Μη χέσω!
Υ.Γ2 Απλοποιηθείται είναι πιο in!
Υ.Γ3 Η φωτογραφία μη σας ξεγελάσει με το σέξυ στυλάκι της. Πρόκειται για μια κυρία η οποία όπως βλέπετε, έχει καβαλήσει το καλάμι!
