Γράφει η Γιώτα Δημητρίου, (απόφοιτος Θεατρικών Σπουδών)
Ακολουθεί μια συνέντευξη με μια νεαρή Σκαλιώτισσα, καλλιτέχνη εικαστικών. Γνωρίστε τη Βασιλεία Αναξαγόρου
Μίλησε μας λίγο για την εκπαίδευση σου και τι σε ώθησε να σπουδάσεις αυτό που κάνεις.
Υπάρχουν στιγμές που αισθάνεσαι οτι έρχεσαι συνεχώς αντιμέτωπος με τον ίδιο σου τον εαυτό και είναι δύσκολο να αποφασίσεις τι θέλεις και τι πρέπει να κάνεις. Αποφοίτησα απο την Αμερικάνικη Ακαδημία Λάρνακος και ολοκληρώνω τις πτυχιακές μου σπουδές στο τμήμα Πολιτικών Επιστημών του Πανεπιστημιου Νόττινγχαμ στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η τέχνη για μένα εκφράζει το ανεκπλήρωτο μέσα μου γι’αυτό και στο σχολείο ακολούθησα τους δρόμους της. Αυτό μου έδωσε ως εχέγγυο για το μέλλον βασικές γνώσεις γύρω από τους σημαντικούς σταθμούς της ιστορίας της τέχνης και τεχνικές προσωπικής ανάπτυξης που συνεχώς με ακολουθούν σε κάθε στάδιο της ζωής μου. Είναι δύσκολο να προσδιορίσω τι μου επιφυλάσσει το μέλλον, το μόνο σίγουρο είναι πως θα ακολουθήσω καλές τέχνες στην Αγγλία μετά το πέρας των πολιτικών σπουδών μου .
Για μένα η τέχνη αλλά και η πολιτική επιστήμη κατέχουν ισότιμο μερίδιο πάθους . Ήταν αρκετά δύσκολο να αποφασίσω προς τα που θα έστρεφα το ερευνητικό μου ενδιαφέρον, υπήρξαν ενδοιασμοί αλλά εν τέλει συνειδητοποίησα πως όταν υπάρχει αγάπη και για τα δύο όλα είναι εφικτά. Η πολιτική επιστήμη όσο παράξενο κι αν ακούγεται είναι μια μορφή τέχνης, ίσως και η αρχαιότερη κατά τον κορυφαίο φιλόσοφο Αριστοτέλη που πάντα χαρακτήριζε τον άνθρωπο ως ζώο πολιτικό και την πολιτική ως η τέχνη του κυβερνάν. Είναι συναρπαστική διότι οι άνθρωποι διαφωνούν. Διαφωνούν για το πως πρέπει να ζουν. Ποιος πρέπει να παίρνει τι. Αυτός ήταν ο βασικός παράγοντας που με ώθησε να επικετρώσω εκεί τις αρχικές μου πτυχιακές σπουδες με ενα μοναδικο τροπο. Ένας πολιτικός επιστήμονας καταβάλει πανομοιότυπη προσπάθεια και αφοσίωση επάνω σε μια κοινωνιολογική έννοια με τον ίδιο ακριβώς τρόπο που ένας καλλιτέχνη προσπαθεί να δημιουργήσει το δικό του έργο.
Πως θα χαρακτήριζες την τέχνη σου και ποια η αισθητική σου; Μίλησε μας για την δουλειά σου.
Μου είναι αρκετά δύσκολο να τοποθετήσω μέσα στο πλαίσιο λίγων φράσεων την ιδέα της αφηρημένης τέχνης. Άλλωστε εκ φύσεως αδυνατούμε να διατυπώνουμε τα πάντα με ορολογίες. Κατ΄εμένα, η αφηρημένη τέχνη που προσπαθώ να δημιουργώ συνεχώς, αφανίζει την αισθητή πραγματικότητα, οδηγώντας το θεατή και τον καλλιτέχνη σε μία εντελώς διαφορετική προσέγγιση συγκεκριμένων καταστάσεων. Ο καλλιτέχνης αυτού του είδους δεν ζωγραφίζει ασυναίσθητα ή απλά μουτζουρώνει ένα χαρτί. Αντιθέτως, καταβάλει μία σταδιακή προσπάθεια να αποβάλει από το μυαλό του θεατή τη μονότονη επικοινωνία προς το έργο του, αφήνοντας τον έτσι να εισέλθει στο δικό του κόσμο όπου εκεί οι σκέψεις γίνονται τόσο φορτικές, που ο ανθρώπινος νους δεν δύναται να κατανοήσει. Με λίγα λόγια, προσφέρει ένα ξεχωριστό εσωτερικό ερέθισμα για τον άνθρωπο. Πιστεύω πως μια περίπλοκη αφηρημένη τέχνη, σκιαγραφεί αισθήματα που δεν έχουν ειπωθεί, όχι γιατί δεν υπάρχουν αλλά ίσως επειδή είναι τόσο έντονα δεν μπορούν να εκφραστούν. Διεγείρει τη φαντασία και προπάντων το συναίσθημα καθώς η σχέση του θεατή με τον καλλιτέχνη γίνεται περισσότερο αποκαλυπτική. Από τη δική μου πλευρά, προσβλέπω στο να αφήσω το μικρό μου λιθαράκι μέσα στο πάνθεο αυτής της τέχνης και να δώσω το έναυσμα στο θεατή για να εισχωρήσει στο δικό μου κόσμο. Το αφηρημένο είναι η ηθική μου υποχρέωση, είναι η προσωπική μου ανάγκη για να ξεκλειδώσω τα άδυτα του πνεύματος που με βασανίζουν.
Ένα σημαντικό project που ανέθεσα στον εαυτό μου είχε ως θέμα τις “Αλκυόνιδες Μέρες”. Αντικατοπτρίζει τις μέρες του Γενάρη, όταν επικρατεί ωραίος καιρός . Εκφράζει την ανησυχία μου για τις μαυρισμένες ψυχές που εξακολουθούν να υπάρχουν. Ακόμη κι αν υπάρχει ηλιοφάνεια, ο Γενάρης θα παραμένει πάντα ίδιος, μίζερος και πεσιμιστικός. Γι’αυτό και αναφέρομαι στην ομοιότητα του Γενάρη με τους ανθρώπους. Οι μικρές χαρές δεν μπορούν να αποβάλουν ποτέ τη λύπη και τον πόνο, μπονάχα αφήνουν το πέπλο της ευτυχίας να πλανέψει για λίγο. Το επόμενο μου project θα περιστρέφεται γύρω από τον “Τελευταίο Σταθμό” του ανθρώπου προς την επιθυμία του.
Αγαπημένοι μου αναγνώστες, τα λέμε την άλλη εβδομάδα!
