Ξεφλουδισμένες Λέξεις “O κόσμος των αδικοχαμένων κοριτσιών….”

January 5, 2013

Της Γιώτας Δημητρίου

Ετοίμασα ένα κείμενο για μια διαδικτυακή εφημερίδα.
Το κείμενο είχε θέμα τους βιασμούς, δολοφονίες, εξαφανίσεις και κακοποιήσεις γυναικών ανά τον κόσμο. Με αφορμή βέβαια τον ομαδικό βιασμό και στη συνέχεια θάνατο, της 23χρονης Ινδής στο Νέο Δελχί που τις τελευταίες μέρες έχει κάνει τον γύρο των ΜΜΕ.
Η “Μάγισσα” μου έστειλε ένα πολύ δυνατό άρθρο που έγραψε για το blog “Δέφτερη Ανάγνωση” και με βοήθησε αρκετά.
Πήρα τηλέφωνο και ένα καλό μου φίλο και συνάδελφο για να μου θυμίσει το όνομα εκείνου του ντοκυμαντέρ για τις εκατοντάδες δολοφονίες γυναικών στην πόλη Χουάρες του Μεξικού. “Η Πόλη των νεκρών γυναικών”, λέγεται το ντοκυμαντέρ. H πόλη Χουάρες του Μεξικού έχει γίνει γνωστή λόγω των άγριων δολοφονιών γυναικών που ξεκίνησαν στην περιοχή το 1993 και συνεχίζονται μέχρι και σήμερα. Περισσότερες από 400 γυναίκες έχουν βρει βίαιο θάνατο κάτω από άγνωστες συνθήκες και λόγους, ενώ χιλιάδες είναι και οι αγνοούμενες. Οι περισσότερες είναι νεαρές, φτωχές γυναίκες, από τις οποίες το ένα τρίτο περίπου έπεσαν θύματα απαγωγής επιστρέφοντας από τη δουλειά τους και στη συνέχεια βρέθηκαν άγρια δολοφονημένες σε διάφορα σημεία στην πόλη. “Η πόλη των νεκρών γυναικών”, όπως αποκαλούν τη Χουάρες, συνεχίζει “να σκοτώνει” τις γυναίκες της μέχρι κι αυτή τη στιγμή που γράφω αυτή τη στήλη.
Έτσι που λες. Εμείς εδώ στο μικρόκοσμο μας καιγόμαστε για χίλιες δυο μαλακίες και οι περιπτώσεις βιασμών, δολοφονιών, απαγωγών και κακοποιήσεων κατά των γυναικών φαίνεται ότι εξελίσσονται σε μάστιγα, στην Ινδία, στο Περού, στην κεντρική Αφρική, στο Μεξικό και σε άλλους τόπους. Μιλάμε για εκατομμύρια περιπτώσεις βιασμών, ακρωτηριασμών γεννητικών οργάνων, δολοφονιών και εξαφανίσεις κοριτσιών.
Οι διάφοροι αρμόδιοι οργανισμοί (και ο ΟΗΕ) δεν κάνουν τίποτα που να μπορεί να σταματήσει αυτό τον απάνθρωπο εφιάλτη.
Εκεί έξω υπάρχει ένας ολόκληρος κόσμος αδικοχαμένων κοριτσιών και εμείς σφυρίζουμε αδιάφορα. Αυτό το θέμα θα έπρεπε να ήταν πρωτοσέλιδο σε όλα τα ΜΜΕ μέχρι που να πάψει να υφίσταται αυτή η κατάσταση. Αλλά ποιος είπε ότι η δημοσιογραφία είναι λειτούργημα; Εξυπηρέτηση συμφερόντων κατάντησε.
Σε 28 χώρες της Αφρικής υφίσταται ακρωτηριασμός των γεννητικών οργάνων κοριτσιών, βάρβαρος αναχρονισμός.
Στη Κολομβία εξαφανίζεται μια γυναίκα κάθε 14 ώρες.
Στη Νότια Αφρική σκοτώνεται μια γυναίκα κάθε 18 ώρες.
Στο Περού καταγράφονται 35,000 εγκυμοσύνες από βιασμό.
Παγκόσμια, 200 εκατομμύρια γυναίκες αγνοούνται.
Σε Ινδία, Ινδονησία, Σρι Λάνκα και Μαλαισία εφαρμόζεται ακόμη ο ακρωτηριασμός σεξουαλικών οργάνων των γυναικών.
Σύμφωνα με στατιστικά στοιχεία, στη Νικαράγουα, μεταξύ του 1998-2008 είχαν δηλωθεί περισσότερα από 14,000 κρούσματα σεξουαλικής κακοποίησης. Τα δύο τρίτα των θυμάτων ήταν κορίτσια κάτω των 17 ετών!
Και βεβαια ας μην αναπτύξουμε το θέμα της κακοποίηση γυναικών σε ορισμένες συγκεκριμένες Ισλαμικές χώρες γιατί θα χρειαστούμε ολόκληρες σελίδες.
Η απουσία αποτελεσματικής δράσης εκ μέρους των διάφορων οργανισμών και κυβερνήσεων αποδεικνύει ότι τελικά αυτός ο κόσμος μόνο με δράση των λαών μπορεί να αλλάξει κι όχι των πολιτικών δυνάμεων και ειδικών οργανισμών.
Μόνο αν κάνουμε κάτι εγώ, εσύ, ο άλλος.
Κάνουμε;
Τι κάνουμε γι αυτό τον εφιάλτη των αδικοχαμένων κοριτσιών;