Γράφει η Μαλβίνα Ιωάννου
Πάψε μωρέ να γλύφεις τις πληγές και σταμάτα το ίδιο τροπάριο!
Η ζωή σου γνέφει να τρέξεις μαζί της σε πλατείες, σε ένα καρναβάλι ξεφαντώματος, σε πορείες επανάστασης και σε γλέντια χωρίς τελειωμό.
Δεν ορίζουν οι καταστάσεις την ζωή σου, τα συναισθήματα σου την ορίζουν. Το πως μεταφράζεις εσύ τα γεγονότα. Πάψε πια να χάνεσαι στην μετάφραση και κάνε πιο θετικές εξισώσεις: Όταν μια πόρτα κλείνει, μια άλλη ανοίγει. Κάθε τέλος σηματοδοτεί μια νέα αρχή. Ότι δεν μας αξίζει φεύγει για να έρθει κάτι άλλο, καλύτερο, που θα μας αξίζει. Κάθε κακοκαιρία την υποδέχονται τα πιο ωραία ουράνια τόξα και κάθε χειμώνα τα πιο ωραία καλοκαίρια.
Το παρελθόν δεν είναι για να το κουβαλούμε σαν ρούχο πάνω μας, είναι αεράκι που πέρασε και δεν αξίζει να το φιλοσοφείς. Κοίταξε μπροστά και χτίσε το αύριο με ελπίδες και όνειρα. Με στόχους και πλάνο.
Ξέρω καλά ότι οι πόνοι κάποτε τσακίζουν κάθε βήμα μας για παρακάτω, όμως οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να προχωρούν. Δεν σταματά η ζωή για έναν έρωτα, ούτε για έναν μακάκα, ούτε για ένα λαβωμένο χωρισμό.
Το ακούς; ” Αν πεθάνει μια αγάπη, δεν πεθαίνει κι η ζωή,ό,τι πέρασε περνάει….”
Φτάνουν τα δάκρυα γύρω από τον “μακαρίτη”, τους μάγκες δεν τους πάτησε τον τρένο, τους πάτησε η ανανδρία τους και ξέρεις, αυτούς τους άντρες (άνανδρους) δεν τους θέλουμε.
Εμείς ψάχνουμε για τους άλλους, με την ανδρεία φωτοστέφανο, με την μαγκιά μανδύα, με την εκτίμηση και τον σεβασμό χαρακτηριστικά τους, με την αυθεντικότητα για παντελόνι τους.
Τα υποκατάστατα δεν μας ταιριάζουν…..Ποτέ δεν ήταν το φόρτε μας.
Συμφωνείς;
Πάψε να γλύφεις τις πληγές.
Βγαίνει ένας ήλιος Άνοιξης, ένας ένθεος ήλιος μιας καινούριας αρχής. Προμήνυμα για ένα όμορφο καλοκαίρι, έξω και μέσα μας!
Στο ‘χω πει και στο ξαναλέω: Οι άνθρωποι είναι φτιαγμένοι για να προχωρούν και ότι δεν τους αξίζει να το προσπερνούν. Τόσο απλά!
Υ.Γ Αφιερωμένο στην φίλη μου, την τραγουδίστρια
