Γράφει η Ρία Λοϊζου
loizouria@gmail.com
Κάθε μέρα ξυπνώ σε ολοένα και πιο αβέβαιο αύριο. Αχ αυτή η αβεβαιότητα με σκοτώνει. Ούτε στα πιο τρελά σενάρια που έφτιαχνε το μυαλουδάκι μου δεν σκηνοθετούσα ένα τέτοιο τέλος για το αγαπημένο μου νησί. Ηρθέ πραγματικά το τέλος ή αυτή είναι μόνο η αρχή; Και μετά σκέφτομαι τα χειρότερα έπονται…
Τον τελευταίο χρόνο παρακολουθώ της εξελίξεις Ελλάδα – Κύπρρος. ´Ενας άπραγος θεατής και εγώ ανάμεσα σε χιλιάδες άλλους. Κατά καιρούς αγχωνόμουν,ξεσπούσα “θα πάθουμε χειρότερα από την Ελλάδα” έλεγα. Οι γύρω μου με καθησύχαζαν “δεν τιθέται τέτοιο θέμα, το χρέος μας δεν είναι τόσο μεγάλο”.
Και ξαφνικά μέσα σε μια νύχτα μας ανακοινώνουν ότι η οικονομία του τόπου μας κρέμεται από μια κλωστή! Χιλιάδες κόσμος ξαφνικά θα βρεθεί στους δρόμους. ´Ονειρα κουρελιασμένα για δικά τους λάθη. Για τη δική τους απληστία και για τον απόλυτο αντίεπαγγελματισμό! Λαμόγια!
Η γιαγιά ακούει ειδήσεις και δακρύζει, ο παππούς αμήλικτος, η μαμά σε αφασία, ο μπαμπάς λέει έπρεπε να είχατε φύγει για το ξωτρικό οταν σας δόθηκε η ευκαιρία. Τώρα τι; Τώρα το τέλος. Η αδελφή μου παρακολουθεί τις εξελίξεις από μακριά… Κα η δικιά μου καθημερινή μου ερώτηση “πότε έρχεσαι;” Κι αυτή δεν λέει εδώ και μέρες να βγάλι μιλιά. Σε ποιά πληγωμένη πατρίδα να γυρίσει…
Οτι και να μας λένε δεν υπάρχει γυρισμός. Ανάκαμψη θα υπάρξει σε καμία πενταετία, και αυτό αν είμαστε τυχεροί. Ποιο κοροϊδεύω τώρα; Δεκαετία και βάλε.
Είμαι θυμωμένη! Πόσο ανίκανοι είναι οι άνθρωποι που αντιπροσωπεύουν το νησί μου! Και εσείς κομματόσκυλα ας δείτε λίγο πιο ρεαλιστικά και λογικά τι μας συμβαίνει και σταματήστε να δάκτυλοδείχνετε ρίχνοντας ευθύνες με την πρώτη ευκαιρία. Αν είναι δυνατόν! Ξυπνάτε! Πρόβατα έτοιμα για σφαγή…
Πόσο σας έχω συγχαθεί. Εσείς και οι ταμπέλες σας. ” φασισμός-κομμουνισμός-καπιταλισμός-σοσιαλισμός- εθνικισμός”. Δεν έχεις βαρεθεί ακόμα;
Μαζί ενωμένοι ποτέ νικημένοι. Με παρακολουθείς; Ξύπνα! Ηρθε η ώρα να αναμετρηθείς με του χειρότερους σου εφιάλτες! Εξακολουθείς να θέλεις να είσαι ένας άπραγος θεατής;
