Γράφει η Γιώτα Δημητρίου
yioda@skalatimes.com
Επικρατεί μια διβουλία κατά πόσο θα επηρεάσει (και) θετικά ή όχι, τη ζωή μας τούτη η “κατάσταση” στο νησί μας.
Τα γεγονότα τρέχουν καθημερινά και η πολιτικοοικονομική σκακιέρα της Κύπρου είναι πιο πικάντικη από ποτέ (για τα δόντια των καρχαριων).
Μέσα στο κυκεώνα των “ειδήσεων” απόκτησαν όλοι διδακτορικό και με στόμφο (και μια σιγουριά που μόνο οι ηλίθιοι διαθέτουν), τοποθετούνται.
Θα επηρεάσει (και) θετικά τη ζωή μας τούτο το κακό;
Θα επανατοποθετηθούν οι αρχές και οι αξίες μας; Θα γίνουμε μια γροθιά και θα επανέλθουμε δριμύτεροι; (Έχω άποψη περί τούτου, αλλά δεν θέλω να θεωρηθώ η απαισιόδοξη της παρέας, γι αυτό δε θα την εκφράσω).
Αυτό που παρατηρώ είναι ένα έργο σε επανάληψη. Το ξαναέζησα το 2011, όταν για τρεις συνεχόμενες μέρες είχα λάβει μέρος στη διαδήλωση του Occupy London έξω από τον καθεδρικό ναό του Αγίου Παύλου στο Λονδίνο.
Η καλύβα μας λοιπόν καίγεται κι εμείς τρέχουμε γύρω από αυτήν σαν τρελοί να βρούμε ποιος έβαλε την φωτιά. Μόνο που πρέπει να συνειδητοποιήσουμε όλοι, ότι τούτη η λαίλαπα ξεκίνησε από το δάσος στο οποίο βρίσκεται η καλύβα μας. Ρωτήστε και τις άλλες καλύβες, Ισπανία, Ελλάδα που βρίσκονται στο δάσος, να το επιβεβαιώσουν.
Όταν λοιπόν οι λαοί καίγονται, κάποιοι κερδίζουν. Κάποιοι τρίβουν με ικανοποίηση τα χέρια. Όταν π.χ η Ελλάδα το 2009 “χρεωκόπησε” και ο λαός της ξεκίνησε να βαδίζει σε ένα μονοπάτι οικονομικής εξαθλίωσης, η κυβέρνηση της Ν.Δ και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ που την διαδέχτηκε, αφαίρεσαν από το δημόσιο ταμείο το συνολικό ποσό των 8,2 δις ευρώ (που προοριζόταν για τον “λαουτζίκο”) και το έδωσε σε δαπάνες στρατιωτικού χαρακτήρα για τα σώματα ασφαλείας και για τόκους ΝΑΤΟικών εξοπλιστικών προγραμμάτων!
Επικρατεί μια διβουλία αν θα μας επηρεάσει και θετικά ή όχι αυτή η “κατάσταση” που έχει επιβληθεί στη Κύπρο μας.
Υπάρχει όμως και μια σιγουριά (για όσους τουλάχιστον μελετούν τα γεγονότα που εκτυλίσσονται στην Κύπρο και στην Ευρώπη) πως βρισκόμαστε στο μεταίχμιο μιας νέας τάξης πραγμάτων.
Το τοπίο αρχίζει να ξεκαθαρίζει: η με αυτούς που “σκοτώνουν” τους λαούς, ή με τους λαούς. Πρώτα αποφασίζεις δίπλα από ποιους θες να σταθείς και μετά ξεκινάς να αγωνίζεσαι όπως ξέρεις και μπορείς.
Καλή Λευτεριά στη Κύπρο και στους λαούς.
Υ.Γ Αλληλεγγύη, ΓΝΩΣΗ, βοήθεια, ψυχραιμία, ελπίδα, και υπομονή. Αυτά χρειαζόμαστε.
Και όχι, δεν “ζούμε ακόμα ένα ’74”. Δεν ανέχομαι να εξυψώνουμε τον οικονομικό πόλεμο τον οποίο βιώνουμε σήμερα, με τον πόλεμο του 1974, ο οποίος σκόρπισε το θάνατο, ξερίζωσε χιλιάδες πρόσφυγες από τα χωριά τους και μας πήρε 1619 αγνοούμενους.
